Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ခွင့်ပြုပါ
အပိုင်း (၃)
#ခွင့်ပြုပါ
"ဘာဖြစ်လို့လည်း...ရီရီ..."
"ဟင်...မဖြစ်ပါဘူး..မေမေ..."
အိမ်နောက် မန်ကျည်းပင်ခြေရင်းမှာ ထိုင်ရင်း ရင်ထဲက ခံစားရတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် မျက်ရည်တွေက အလိုလို စီးကျကုန်တာ သတိမထားမိလိုက်..။
"ဘာမှ မဖြစ်ပဲ ငိုစရာလား အေ....ငါသိတယ်...ပြန်ရောက်ကတည်းက တမှိုင်မှိုင်လုပ်နေတာ ညည်း အဖေတောင် သတိထားမိတယ်...ပြောစမ်းပါ...ငါဖြင့်စိတ်လေးလိုက်တာအေ..."
"တကယ် ဘာမှ မဖြစ်တာ ပါ မေမေရယ်..."
ထွေး ထိုင်နေရာက ထရပ်လိုက်ပြီး လုံချည်နောက်ဘက်ကို တစ်ချက် ခါ လိုက်သည်..။
မေမေ့ မျက်လုံးတွေ ကိုရင်မဆိုင်နိုင်လို့ အိမ်ဘေး ထင်းရုံလေး ဆီရောက်ခဲ့သည်..။
ထင်းခုတ်ပြီးသားတွေကို နေရာချစီနေချိန် မေမေ က အနားကို ရောက်လာပြန်သည်..။
"ရီရီ...ညည်း က မြို့ကို သွားနေတာ ဆိုတော့...ရည်းစားတွေ ဘာတွေ နဲ့ လွန်ကျူးမိပြီး.."
"အို....အဲလို မဟုတ်ပါဘူး..မေမေရဲ့...."
"ဒါဖြင့် ဘာတုန်း..."
"ဟင်း...ရည်းစား ထားမိတယ်ဆိုတာတော့ ဝန်ခံပါတယ်...လွန်ကျူးတဲ့ အဆင့်ထိ မရောက်ပါဘူး မေမေရယ်..."
"ဒါဖြင့်...အခု အသည်းကွဲပြီပေါ့လေ.."
မေမေ က ခါးထောက်ရင်း ပြောတော့ ထွေး ခပ်ယဲ့ယဲ့ ပြုံးရင်း ခေါင်းညိတ်ကာ ထင်းတွေကို အစီအရီနေရာချသည်..။
"ဖြစ်ရလေအေ...ညည်း ကို ငါ မပြောလား...မြို့တက်ရင်လည်း ဘ၀ မမေ့နဲ့လို့ ငါ မမှာလိုက်ပေဘူးလား.."
YOU ARE READING
ခွင့်ပြုပါ (Unicode)
Romance" လက်မခံချင်ရင် ငြင်းပိုင်ခွင့်ရှိတယ် ဒါ ငါ့ အခွင့်အရေးပဲ" "ဟုတ်တယ် ငြင်းလို့ရတယ် ....ဘာလို့ လက်မခံနိုင်တာလဲ ရှင်းအောင်ပြော"
