Our Baby | Rm & Hwasa |✓

-2-

Üniversitenin ilk yılında bir sevgilim olmuşu. Başlarda çok iyi giden ilişkimiz onun yurtdışına çıkmak istemesiyle biraz sarsılmıştı. Sevgilim yani Im JaeBum, aramızdaki bu sorun için bir çözüm bulduğunu söylemiş ve beni evine çağırmıştı.

Onu çok seviyordum -ya da o zamanlar bunu sevgi sanıyordum- bu yüzden de aramızdaki sorunları halletmek adına evine gittim. İlk önce yemek yemiş ciddi anlamda neler yapabileceğimizi konuşmuştuk. Sonra da film izlemek için televizyon odasına geçtik.

Jaebum şarap içerken ben de mısır yiyordum. Filmde fazlasıyla cinsel içerikli sahneler vardı ve bu beni ne kadar rahatsız ediyorsa Jaebum'u da o kadar etkiliyordu. Filmin sonundaki şehvetli sevişme sahnesinde boynumu öpmeye başlamıştı. Onu ittiğimde bana "Bir şeyleri düzeltmeye çalışıyorum neden engel oluyorsun? Eğer bitsin istiyorsan beni durdur" diyip işine devam etmişti. Ne diyebilirdim ki onu seviyordum bu yüzden de ona karşı çıkmadım.

O gece sarhoşluğu her halinden belli olan bu adama ilkimi vermiştim. Sabah olduğunda kısa bir özür dilemiş ardından da evden çıkıp gitmişti. Kalakalmıştım. Bilmediğim bir yerde, ait olduğumu sandığım adamın yatağında terk edilmiştim.Eşyalarımı toparlayıp hızlıca evden çıkmıştım.

Yarı yıl tatili olduğu için ailemin yanına gitmiştim. O sırada ortak arkadaşlarımız bana onun yurtdışına çıktığını söylemişti. Bir veda dahi etmeden gitmişti. Ah tabi o vedasını özür dileyerek yapmıştı.

Ailemin yanındayken sürekli mide bulantılarım olmuştu annemle hastaneye gittiğimizde hamile olduğumu öğrendim. Ben şoka girmişken annem bana oldukça sert bir tokat atmış ve "Aile şerefimizi beş paralık ettin Hyejin. Bundan sonra senin gibi bir kızım yok." diyip gitmişti. Eve gittiğimde kapının önündeki bavulumu alıp Seoul'e döndüm.

Varlıklı bir ailem vardı ve hiç bir zaman geçim sıkıntısı nedir bilmezdim. Üniversite'yi kazandığımda bana buradan ev almışlardı. Param bitmeden yenisini gönderiyorlardı, eskiden. Tüm kredi kartlarımı iptal etmiş, sadece evde kalmama izin vermişlerdi. Tabii bu da çok uzun sürmedi. Annem eğer bebeği aldırırsam hiç bir şey olmamış gibi davranacağını söylemişti. Ancak bunu kabul etmedim. Bunun üzerine hamileliğimin 5. ayında beni icra yoluyla evden çıkarmışlardı.

Bir kaç gün eski arkadaş grubumdaki kızlarda kalmıştım. Daha sonra da şimdiki derme çatma evi bulmuş ve yerleşmiştim. Bebeğime daha iyi bakabilmek için hamile halimde çalışmıştım. Doğumda kimse yoktu yanımda. Marketin ortasından gelen sancıyla birisi apar topar hastaneye yetiştirmişti beni.

Bebeğime kavuştuğum gün bu sıkıntıları hiç çekmemiş gibi hissetmiştim. Sanki onun doğumuyla dünya sorunsuz bir hal almıştı. Benim küçük Daehyung'um bana fazlasıyla huzur getirmişti.

İlk başlarda fazlasıyla zorlanmıştım onun bakımında neyse ki karşı dairemde ki  Haneul Ajumma sık sık yardımcı oluyordu. Aslında ben yokken hep o bakıyordu ta ki geçen haftaya kadar. Memletetine gitmesi gerektiği için bir haftalığına Dehyung'a bakacak birilerini bulmaya çalışmıştım tabi bu sırada da işe sıkça geç kalmıştım.

Şimdiyse koltukta uyuyan bebeğimi uyandırmadan sessizce ağlamaya çalışıyordum. Eğer o olmasaydı şimdi Doktor Hyejin olarak anılacak ve insanların hastalıklarına çağre bulacaktım. Ancak o olmasaydı hiç bir zaman bu kadar olgunlaşamayacaktım.

Ben bunları düşünürken Daehyung ağlamaya başladı. Hemen gözlerimi kurulayıp gülümseyerek ona doğru gittim. Sanki ağladığımı anlayacakmış gibi sevimli bir şekilde ona bakmaya başladım.

-Daehyung~ acıktın mı bakalım?

Beni gördükten sonra susmuştu. Hızlıca kucağıma almış ve onu emzirmeye başlamıştım. Çok yaramaz bir çocuk değildi ama acıktığında ne doymak ne de susmak biliyordu. Neyse ki şimdi uykusu vardı ki çok fazla içmeden uyuya kalmıştı.