Internal Sky

(Chap-35)

ကိုကို႔ရဲ႕လက္ေလးကို ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး တိုက္ေအာက္ကလမ္းထိပ္ကို ထြက္ဖို႔လမ္းေလွ်ာက္လာၾကသည္
ကိုကို ကသူ႔ညာဘက္လက္ကိုဆြဲထားတဲ့ သြင့္လက္ေလးကို လက္ေမာင္းကေနက်န္တစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္ထားၿပီး ေကာင္းကင္ျပာႀကီးေအာက္ေလွ်ာက္လာၾကသည္

မနက္ေစာေစာ ဆိုေတာ့ ေနကလည္းအရမ္းမပူပဲ ေလေျပေအးေအးေလးက မ်က္ႏွာကိုေဝွ႕တိုက္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံု
ျကားကေလထုေလးမွာ ဘာစကားသံမွမပါပဲ လက္ေလးေတြသာဆုတ္ကိုင္ရင္း တစ္လွမ္းခ်င္းေျဖးေျဖးနဲ႔ လမ္းထိပ္ကားမွတ္တိုင္ေလးကိုေရာက္လာသည္

"မ..."
"ေျပာေလ ကို"
"မ ကားမယူလာဘူးလား"
"ဟင့္အင္ ဒီအတိုင္းပဲထြက္လာခဲ့တာ bus နဲ႔ပဲ
အဆင္ေျပသလိုသြားၾကတာေပါ့
အဲ့တာကပိုေပ်ာဖို႔ေကာင္းမယာထင္တယ္"

ကိုကို ကအျပံဳးေတြရွင္သန္မႈမဲ့တာ ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာေလးမွာ အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္ေႁခြလိုက္သည္

87 ဘက္စ္ ကားကမွတ္တိုင္ေရာက္လာေတာ့ သြင္ က ကိုကို႔လက္ေလးဆြဲၿပီး ကားေပၚတက္လိုက္သည္။ အိတ္ထဲက ၂၀၀ တန္ႏွစ္ရြက္ကို ထုတ္ၿပီးကားခေပးခဲ့သည္

မနက္ပိုင္း ပထမဆံုးေျပးဆြဲတဲ့ အေက်ာ့ဆိုေတာ့ ကားေပၚမွာလည္း လူႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္နဲ႔ ခံုအလြတ္ေတြအမ်ားႀကီးထဲကမွ ေနာက္ဆံုးေရွ႕ကႏွစ္ေယာက္တြဲခံုေလးကို လက္ဆြဲေခၚသြားလိုက္သည္

ကားစထြက္ေတာ့ သြင္ကျပတင္းေပါက္ကေနပဲ ေငးၾကည့္ေနၿပီး စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာထြက္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ အိမ္ကထြက္ထဲက ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့ ကိုကို႔ လက္ေလးကိုေတာ့ တစ္ခဏမွ် လြတ္လိုက္ရင္ပင္ အေငြ႕ပ်ံေပ်ာက္ကြယ္သြားမလို စိုးရိမ္ေနေသာေၾကာင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ကိုင္ထားစဲ

လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့မွ သြင္ဘက္ျပတင္းေပါက္အျပင္ကိုမ်က္ႏွာေသနဲ႔ၾကည့္ေနရာကေန ကိုကို႔ဘက္လွည့္ၿပီး ကိုင္ထားတဲ့လက္ေလးကို ပိုပီးက်ပ္ေနေအာင္ ကိုင္ထားမိသည္။ က်ပ္လြန္းလို႔ ကိုကို လက္ပင္နာလာသလို ခံစားရေပမယ့္ ေဝးကြာေနတဲ့ သြင့္ အေငြ႕သက္ေလးေတြကို မလြင့္စင္သြားေစခ်င္လို႔ ဘာမွမေျပာပဲ သြင့္မ်က္ႏွာေလးကိုသာေငး ေနမိသည္။