Hayatın güzel giderken birden harabeye döndü mü her şey? Kendi ellerinle yaptığın evin yıkıldı mı başına? Toparlanmaya çalışırken defalarca düştüğün yerden kalkamadın mı?
O zaman bu senin de hikayen...
Kendi elleriyle emek emek geleceklerini daha li...
2017 Yılı (YUDUM) Okulun ilk günü millet heyecanlı olur ama ben hiç heyecanlı değildim.Yataktan kalktım okul kıyafetlerimi giydikten sonra annemlerle yola çıktık. Okulun kapısına gelince bastı heyecan acaba kimler var sınıfımda , onlarla anlaşabilecek miydim? Aklımda bu sorular horon teperken müdür yardımcısı olma ihtimali yüksek olan bir adam anons yaptı ''Herkes sınıf sırasına geçsin!''Annemlerin yanından ayrılıp sınıfım olan 9/D yazılı yerde sıraya geçmiş olan insanların arasına geçtim ve çevreme bakınmaya başladım.
Birden yanımda biri belirdi, adımı biliyordu ve bana bu sınıfta olup olmadığımı sordu.Kim olduğunu anlamaya çalışırken başımı olumlu anlamda salladım ve o an kim olduğunu çözdüm. Bu benim eski okulumdan beşinci sınıfta aynı sınıfta olduğum Mira'ydı. Allah'ın kendini beğenmişi, hiç haz etmezdim kendisinden şansa bak aynı sınıfa düşmüştüm. Bide bu yakınlık nedir ya neyin kafasını yaşıyordu bu? Düşüncelerimden sıyrılmamı sağlayan ikinci ananos geldi, yine aynı adamdı bu sefer sınıfların sınıf öğretmenlerini açıklıyordu.Bizim sınıfın da sınıf öğretmeni açıklanınca tüm sınıf, öğretmeni takip edip sınıfımıza çıktık.
Nedense kimseyle anlaşabileceğimi düşünmüyordum.Herkes soğuk geliyordu bana bir tek şu Mira ne hikmetse bana yakın davranıyordu.Aradan iki ders geçti rehberlik hocası tüm sınıfı toplayıp okulu gezdirmeye başladı.Okulu gezdirdikten sonra bahçeye çıktık, bize ilkokul çocuğuymuşuz gibi bide oyun oynattı.
Meraklılar çıktı sahneye bide bir çocuk vardı kendini beğenmiş mi desem maydonoz mu desem adı Meriç'miş.Bir insan her şeye atlar mı ya, Mira'nın da dikkatini çekmiş bana dönüp çocukla ilgili düşüncelerini söyledi ve benimle aynı fikirde olmasına şaşırdım.
Günün devamında da bir şey olmadı.Hocalarla tanıştık istediklerini not aldık .Ama galiba Mira'ya ısınmaya başladım,iyi birine benziyor,sıcak davranıyor insana.
Okula başlayalı tam dört gün geçti.Sınıftakiler hala gerçek yüzlerini gösteremedi ,herkes birbirine iyi davranıyor ve bence aradan iki üç hafta geçtikten sonra hiç böyle olmayacak.Ben bu düşüncelerimle sınıf sırama geçiyordum ki düşüncelerimden beni ayıran o tanıdık sesi duydum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geldi yine başımın belası Mira.''Yudummm!!! Günaydın.''dedi geldi bide sarıldı mecbur sarılacağız bizde.Bende sarıldım ve ''Günaydın Mira''dedim.Sınıflar sırayla içeri alınıyordu sıra bizim sınıfa gelince hep bereber sınıfa çıktık.İlk dersimiz edebiyattı sınıf öğretmenimizdi edebiyatçı ve bu gün yer değişikliği yapacağını söylemişti.İtiraf etmeliyim sınıfta en iyi anlaştığım insan Mira'ydı ve hocanın onla oturtmasını istiyordum.
Sınıfa hoca girince hepimiz ayağa kalktık, hocanın el hareketiyle tekrar yerimize oturduk.Mira bana uzaktan bakıyor bende ona bakıyordum.Hoca''Yer değişikliğine başlayacağım ama kimse karışmayacak ben nasıl oturtursam öyle oturacaksınız.''dedi.İçimden yandık kesin yan yana oturamayacağım Mira'yla diye sayıklarken hoca okulun ilk günü her şeye maydanoz olan çocukla adı Atlas olan çocuğu orta sıranın en arkasına oturttu.Bizim Mira'yla anlaştığımız gibi anlaşıyorlar ama sanki maydanoz yani adı Meriç olan çocukta benim Mira'dan haz etmediğim gibi pek haz etmiyordu Atlas'tan.
