Misfit

XVII

Happy New Year! 

My goal is to finish & publish this next year, 2020. 

Thank you for spicing up my year!

xoxo, RNDM

---

Nakatingin ako sa labas ng bintana. The teacher was in front and I'm not even bothered to listen this lesson.

Pagkabalik na pagkabalik ko galing Batangas ay nagtrabaho agad ako. Hindi ko na masyadong inisip 'yong mga bagay na napag-usapan namin ni Theo sa Fortune Island. I purposely made myself busy just to not thing about it.

This is the second time I've been scared of someone.

Like what he always does inintindi niya ang naging reaction ko sa mga sinabi niya sa place na 'yon.

He knows that I needed time to think. Or did I already know the answer sadyang ayaw ko lang kasi natatakot ako?

I don't like this feeling.

Tumunog ang bell.

Tumayo agad ako at dumirecho sa kotse ko kahit lunch pa lang naman.

A has been bothering me since I went back what happened sa Batangas. Mag-kwento daw ako pero I didn't bother telling her about it. Aside sa mg IG stories ni Theo 'yon lang ang alam niya.

I didn't know where I'm supposed to go. My mind is blank.

Gusto ko mag-race ulit.

"Ang hilig mo talaga sa gan'yan, Sierra! Dapat 'di ka pinagbigyan ni kuya sa gan'yang sport!" Simangot niya sa'kin. Nginitian ko lang siya.

"Hindi naman ako mapapahamak dito. Magaling kaya ako."

"Kahit na! Ayoko mawala ka sa'kin." Her face was about to cry when I hugged her tight. Mas lalo siyang umiyak kaya itinawa k na lang 'yon.

"Ikaw talaga. Okay lang ako. Masaya akong ginagawa ko 'to."

"But I don't want you to die."

"I won't. I promise."

But nauna ka...

Hindi ko namalayan na may tumulong luha sa'kin. This is fucking rare.

Itinabi ko ang kotse sa isang fastfood restaurant. Tahimik na kinakalma ang sarili ko.

Tanghaling tapat ka pa talaga tinamaan, Odium.

Simula no'ng bumalik akong Batangas parang bumalik ako sa pagiging distant ko sa tao. Kung dati nakakausap nila ako ng maayos-ayos, ngayon hindi na talaga nila ako nakakausap ng matino kahit si A. Pero alam kong naiintindihan ako ng babaeng 'yon. Kilala ako no'n.

I sighed.

Nag-drive ako pauwi ng makita ko ang motor ni Theo na naka-park sa labas ng bahay. Kumunot ang noo ko. Bakit siya nandito?

Mabilis akong nag-park at pumunta sa living room.

Nakita ko siya do'n nakaupo habang may pagkain sa coffee table.

"Bakit ka nandito at paano ka nakapasok?" Bungad ko sa kan'ya.

Nakita naman kami ng ibang kasambahay at naramdaman nila na wala ako mood kaya umalis sila.

"Ano, Odium—"

"I let him in, any problema with that, my daughter?" Narinig ko ang boses ni Mom. Fuck, of all people nanay ko pa talaga?

"Why did you let him in, mother?"

"Pauwi ako nang makita ko siya sa labas ng gate. Nagpakilala na kaibigan mo."