Şeyhanlı, Dağdelen ve Karasoy aşiretlerinin etrafında gerçekleşecek olaylar bir o yana bir bu yana savuracaktı onları. Aşkın ihtirasına kapılıp yapmayacakları şeyler yapacak olmadıkları kişiliklere bürüneceklerdi. Gözlerinin önüne inen perde kor olu...
Kara gözleri onunla ilk buluştuğunda ne hissettiyse şimdi de aynılarını hissediyordu. Onu ilk gördüğünde kalbinde oluşan çarpıntının sebebiydi bu adam. Şimdiki sonsuz heyecanının ezeli sahibi. Ömrünü ömrüne adamak istediği tek adam.
Fırat Şeyhanlı...
Yüreğindeki sevda büyüktü kadına karşı. Hayrandı bir bakışına, kara kaşına gözüne. Saçlarına taktığı tapılası çiçeklere.
Ceketinin cebinden çıkardığı papatya avucunun içinde sahibine kavuşmayı beklerken parlayan gözlerini Lorin'e çevirdi genç adam.
" İkinci kez geldim kapına biliyorum yine yüzük yok ama naparsın böyle olacakmış demek ki. Çiçeğim... " Elini kalbinin tam üzerine koyan Fırat tutkuyla baktı sevdiğinin gözlerine.
" Gel yarim ol benim. Kokusu sen olan bir evimiz olsun, huzuru gülüşün olan... Son nefesime kadar seveceğim seni. Ben senin çözülmeyen mührün olacağım. Evlenir misin benimle?"
Uzun kirpiklerinden süzülen yaş ile dudaklarını büzdü genç kadın. Bu kadar romantizm aşk dolu kalbine fazla gelmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevdiği adamın avucunun içindeki papatyaya elini uzattı Lorin. Sevdiği adama güzel bir tebessüm sunarken saçlarına taktı.
" Bundan daha güzel bir teklif olamazdı Fırat."
Fırat, sevdiği kadının avuçlarının içine dudaklarını bastırırken hızla atan kalbiyle gülümsedi.
" Bunu evet olarak kabul ediyorum."
...
Kahvaltı masasında eksik olan tek kişi Fırat'tı. Zişan Hanım alışmıştı artık oğlunun birden bire ortadan kaybolmalarına. Nerde olduğunu az çok tahmin ediyordu. Lorin'e kendini affettirmek için kapısının önünde sabahlamıştı büyük ihtimalle.
" Amcam nerede. Banane yemeyeceğim ben."
Küçük Melike, kollarını birbirine bağlamış babasına kaşlarını çatmıştı.
Serkan alıştığı durum ile nefes verirken karısına sitemkar bir bakış attı.
" Şayet bir gün gidersem kimse arkamdan Melike gibi yapmaz. Bilmiyorum ki kimse kıymet vermiyor bana bu evde. Sevilmiyorum galiba."
Küçük Melike babasının sözleri ile kafasını sağa sola salladı. O kadar tatlıydı ki herkese nazı geçiyordu.
" Sen benim babamsın. Ben hep seninle olacağım. Hiç bırakmam ki ben seni."
Oturduğu yerden kalkan küçük kız tebessümle babasına yaklaştı. Elini babasının elinin üzerine koyarken " Ben sana kendi ellerimle yedireceğim," deyip kocaman gülümsedi.
