First rule; don't love [ jenkook ] ✓

0.3

"İlk günün nasıldı?"

Kitaplarımı dolabıma yerleştirirken, eski edebiyat hocam bayan Park odaya girmişti.

"İlk günden işe başlayacağımı düşünmesem de, iyiydi."

Güldü.

"Evet, sınıfta ağır terrör estiren kimliksiz ingilizce hocası sendin demek. Öğrencilerim ismini sordu ama aklıma sen olduğun gelmedi. Edebiyat bölümüne gireceğini düşünüyordum?"

"Aslında her ikisi de var. Sadece hocaları yılın sonuna kadar gözlemleyip karar verecektim. Fakat müdür ısrar edince.."

"İngilizcenin çok iyi olduğunu zaten tüm hocalar biliyor. Hangisinde karar kılacağını merak ediyorum açıkçası."

Gülümseyip, sessiz kalırken devam etti.

"İstersen benimle beraber derse girebilirsin. Gerçi katı öğretmen profilinden sonra birer öğrenciye dönüşüne şaşırabilirler ama."

"Ah, ben de bunu soracaktım size zaten. Ne düşündüklerini ve düşünecekleri kendi işimden üstün değil, hocam. Ben buradaysam, bir şeyler kazanmak için buradayım."

Gülümsedi.

"Azmini ve dozundaki disiplinini hep sevmiştim zaten, Jennie. Hadi öyleyse sen sınıfa, ben de geliyorum."

Saygıyla eğilip, odadan çıkmıştım. Merdivenlerden nefret ediyordum. Ve de merdivenlerin basamaklarından da. Boşa hareketdi. Enerjimin yüzde biri bile olsa neden böyle saçma şeylere harcamalıydım ki? Hızlıca merdivenleri aşıp, sınıfa ulaştığımda, henüz zil çalmadığı için birçok öğrenci dışarıdaydı. Yanlarından geçerken, sınıfa ilerlediğimi görmüş olmalıydılar ki, peşime takılmıştılar. Oysa bu kadar etkili olacağımı düşünmemiştim. Sıraların arasından geçip, en sonlarda boş bir yere yerleştiğimde anlamsızca bakışlar üzerimdeydi.

"Sizinle bir alakam yok, lütfen öküzün trene baktığı gibi bakan gözlerinizi üzerimden çekin."

Bir şeyler söylemelerine fırsat olmamıştı çünkü bayan Park içeriye girmişti. Herkes kendi yerine geçtikten sonra sonunda derse başlamıştık.

"Hocam, arkadaşımız sınıfta yeni mi?"

Neydi bu? Onları işletip, işletmediğimi falan mı kontrol ediyordular? Dudaklarım alayla kıvrılırken, bayan Park "Jennie, yani Bayan Kim, sizin ingilizce öğretmeniniz olmakla beraber üniversitemizde birer stajyer. Aynı zamanda bu üniversitenin geçen yılki mezunu. Yani gelecekte edebiyat derslerinizde de onu görürseniz şaşırmayın." diyerek herkesin merakını sonunda gidermişti.

Bu konuyu uzatmadan, işleyeceği konu hakkında konuşmaya başlamıştı, ben ise bildiğim şeyleri dinlemeye.

*

"Bayan Kim!"

Kot ceketimi üzerime geçirip, çıkışa yönelmişken, arkamdan bana seslenen adama döndüm.
Neydi ismi? Jeon?

"Evet?"

"Özel ders istiyorum."

"Ne?"

"İngilizceden, özel ders istiyorum."

"Güzel, o zaman sana hocamın numarasını verebilirim."

Telefonumu çıkartırken, "Bayan Kim, bu kadar saf olduğunuzu düşünmüyorum." diyerek, kollarını birbirine dolayıp önümde durmaya devam etmişti. Topuklu ayakkabılarımı boyum ondan hala kısa olduğu için söverken, alayla kaşlarım havalanmıştı.

"İsmini hatırlamıyorum ama bir öğrencinin bu kadar özgüveni olması tehlikeli. Bugünü çıkarsak daha yedi kez karşılaşacağız ve günlük alınacak zayıf puanlar yılın sonuna kadar peşini bırakmaz. Bunu biliyorsundur. Ayrıca, bildiğin kadarıyla sadece stajyerim. Öğretmen adını aldığımda bu isteğini dile getirirsin ki, o zamana kadar üniversiteyi bitirmiş olacaksın. İyi günler."

"Stajyerlikten her ay düzenli maaş kazanacağınızı sanmıyorum, hocam."

"Ben de bu küstahlıkla, seni daha fazla insan yerine koyacağımı sanmıyorum, Jeon. Bundan sonra egonu tatmin eden biriyle konuş ve paranla hava at, çocuk."

Şaşırdığı ve artı olarak sinirlendiğini yüz ifadesinden fark etmiştim. Büyük ihtimalle maksadı bugün yediği azarın karşılığını vermekti. Fakat beynimde ne onun hakkında düşüncelere yer vermek, ne de onunla uğraşmak için boş bir kısım vardı.

Benim, benden başka uğraşım olamazdı. Benim benden başka düşünecek bir şeyim olamazdı. Çünkü bir başkasını düşünmek ve uğraşmak kotamı hayat tarafından kendime harcamaya mecbur bırakılmıştım.

♧

Lütfen yorum yapın :')
💙