Kalbim Senin

7. Kisim

Annesi saskina dönmüstü. Beklemiyordu böyle birseyi. Oglu gönlünü birine kaptirmisti. Selimi evlenmek istiyordu.. Kimdi bu kiz. Neredeydi. Aileye uyarmiydi. Hemen aklindan böyle sorular geciyordu...
"Kim bu? Nasil bir kiz? Güzelmi? Nerden? Taniyormuyum ben? Seviyormu oda seni? Nerde tanistin? Off be oglum saskina cevirdin beni" diye söyleniyordu.
" ay annem bir dur sakin ol. Ismi Zeynep. Sen tanimazsin ve evet cok güzel bir kiz. Yemyesil gözleri var.. Burdan degil. Onunda gönlü bende var. O benim tevafugum annem.." Diye anlatiyordu selim.
Annesi merakla dinlemisti onlarin hikayesini, bekleyislerini.. Gözleri dolmustu bu aska. Onlar birbirine sadik kalmisti.. Cok sevinmisti. Uzakligi hic rahatsiz etmemisti annesini. Hemen babasiyla konusup isticeklerdi...

......................

Son iki gün kalmisti. Zeynep yarindan sonra dönücekti. Ikiside cok üzgündü bundan dolayi. Iclerinde bir burukluk vardi. Ne kadar iyi gibi görünselerde mutlu degillerdi. Selim hep iyi görünmeye calisiyordu. Zeynep üzülmesin kalbi acimasin diye. Danamazdi o haline...
Zeynep birkez olsun selimin dediginden cikmiyordu. O ne derse yapiyordu. Projeyi de hazirlamislardi. Gece gündüz calisip halletmislerdi...
Zeynep o günden berri kalbinden hic rahatsizlanmamisti. Gece gündüz rabbine sükür ve dua ediyordu. Onlar geceleri yine Teheccühde bulusuyorlardi... Öyle huzurluydular ki.

Bir gece önce yarisi teheccühlerini kildiktan sonra Selim dayanamayip Zeynepim Otelin önüne gitmisti. Belki görürüm umudu vardi. Zeynep de o gece teheccühden sonra kapinin önüne cikmisti.
Selimi gören Zeynep saskina dönmüstü. Hic birsey demeden gizlice onu izlemisti. Onu fark eden Selim utanarak yanina geldi. " neden disardasin" diye sormustu. "Teheccühümü kildim, sonra hava almak istedim..." Diye utanarak cevap verdi Zeynep.. Selim Tebessüm etti. Ve " teheccühümsün sen benim" diye utandirdi birkez daha Zeynepi. "Haha tamam utanma güzel gözlüm" diyerek daha da kötü olmustu Zeynep.. " ya yapma..." Diyerek karsilik verdi. Selim onu büyük bir hayranlikla izliyordu. Sonra haram oldugu aklina geldi. Bir an önce evlenmek istiyordu onunla.. Iki yabanci degil iki ahiretlik olmak istiyordu... Heyecanlaniyordu. Sevdiginin yaninda bambaska bir selim oluyordu adeta. Zeynep üsümeye baslamisti. Otele dönmek istedi. Ve selimden izin istedi. Selim arkasindan baka baka onu gönderdi. Mutluydu. Cocuk gibi seviniyordu. Ordan oraya zipiliyordu. Disarda onu öyle gören insanlar onun mutlulugu ile seviniyordu. Ici kipir kipir di. "Zeynepiiiim" diye kalbi haykiriyordu... Evlenicekti onlar.

.......

Bugün son günüydü. Selim sevdigini yarin ugurlayacakti. Birkez dokunmustu ona selim. Birkez o narin ellerine degmisti... Ona öylesine dokunmak istyiordu ki ama yapamiyordu..

Beraber profesörlerin yanina gittiler. Zeynep vedalasmak istyiordu. Hersey icin tesekkür etmesi gerekiyordu..

"Oo buyrun cocuklar " diye karsilamisti hoca. "Sizlere cok tesekkür ederim. Bu bir hafta boyunca emeginiz icin.. Umarim sizde benden memnun kalmissinizdir" diye karsilik vermisti. " o sizin emeginiz cocuklar. Selim ve sen cok güzel bir ikili oldunuz. Hic sorun yasatmadiniz. Ben size tesekkür ederim. Ikinizide dimdik bir avukat olarak görmek istyiorum" diye onlara destek vermisti. Ikiside buna cok sevinmisti. Onlar avukat olacakti beraber adaleti savunacaklardi.
"Cocuklar benim size bir sorum olucakti"
"Tabi buyrun hocam" diye ilk Selim cevap vermisti.
"Cocuklar siz birbirinizi seviyorsunuz. Bunu gözlerinizden okuyorum. Sakin inkar etmeyin. Siz birbirinize mahcubiyetle bakiyorsunuz, sakin vazgecmeyin" diye onlari desteklemisti. Ikiside cok sevinmisti. Cok mu belliydi birbirlerine olan bakislari. Oysa Zeynep hep yere bakiyordu. Utaniyordu selimin karsisinda...

Ögretmen bugün onlara izin vermisti. Okul yoktu bugün onlara. Melike de bostu. Oda hazirlanmisti. Herseyi hazirlamisti...
Melike ve Zeynep bugün biraz dolasacaklardi. Son gündü. Selim gelmicekti onlarla. Zeynep istemedi. Cünki onlar birbirine hala haramdi..
Zeynep yinede müsadesini almak istemisti. Eger o müsade ederse gidiceklerdi. Selim ise Zenyepe güveniyordu. Izin vermisti. zeynep buna cok sevinmisti..

Sehirdelerdi. Birlac magzayi dolasiyorlardi. Sonra birsey dikkatini cekti. " elig gibi sevmek" kitabi. Bunu Selime hediye edicekti... Hemen satin aldi. Sonra melikleyle bir saat disarida dolasarak vakit gecirdiler. Biryerde oturup dertlestiler...

.......

Gece yarisi olmustu. Selim Zeynepi görmek istyordu. Otelin önüne gitti ve Zeynepe mesaj atti. Inmesini rica etti.
Zeynep feracesini giginmis bir sekilde arkasida elleriyle geldi. Gözleri yerdeydi. Kaldirmiyordu basini...

Kitabi uzatti hic bir sey demeden. Bunu okumasini istedi. Selim kitabi eline aldi ve cok sevindi..
Sonra elini cebine koydu. Ve Zeynepin künyesini cikardi. Ama vermedi.. Tebessüm ederek yoluna devam etti ve gitti.
Yolda kitaba bakinirken bir not buldu...