The Art Of Loving You (COMPLETE ✔️)

Chapter 1: MGA PAGPAPAHIRAP

[XANDER'S]

"Ayaw kong marinig na umaaray ka. Mas gusto kong nakikita kang kawawa pero huwag mong ipapamukha sa akin na nasasaktan ka.", galit na sigaw sa akin ni Marco saka sinipa ang nakagapos kong katawan mula sa likuran na naging dahilan ng pagkasubsob ko sa paanan ng higaan. Inihiga ko ang kaawa-awa kong katawan sa sahig. Pilit kong iniunat ang aking paa upang mapaayos ng higa. Hangang sa hagupitin niya ako ng sinturon sa aking kaliwang hita. 
"Sinong may sabing humiga ka na? Inutusan na ba kita?"
"Hh-hindi pp-pa po. Pa-pasensya.", pautal-utal kong paghingi ng paumanhin saka pinilit muling lumuhod at inilapat ang aking mga kamay sa sahig. Lumakad siya papunta sa kabilang parte ng higaan. 
"Panoorin mo ako!", utos niya. 
"Opo!", tugon ko. Humahapdi ang pagkakatali ng lubid sa akin gayundin ang ang mga palo ng sinturon ni Marco sa aking katawan ngunit hindi ko ito iniinda, masagot lang ang tawag ng aking laman, ang sigaw ng aking pagnanasa. 
Unti-unti niyang inalis ang butones ng kanyang polo at kasabay ng unti-unting pagbukas ng telang humahati sa damit niyang iyon ay nasisilayan ko ang katawan niyang perpektong hinulma. Lalong lumalim ang aking pagnanasa na tila hindi na iniinda ang sakit. Nararamdaman ko na ang pagtigas ng aking sandata na natatakluban ng tatlong kwintas na bawang na inutos niyang isuot ko. Wari akong isang asong pinapanood ang paghahain ng masarap na putahe ng aking amo at naghihintay na utusan akong lantakan ito. Tuluyan na niyang nahubad ang kanyang polo at iyon ay inihagis niya sa akin. Tumama iyon sa aking mukha at natakluban noon ang magandang pornograpiyang aking pinapanood. Tinangka kong alisin iyon ngunit muli kong naramdaman ang paglatay ng sinturon niya. 
"Sinong may sabing alisin mo iyan? Inutusan ba kita?"
Umiling lang ako. Tila nauuhaw ang aking lalamunan at nais nang aking mga matang kumawala sa nakaharang na balakid. Gusto kong masilayan ang kanyang katawan. Gusto kong matitigan ang kanyang kakisigan. Naramdaman kong may mga kamay na gumagapang sa aking ulo at tila may mga hitang pumasok sa mga braso kong bahagyang nakabuka. Kahit natatakluban ang aking paningin ay ramdam kong hubo't hubad na si Marco dahil nalalanghap ko na ang bruskong amoy na nanggagaling sa maselang parte ng kanyang katawan. Ang sarap amoyin. Tila rugby na nagpapalipad sa akin hanggang langit. Lalong nagngalit ang aking sandata na animo'y gusto ng sumabak sa labanan. Naramdaman kong ginagalaw ni Marco ang polong tumataklob sa aking mukha. Aalisin niya? Sana. Ngunit ako'y nabigo sa aking inaasahan. Ipiniring niya iyon sa aking mga mata. Mahigpit ang pagkakatali. Sobrang sakit. Ngunit hindi ako dapat magreklamo. Mali. Iyon ay bawal. 
"Ayaw kong nagrereklamo ka sa kung anong gagawin ko sa'yo. Alipin kita at hindi dapat nagrereklamo ang mga alipin"
Tandang tanda ko ang bilin niyang iyon. Iniyuko ko ang aking ulo. Nagbakasaling tatama ang kanyang pulgada sa aking mukha. Ngunit…
"Inutusan na ba kita?", tanong niya at sinampal ako pakaliwa. 
"Sorry po.", tangi kong tugon. Naramdaman ko ang mga paa niyang pinaglalaruan ang mga bawang na nakasaplot sa akin. Lalong tumitindi ang aking libog sa tuwing bumabanga ang mga bawang na nasa aking harapan.
"Ahhh…", ungol ko. 
"Masarap ba?", tanong ni Marco na nang-aakit. 
"Opo… Ahhh…"
"Ngumanga ka! Lakihan mo", utos niya. Ibinuka ko ang aking bibig. Pinalawak ko ang butas niyon hanggang sa kaya ko. At biglang…
"F*ck men. Shoot! Ahh…", sambit ni Marco. Bigla niya akong isinubsob sa titi niya. Na-out of balance ako dahil sa lubid na nakagapos sa akin kaya subsob na subsob ako. Halos umabot sa esophagus ko ang kanyang kahabaan. Ang sakit na nagmumula sa aking lalamunan, ang gumagapos na lubid, at ang mahigpit kong piring ay tila nagsama-sama upang ako'y mapaluha. Mapaluha kahit mahirap gawin. Ngunit ang lahat ng sakit na ito'y tila kinokontra ng karneng nagtatago sa likod ng mga bawang na nakasaplot sa akin. Itinuon ko ang aking siko ngunit muli niya akong sinubsob na naging dahilan na nang pagkadapa ko. Tila sinipa ang aking bayag ng tumama iyon sa hita ni Marco at sa mga bawang. 
"Hindi kita inuutusan niyan! Ahhh…", galit na bigkas ni Marco. Paulit-ulit niya akong isinusubsob sa kanyang harapan. Masakit. Sobra. Pero labis rin ang sarap. 
"Ahh… ahh… Sipsipin mo please."
Nang marinig ko ang pakiusap niyang iyon ay ginawa ko ang kanyang kahilingan. Sa bawat saglit na pagbaon ay sinisipsip ko iyon. 
"Ahh… f*ck. Ang gaaaliiinngg mo. Ahhh.", pag-ungol niya. Gusto kong makita ang expresyon niya habang umuungol pero hindi ko magawa. Ang pagkiskis ng hita niya sa aking manoy ay lalong nagbigay galit dito. Tila kinakalaban siya ng hita ni Marco at ng mga bilugang bagay.
"Ahh. T*ng iiiina. Heeeaaaavvvveeeeemnnn!", mahaba niyang ungol. Lalo akong nilibugan sa bawat ungol niyang iyon. Tila musikang hinahanap-hanap ng aking tenga. Lalo pa niyang binilisan ang pagsubsob ng mukha ko ngunit iniingatan kong huwag iyong malapatan ng aking ngipin. Lalong sumasakit. Lalong sumasarap. Tumigil siya ng pagkontrol ng pagtaas-baba ng aking mukha. Kaya ako na ang komontrol noon. Pinuntirya ko ang helmet ng ari niya. Sinipsip. 
"F*ck! Ahhh", umungol siya pero naramdaman ko ang paglatay muli ng kanyang sinturon sa aking likod. Itinigil ko ang pagsipsip at inilayo ang aking mukha. Naramdaman ko ang pagsabunot niya sa akin at ako'y itiningala. Dinuruan niya ang aking mukha. Tatlong beses at iyon ay ikinalat niya gamit ang kanyang daliri. Papunta sa aking pisngi, sa ilong, sa baba at ipinasok niya sa bahagyang magkahiwalay kong labi. Nalasahan ko ang laway niya at ang pawis na nagmula sa aking mukha. Masarap. Nakakalibog lalo. Nilabas-masok niya ang kanyang daliri na tila iyon ang nais niyang susuhin ko. Sinipsip ko iyon. Naging dalawa, naging tatlo, naging apat. Apat na daliri niya ang bumibisita't umaalis sa pintuan ng aking bibig. Naramdaman ko ang isa pa niyang kamay na humahaplos sa aking dibdib. Lalong tumindi ang aking libog. Madiin ang bawat pisil niya at tila nais niyang alisin ang utong ko. Hindi ako maka-aray sapagkat nananatili ang paglabas-masok ng kanyang daliri sa aking bibig. Naramdaman ko na ipinasok muli niya ang kanyang katawan sa naka-dog position kong katawan. Bahagya kong ibinuka ang ang aking hita upang makadaan ang kanyang paa. Itinigil niya ang kanyang ginagawa ng bigla niya ako muling isubsob. Tumama ang mukha ko sa matigas niyang katawan, sa abs niya iyon siguro sapagkay sakto sa bibig ko ang kanyang pusod. Ang kanyang matigas na alaga'y kumikiskis sa aking dibdib, sa gitnang bahagi noon na tila sumusunod sa pagkakahati ng dalawa kong hindi ganoong kaumbok na bundok. Dinamdam ko ang tigas ng kanyang abs. 
"Sipsipin mo, dilaan mo.", utos ni Marco na agad kong sinunod. Tila gutom na gutom ako at sabik na sabik sa malalamang pandesal na iyon kahit hindi ko nakikita. Sinipsip, dinilaan at minsa'y kinakagat ko iyon habang kumakadyot siya sa aking katawan. 
"Ahhh… ang ggaalliinngg mo tallaagaa! Ahhh", ungol muli niya. Naramdaman kong tila may humihigpit sa bandang batok ko habang nakadapa sa nakahiga niyang katawan pero tinuloy ko pa rin ang sarap ng pagroromansa sa abs niya. Mahigpit na iyon at halos hindi ko na maingat ang aking ulo sa kanyang katawan. Naramdam ko ang tila maliit na bakal mula sa aking batok. Tama, iyon ang belt niya. Nais niya sigurong masakal ako sa katawan niya. Lalong bumilis ang pagkadyot niya at pinaglarauan ko ang pusod niya gamit ang aking dila. Sinasabunutan niya ako habang ginagawa namin iyon. Karagdagang sakit, karagdagang sarap.
"Ahhhh. Ahhh. Saaarrraaappp mo!"
Lalo pang bumilis ang ritmo ng kanyang pagkadyot sa aking dibdib. Minsan at nauulos rin niya ang aking adam's apple. 
"Ahhh. Ahhhh. Ahhhh!"
Naramdaman ko ang paglapot ng likido sa aking dibdib, hindi lang iyon magkahalong pawis namin. Tila may naglalaba sa paligid dahil sa amoy na pumasok sa aking ilong. Naramdan ko ang paglambot ng kanyang batuta. Niluwagan na niya ang taling sumasakal sa aking leeg at kanyang tiyan. Itinulak niya pababa ang aking ulo. 
"Himurin mo!",
Hinimod ko ang malapot na inilabas ng kanyang alaga. Kung saan-saan nangangapa ang aking dila. Inalis niya ang aking ulo at iniayos muli ang aking posisyon na tila isang aso. Naramdaman kong inilayo na niya ang kanyang katawan sa akin. Saglit na katahimikan. Naalis ang nakaharang sa aking mga mata at ito'y tila umaangkop sa malabong paligid na unti-unting lumilinaw. Nakatayo siya sa aking harapan. Nakapantalon at muling isinasara ang bagong polo. Lumapit siya sa akin at kinalag ang aking pagkakagapos. Hinubad ang aking saplot. Nakita niyang matigas pa rin ang aking alaga. Hinawakan niya iyon. Hinimas. 
"Ahhh.", bahagya kong ungol. 
"Magbihis ka na.", utos niya. 
Pagkabihis ko ay agad niya akong dinampian ng panandaliang halik at iniabot sa akin ang isang sobre.
"10,000 yan. Bayad na rin school fees mo at naghulog na rin ako ng 50,000 sa account mo.", sambit sa akin ni Marco. 
"Salamat.", tanging tugon ko. Ramdam ko pa rin ang sakit ng pagpapahirap niya. 
"Sorry huh.", pagpapaumanhin niya. 
"Okay lang Marco. Sanay na ako, tagal na natin 'tong ginagawa, saka trabaho ko to.", sambit ko. "Sige, mauna na ako sa'yo huh. Salamat ulit. I love you.", dagdag ko. Bago ako umalis ay dinakot muna niya ang aking pwet.
"Sayang, nilabasan agad ako, di ko tuloy ito nabisita.", panunukso niya. 
"It's your fault.", wika ko saka tuluyang lumabas. Naglakad lang ako pauwi. Habang naglalakad ako'y pinag-isipan ko ang mga bagay-bagay. Paano ba ako napasok dito? Para sa kalam ng aking sikmura? Para sa sigaw ng aking butas na bulsa? O para na rin sa pagsagot sa tawag ng makamundong gawain? Paano ba pinasok ni Xander Reyes ang ganitong buhay?  Hays. Wala naman akong pinagsisisihan. Mabait si Marco. Sadyang gusto lang niyang alipinin ang katalik niya. Sabi niya kasi,mas mukhang nahihirapan, mas masarap tikman. 1 year lang siyang ahead sakin. 25 na ako pero bago palang ga-graduate ng college sa tulong ng scholarship daw niya. Scholarship na walang pakialam sa school performance kundi sa sex slaving. Tiniis ko na lahat kahit sobrang sakit ng pagpapahirap niya. Worth it naman lahat eh.
Tiningnan ko ang wrist watch ko. 12:34AM na. Malayo pa ako sa bahay. Mag-isa lang naman ako kasi patay na father ko then yung mother ko iniwan ako sa lola ko noong eight years old palang daw ako. Wala na akong balita sa kanya. Buti nalang at nakapagtapos na ako ng hayskul bago pa namatay si lola. Ayun, nakayanan ko ang independent living.
Tiningnan ko ang sobre na hawak ko na may nakasulat pang "To my lovely scholar." Napangiti lang ako. Actually, medyo mahal ko na rin siya, nahihiya lang akong umamin sa kanya. Isiningit ko sa pants ko ang sobre ng biglang may humampas sa aking ulo. Unti-unting nilamon ng dilim ang aking paningin hanggang sa mawalan na ako ng malay-tao.
--
"Saan niyo ba ako dadalhin? Sino ba kayo? Dahan-dahan. Aray! Nasasaktan ako!", sunud-sunod kong tanong at reklamo sa mga kumakaladkad sa akin. Hindi ko sila mga kilala. Hindi ko sila makita sapagkat tinakpan nila ang aking mata. Ang ginawa nilang pagtugon sa akin ay hindi sa pamamagitan ng mga salita kundi sa lalong pagrahas ng kanilang pangangaladkad. Lalong nadaragdagan ang sakit na idinulot ng mga pagpapahirap ni Marco. Itinikom ko ang aking bibig dahil wala akong nakukuhang tugon sa kanila. Itinutulak, kinakaladkad, sinisipa at binabatukan nila ako upang ang aking mga paa'y sumunod paunahan. Hindi ko alam kung bakit nila ito ginagawa. Isa lang ang alam ko, maaaring ito na ang ika-lagot ng aking hininga. Takot. Galit. Lahat na halos ng mga negatibong emosyon ay naghalo-halo sa emosyonal na aspeto ng aking katawan at sumasama sa mga sakit na isinisigaw ng pisikal na aspeto. Naramdaman ko ang malakas na pagtulak mula sa aking likuran na naging dahilan ng aking pagkatumba at pagtama sa isang bakal. Dumaloy ang dugo sa aking noo. Mahapdi. Masakit. Gusto kong kumawala pero paano?
"Upo!", sigaw ng isang tinig na tila may awtoridad. Kinapa ko ang bagay na tumama sa aking ulo at dahan-dahang iniunat ang aking katawan. Sa ginawa kong iyon ay tila nagmamaktol ang aking mga buto. Hanggang sa tuluyan akong makaupo. Sinapo ko ang likidong nagmumula sa aking noo.
"Ss-sino bb-ba kayo? Pa-pakawalan niyo na ako.", pagmamakaawa ko. Nangangatal dahil sa pagtitiis ng grabeng sakit. Naramdaman ko ang pagpalibot nila. Tila asong nakikiramdam sa magkakahalong amoy nila, may bruskong amoy, may amoy pabango, may amoy pawis. Biglang may humigit ng aking buhok at itinangala ang aking ulo. Hanggang sa naramdaman ko ang mabilis at malakas na paglapat ng kamao sa aking sikmura. Tumalsik ang dugo mula sa aking bibig.
"Di ba gusto mong naghihirap ka? Di ba?", pasigaw na tanong ng isang panlalaking tinig at muli akong sinikmuraan. Nais kumawala ng aking luha mula sa natatakluban kong mga mata. Nais makisabay sa paglabas ng dugo sa aking noo at bibig. 
"Ss-sino bb-ba kayo?", tanong kong muli.
"Gusto mo ba talagang malaman?", tugon ng tinig. Biglang may tumulak mula sa aking kanan ng bagay na aking kinauupuan. Tumumba ang hinang-hina kong katawan. Namilipit sa sakit ang parteng tumama sa sementadong sahig. Pinagsisipa nila ako na parang bola ng football. Ramdam ko ang pagtama ng matitigas nilang sapatos. Tinanggap ng katawan ko ang sakit at ang ibang bahagi ay hindi na nakayanan pa kaya't tumulo ang dugo dito. Mula sa mga bahagyang nakabukang sugat na sariwa, lalong humapdi ang aking pakiramdam. Mamatay na ako. Wala ng ibang pupuntahan ang pagpapahirap na ito kundi ang kamatayan. Itinigil nila ang pagsipa sa kaawa-awa kong katawan. 
"Nais ka ng ipapatay ni Marco!"
Nagulat ako ngunit ayaw tanggapin ang naulinig na mga salita. Naramdaman ko ang palad na dumapo sa aking dibdib at kinuyumos ang aking damit na basang-basa, marahil ay ng magkahalong dugo at pawis. Biglang napunit ang aking kasuotan at naramdaman ko ang paghaplos ng palad mula sa aking dibdib, pababa sa aking tiyan at…
"Ahh!"
Muling lumabas ang dugo sa aking bibig at iyo'y tumulo pababa sa aking tenga ng dahil sa malakas na suntok. Narinig ko ang kanilang tawanan. Mga tawang parang mga demonyo sa impyernong nagdiriwang ng tagumpay. Tila nagpapabalik-balik ang tunog ng kanilang halakhak sa aking tenga na lalong dumagdag pasakit sa akin.
"Masarap?"
Biglang bumalik sa aking isipan ang bilin ni lola:
"Hindi lahat ng regalo ay dapat mong buksan apo. Hindi lahat ng tulong ay talagang makakatulong sayo. Maging maingat ka sa pagtanggap dahil maaari kang mapahamak."
Naramdaman ko ang pagbuhos ng tubig. Napasok noon ang aking ilong kaya ako'y napaubo. Tila isang baul na punung-puno ang aking isipan, puno ng mga bagay na gumugulo —— mga katanungan, mga kahilingan at mga alaala. Mga alaala mula noong ako'y namumuhay lang ng simple kasama si lola, ang pag-alok sa akin ni Marco ng sinasabi niyang scholarship at ang mga kabutihan at pang-aalipin niya habang kami'y nagtatalik. Galit. Nakaramdam ako ng matinding galit. Dapat akong maghiganti bagamat alam kong may posibilidad na hindi ko na aabutin ang muling pagsikat ng araw.
"Gustung-gusto mong nahihirapan ka, hindi ba?" 
Muli akong nakaramdam ng malalakas na sipa, kung saan-saan iyon tumatama—— sa aking balakang, tagiliran, mga binti at sa ulo. Tinatatanggap na ng aking katawan ang bawat pagtama ng kanilang mga paa. Wala na akong ibang pagpipilian pa kundi ang tanggapin iyon. Hindi ko alam kung papaanong humantong sa ganito ang lahat.
"Xander Reyes! Makakasama mo na ang lola at ama mo. Masaya,  hindi ba?"
Literal na akong naliligo sa malapot at malansang dugo. Parang tinabunan na noon ang aking pawis. Naramdaman ko ang paghampas ng mga bagay sa aking katawan. Marahil ay lubid o mga sinturon o kung anuman. Tumigil ang pagsipa't paghampas at ako'y itinayo sa pamamagitan ng paghigit ng aking buhok. Halos mapunit ang aking anit sa tindi ng pwersa. Inihampas akong muli sa bakal at ako'y napasubsob. Wala na akong kakayanang igalaw ang duguan kong katawan. Ni ang itaas ang aking mga braso upang ituon iyon sa bakal ay hindi ko na magawa. Idinapa ko ang aking sarili sa bakal na iyon na sa palagay ko ay ang kanina kong inupuan. Nakaramdam ko ang pagbuhos muli ng tubig mula sa itaas at pagkatapos niyon ay ang pagbagsak ng plastik na timba sa aking batok.
"Matibay ka nga pala sa pahirapan. Kaya siguro tumagal ka ng apat na taon kay Marco. Pero huwag kang mag-alala, ito na ang huli mong paghihirap.", wika ng tinig. 
"Paghihirap. Paghihirap. Paghihirap." Paulit-ulit ang salitang iyon sa aking isipan. Waring isang liwanag iyon na nagtanglaw sa aking isipan upang makita ang nakangising si Marco.
Naramdaman ko ang paglibot ng tali sa nakasubsob kong katawan. Pasikip ng pasikip. Halos lumubog na iyon sa aking balat na tanging ang magkakahalong likido na lang ang nagpapakapal. Nagapos ang aking mga paa at kamay na waring niyayapos ko ang bagay na aking kinasusubsuban. Naramdaman ko ang pagpasok ng isang kamay sa likod ng aking pantalon. Pinisil ang pisngi ng aking pwet. Madiin. Walang libog akong naramdaman. Walang ungol ang namutawi sa aking bibig. Muling humagod ang palad at pinasok ng daliri ang aking butas. Dalawa na naging tatlo. Masakit. Narinig ko ang paglakas ng kanilang tawanan. Labas-masok ang mga daliri sa mabilis at marahas na ritmo. Naramdaman ko ang pagbaba ng aking pantalon at nadala ang aking saplot. Lalo pang lumakas ang kanilang tawanan. Hindi ko maigalaw ang nakagapos kong katawan. Bagamat ayaw tanggapin ang kahalayang nagaganap ay wala akong magawa. Hinugot ang mga daliri. Saglit na tumahimik at naramdaman ko ang pagpasok ng isang mahaba sa aking butas. Magaspang. Iba ang laki at tigas noon at nasisiguro kong hindi iyon ari ng lalaki. Masakit. Sobrang sakit. Napupunit ang balat ng aking butas at parang may likidong lumabas doon. Lalong humapdi ang pag-ulos ng mahabang bagay. 
"Masarap ba ang kalawanging tubo?"
Ilang beses iyong naglabas-masok sa aking kalooban. Sobrang hapdi. Nakakagat ko ang aking labi dahil sa pagtitiis. Hanggang sa itinigil nila iyon at narinig ko ang pagtapon niyon sa malayo. Saglit na katahimikan. Biglang may malakas na humampas sa aking pwetan. Malapad. Tila isa akong bagong myembro ng isang fraternity na dumaranas ng paddle. Tatlong hampas. Tatlong beses na paglakas ng kanilang tawanan. Tatlumpung beses na sakit sa aking likuran. Ramdam kong tila nagkulay violet na iyon o baka nga itim na sa grabeng pasa. 
"Huwag ka munang mamamatay. Babalikan ka namin."
Naramdaman ko ang paglayo ng mga yabag. Sa wakas, pinagsawaan na rin nila ako. Ramdam na ramdam ko ang sakit ng aking katawan. Waring bawat parte ay nalatayan. Wala ni-kalahating sentimetro ang hindi nagngangalit. Ang hininga ko'y tila nakakapos na at ang aking lalamunan ay waring namamalat. Grabeng pahirap. Hindi ko alam kung paanong nakayanan ng aking katawan ang bawat lapat ng mga bagay. Unti-unti akong sinakop ng sobrang sakit at ng labis na pagkahilo hanggang sa tuluyang sumuko ang aking malay-tao.
--
Naramdaman ko ang pagtama ng hangin na tila sinasalungat ng aking katawan. Nauulinig at nararamdaman ko rin ang mabilis na pagyabag ng taong bumubuhat sa akin. Itinatakbo ako. Tila sariwa pa rin ang sakit ng aking katawan. Tanging dilim lang ang aking napagmamasdan dahil sa piring ng aking mata. Bumibilis ang takbo, waring may tinatakasan. Ramdam ko rin ang mainit na pagdampi ng sinag ng araw. Lalong dumagdag sakit sa aking bugbog na katawan. 
"Kailangan mong makatakas. Kailangan mong makalayo."
Sa aking narinig ay bahagya akong napangiti. Pag-asa. Pag-asang maililigtas ko ang aking buhay ng dahil sa tulong niya ang aking naramdaman. Gusto kong alisin ang aking pagkakapiring upang masilayan ang aking tagapagligtas ngunit ang mga buto ko'y tila walang kakayahang iunat ang aking braso. Saglit siyang tumigil sa pagtakbo at rinig ko ang habol niyang paghinga. 
"Ss-sa-salam-mmat", pilit kong bigkas. 
Muli siyang tumakbo. Ang katawan ko'y nakaramdam ng kaligtasan sa kanyang mga bisig. Malayo na siguro ang aming narating. Nararamdaman ko rin na minsang natitisod siya dahil sa bahagya niyang pagyuko ngunit ako'y tila isang kayamanang iniingatan niyang huwag mabitiwan.
Isang putok ng baril ang aking narinig. Lalo kong naramdaman ang pagbilis ng kanyang katawan na tila hinahapo na sa pagkaripas. Naramdaman ko ang pagkawala ng init na dumadampi sa aking balat. Saglit pa ay naramdaman kong ibinaba niya ako ng dahan-dahan at isinandal sa isang malapad at matigas na bagay. 
"Dito ka lang. Babalikan kita!"
Narinig ko ang muling pagputok ng baril at gayundin ang paglayo ng yabag nang kanyang paa na may kasamang pagkaluskos. Muling bumalik sa akin ang mga nangyari. Pilit kong inalis ang telang tumataklob sa aking paningin at unti-unting nabuo sa aking paningin ang hitsura ng kapaligiran. Mapuno. Mahalaman. Masukal. Pinagmasdan ko ang hubad kong katawan. Pasaan. Sugatan. Nagsumamo ako at nanalangin, nagpasalamat, humingi ng tawad at gabay. Pumatak ang luha sa aking pisngi at ito'y dumaloy pababa sa bahagya kong magkahiwalay na mga labi. Nalasahan ko ang magkakahalong tubig — dugo, pawis, luha at kung ano pa. Nabuong muli sa aking isipan ang imahe ni Marco at ibayong galit ang aking naramdaman.
"Jemuel, dahan-dahan lang. Ahhh…"
Isang pag-ungol ng lalaki ang gumising sa akin. Madilim na ang paligid. Kumakalam na rin ang aking tiyan. 
"Ahhh. Shit. Jeemmueell!"
Nagkubli ako hindi upang panoorin ang kahalayang nagaganap kundi upang itago ang aking sarili. Sa hindi inaasahang pangyayari ay nakagawa ako ng kaluskos. 
"Teka. May tao! Pucha! May nanonood pa yata sa atin."
Bumalik ang takot sa aking dibdib. Sa bawat kaluskos ng paa na aking naririnig ay ang pagtibok ng aking puso. Pabilis ng pabilis. Pasikip rin ng pasikip ang aking dibdib. Tila lumilipad ang aking isipan at naghahanap ng dapat gawin ngunit walang mahanap. Naramdaman ko na ang unti-unting paglapit nila sa akin dahil sa paglakas ng kaluskos at ng kanilang boses. Lalong nilukob ng takot ang buo kong sistema. Ipinikit ko ang aking mga mata. Mahigpit na pagkakapikit. Tumulo ang luha sa kanang bahagi ng kanan kong mata. 
"Jemuel, may tao. Duguan!  Tulungan natin! Bilis!"