Our Baby | Rm & Hwasa |✓

-14-

Yemek masasına oturmuş yemeklerimizi yiyorduk. Uzaktan biri görse samimi bir aile sanabilirdi ama aramızdaki buz dağlarını gören sadece masadakilerdi.

Namjoon oğlumun mamasını yedirdikten sonra yemeğini yemeye başlamıştı. Gözüm karşımdakilere kaymasın diye sürekli yanımdaki minik aileme bakıyordum.

-Hyejin ve Namjoon. Siz.. nesiniz?

Namjoon bana dönmüş konuşmam gerektiğini ima ediyordu. Babama dönüp konuştum.

-Sevgiliyiz.

-Şuan çok yanlış anlamaya müsaitsin ama düzgünce dinle yanlış bir şey demiyorum Hyejin. Seni ve oğlunu seviyoruz ve artık ayrı kalmak istemiyoruz. Yine de dostlarımıza evlilik dışı bir bebeğin olduğunu açıklayamayız. Dünyaya yayılmış olan ismim lekelenir.

-Hala isminden mi bahsediyorsun baba?

-Kendi ismimden değil senin ve oğlunun isminden de bahsediyorum. Kızım benim kurduğum onca hastane, dernek ve vakıf var. Bunların hepsi senin ve oğlun için. Sonuçta benden sonra size kalacak her şey.

-Ne demek istiyorsun? Açık konuş.

-Madem Namjoon'la sevgilisiniz evlenin ve insanlara gururla kızım bu damadım bu torunum da bu diyebileyim diyorum.

-Buna karar vermek için erken.

-Erken mi? Kızım Daehyung'a bak. Kocaman olmuş. Yakında yürüyüp konuşmaya başlayacak. Her geçen gün aklı ermeye başladığında babasını sorgulayacak. Bu bir çocuk için çok kötü bir durum.

-Efendim aslında... Daehyung bana Baba diyor. Tabii ben de oğlum diyorum.

Namjoon araya girdiğinde sinirle ona baktım. Sabahtan beri bir kere konuşmadın şimdi neden konuşuyorsun be adam!?

-O halde hiç bir şey için erken değil Hyejin. Evlenip mutlu olmak senin de hakkın.

-Bu konuyu kapatalım çünkü bunun kararını Namjoon ve ben veririm. Sizi ilgilendiren bir durum yok.

-Peki, siz bilirsiniz. Biz de kalkalım artık.

Ayaklandıklarında biz de kalkıp yolcu ettik. Annem bana ve oğluma sarıldığında gözlerim dolmuştu. Kapıyı kapattığımız anda kucağında oğlum olan Namjoon'a sarıldım.

-Şşşt çok güzel atlattın güzelim.

-Geldikleri ilk dakikada bana yeniden hükmetmeye çalıştılar.

-Aslında o kadar değil. Her şeyin kararını sana bıraktılar. Fikirlerini belirtmeleri hükmettiklerini göstermiyor bebeğim.

Namjoon'dan ayrılıp çatık kaşlarımla ona baktım.

-Sen neden onları savunup duruyorsun? Benim tarafımda olman gerekmez mi Namjoon!?

-Hayatım zaten senin tarafında olduğum için bunları söylüyorum. Mutlu olmayı hak ediyorsun. Ailenle ve bizimle çok mutlu olabilirsin ama sen bunu öfkenden göremiyorsun.

-Hiçte bile görüyorum ben her şeyi.

Oğlumu alıp odaya geçtim. Trip atarak çocuklaşıyor muydum acaba? Ama o da bana isteğim şeyleri söylemiyor. Sevgilim olarak yapması gereken şey beni sürekli desteklemek. Dost acı söyler sevgili değil.

Daehyung'u soyup ben de soyundum. Uzun bir tişört giyip oğlumla banyoya girdim  su ısınana kadar oğluma Namjoon'u şikayet etme kararı aldım.

-O Namjoon varya hiç istediğimi yapmıyor. İyi bir sevgili değil gıcık şey. Bana bak daehyung onun yanında ağla tamam mı?

-Aaaa oğluma neler diyor kadına bak sen.