Kalbim Senin

23. Kisim

Günler, aylar ve yillar gecmisti. Zeynep hergün sevdiginin atesi ile yanip tutusyordu. Hergün kabrine gidip onunla konusuyordu, dertlesiyordu, sevdigini söylüyordu. Her bir is yaptiginda ona orada söylüyordu. Günler oluyordu öyle cok özlüyordu ki.... Özlemi dinmiyordu. Sokaga cikip delicesine kosuyordu. Her bir kösede gözleri sevdigini ariyordu... Kalbi hizlaniyordu... Sevdiginin emanetini icinde tasidigi hergün icin agliyordu... Cünki ona layik olamamak tan korkuyordu. Nefsine bir gün esir olup yanlis birsey yapmaktan korkuyordu... Zeynep o kalbi allaha kirsiz götürmek icin cabaliyordu.... Ne kadar da agir bir sizintiydi... Barut olup alevleniyordu... Yok ediyordu onu...
Bacaklari durmak bilmiyordu. Hersaniye daha da hizlaniyordu sanki. Icinden bir ses kavusacagini söylüyordu. Hizlanmasini söylüyordu. Ama bulamiyordu onu... Yere tökezliyordu... Elleri yara kan icinde kalmisti. O güclü avukat Zeynep bazen cok acizlesiyordu. Dayanamiyordu iste... Bagriyordu " sevdigim seni cok özledim!!!! " diye. feryad ediyordu artik yüregi. Kavusmak istiyordu. Sonsuzlugu istiyordu....

Yerde oturdugunu gören kücük bir cocuk yanina geldi... Korkarak ona yaklasti...
Zeynep onu izliyordu. O kadar güzeldi ki o kücük cocuk... Kiz ona yaklasip sarildi... Ikiside birbirini tanimiyordu... Zeynep de ona karsilik vererek bir an hasretine sarilmak istedigi gibi ona sarildi... Kiz gözlerindeki yaslari sildi....
"Neden agliyorsun abla" demisti. Öyle tatliydi ki... "Kocami cok özledim... Onu ariyorum " demisti Zeynep aglayarak...
"Seni biraktimi o " diye sordu, anlamamisti. Nasil anlasin daha cok kücüktü... " hayir o allahin yaninda, ama kalbi benim bedenimde... Bosver kuzum sen anlamazsin, rabbim sana da böyle güzel bir sevda versin birgün insaAllah " demisti Zeynep. Saclarini oksuyordu..
"Ismin ne senin" diye sormustu merakla. "zeynep" demisti... Bir an sevdiginin ona Zeynepim diyisi aklina geldi. Gözlerinden akti vuslati... "Benim adimda Melek" diyerek tebessüm ediyordu. Zeynep o tebessümüne dayanamamisti gülmüstü. Öyle tatliydi ki. Sanki allahtan gönderilmis gercek bir melekti.. "Sen gercekten bir meleksin" diye öpmüstü onu Zeynep.
Tatli kiz orada tebessüm etmisti...
"Kocani bulunca söyle, allaha söylesin ki ben onu cok seviyorum" demisti. Ve oradan kac misti o kücük kiz. Zeynep kulaklarina inanamadi. Bu nasil olurdu. Sanki bu gercek bir melekti. Sanki Zeynep uyarilmisti. Selim allahin yanindaydi. Simdi vakit allaha kosmakti... Zeynep o kizin arkasindan kosmak icin kalkti ama etrafinda döndü durdu. Yoktu o kücük kiz....

Hergünü ayri bir hüzün ile geciyordu Zeynepin. Birgün annesine gidip dizine yatmisti. " annem, cennetim, seni cok seviyorum... Bana hakkini helal edermisin" diye sormustu. Annesi cok sasirmisti. Neden böyle bir soru icab etmisti... "Bende seni seviyorum canim kizim, ama nerden cikti simdi bu" diye hüzünlenmisti. "Bilmem öyle icimden geldi iste....." Demisti....
Annesi "helal olsun bitanem, sende bana helal et. Selimle senin kavusmana engel olduk" demisti. Pismandi. Okunuyordu yüzünden...
"Helal olsun cennetim. Hersey allahtan. Yasamamiz gerekiyormus ki yasadik. O benim yarim oldu ya gerisi önemsiz annem. Sevdigim simdi beni bekliyor. Cennette....." Demisti Zeynep. Annesi öpüp kokluyordu onu. Basini oksuyordu. O güzel saclarini. O narin kizini öyle güzel süzüyordu ki...
Yaninda olmasina ragmen onu özlüyordu...
"Anne ben babami affettim, söyle ona olurmu" demisti Zeynep. Annesi tebessüm etmisti. Kizinin merhametine bakmisti. Öylesine güzeldi ki. allah ona öylesine güzel bir ahlak vermisti ki....
Zeynep daha sonra oradan kalkti ve arkadasi melikeyi aradi. Biraz da onunla dertlesti. Ona onu cok sevdigini söyledi. Dünya ahretlik dostu oldugunu söyledi. Ahret arkadasi oldugunu söyledi. Onlar birbirini secmisti....

Bu konusmadan sonra zeynepin abisi odasina girmisti. Zeynepin basini öpüp oksuyordu... Sarilmisti Zeynep abisine simsyki. Aglamislardi "canim abim seni öylesine cok seviyorum ki... Su yasima geldim, hala benim kahramanimsin... Bana hakkini helal et ne olursun. Eger bir saygisizlik ettiysem sana karsi özür dilerim. Cahilligime ver" demist... Gözlerindeki yas süzülüyordu ....
"Bitanecik Zeynepim. Sen su dünyada simdiye kadar gördügüm en güzel Zeynep sin. Sen bana asla saygisilik etmedin. Sen benim bitanecik kardesimsin. Prensesim sin... Benim gözümde hala büyümedin ki sen... Bir hakkim varsa helal olsun tabiki" demisti. Zeynep abisine simsyki sarilmisti....