It was 5am in the morning. I can smell the morning dew surrounding me.
Ang sabi ni Theo sa text ay Tuesday 5am daw. I was ready to leave ng biglang may nagpark na kotse sa harap ng gate namin. Nakita ko naman siya na driver at tumango ako sa mga guards na nagbabantay. They obligued in opening the gate.
Nakarating siya sa harap at mukha pang nabibighani sa front yard namin.
Binaba niya ang window at tinanong sa'kin, "Are we going to use your car?" Umiling ako.
"Then dito ka?" Pinaghandaan niya ba talaga 'to?
"No. We'll use the wrangler." Nanlaki ang mata niya sa'kin.
"But..." He stopped. I was looking at him questioningly.
"Do you want to use your car? Okay lang naman sa'kin."
"Uh... sige 'yong wrangler nalang."
Lumapit sa'min 'yong isang maid at inabot ang susi sa'kin no'ng wrangler.
"Saan ko 'to ippark?" He asked.
"Ilalabas ko lang 'yong wrangler tapos do'n mo nalang i-park."
Pumasok na ako sa garage namin at nilabas nga ang wrangler. Pinasok niya naman 'yong dala niyang kotse sa garage. Bumaba siya do'n at kinuha ang gamit niya sa likod.
"Ready to go?" I asked.
"Yeah. Tara."
"Do you want me to drive?" Tinignan ko siya at binigay sa kan'ya ang susi. Tahimik akong sumakay sa passenger seat.
"Nasaan nga pala 'yong mga gamit mo?" Tinuro ko ang likod at nakita ang isang backpack do'n. Hindi niya siguro napansin kanina.
"Okay." He started the wrangler at we went on our way.
I connected my phone sa bluetooth and played my playlist.
I can't forget, get this out my head so
I drive chasing Malibu nights
Nothing seems to heal my mind
I can't forget
"I'll just sleep for awhile. Sabihan mo nalang ako if gusto mo mag stop-over." I saw him glance at me at tumango."We'll have breakfast mga 7am, you can still sleep for an hour or two." He smiled and focused on driving.
Naidlip na ako. So not a fucking morning person.
---
May tumapik sa'kin.
I groaned and unti-unting binuksan ang mga mata ko.
"Kain tayo ng breakfast." I heard him say. Lutang pa din ako sa pagkakagising.
"Kanina pa tayo nandito sa stopover?" I asked while massaging my neck. I should've bought my travel pillow.
Nagsalamin muna ako at tinignan kung maayos ba mukha ko bago ko binuksan ang pinto ng kotse para bumaba at kumain ng breakfast sa stopover na 'to.
He patiently waited for me at sabay kaming nagtungo sa shops do'n.
"May pagkain ka bang binili?" I asked. Umiling siya.
"No. Gusto ko kasi magfoodtrip while travelling there. Kung gusto mo p'wede naman tayo bumili ng pagkain." He said habang nakatingin do'n sa maliit na convenience store.
"Okay lang."
"Just to inform you. Lahat ng food expenses ako sasagot." He said with finality para hindi na din mag-open ng arguments despite that tinaasan ko siya ng kilay. "You can't argue with that."
BINABASA MO ANG
Misfit
RomanceI never cared for anything. But now, why couldn't I do the same? Why do I keep on holding this life together when everything I touch always breaks apart. Everyone who gets close gets shattered. Every-fucking-one left with a scar. Will this life con...