Kalbim Senin

8. Kisim

" o ilk tevafuk... Sadece bir bakis degil, bir Kördügüm sözüydü. Bir ömrün kader sözüydü.. Ellerime dokunan ilk insana sadiklik sözüydü.. Teheccühlerime sebeb ettim seni.. Amansizca, sebebsizce kaptirdim seni dualarima..
Kalbimin ilaci yazdim seni receteme..
Sen varsin bende.. Bitmeyecek bir sen, sen ve yine sen..."

Selim öylece kalmisti. 2 kez okudu 5 kez okudu 10 kez okudu ama yinede doyamadi bu sözlere... Icine isledi sevdiginin sözleri.. Kalbini oksadi sevdiginin mührü.. Basini döndüren ilk edep perdesiydi o. Göz kapaklarinin nuruydu o...
Cok sevinmisti. Ucuyordu adeta. Durduramiyordu kendini.
Yanindan gercen bir insana " oda beklemis beni. Oda hep sevmis!!" diye haykiriyordu. Engel olamiyordu kendine. O artik mühürlüydü sevdasina...

"Oda beni seviyor. Oda beklemis beni. O da teheccühüne sebep etmis beni. Zeynepim beklemis beni... Sadik kalmis o tevafuguna. Umudut edip dua etmis.. Zeynepiiiim" diye seviniyordu kendi kendine..

Ve eve gelmisti artik.. Notu hemen kitabin icine saklayip odasina gitti. En gizli yerine sakladi. Kimse bilmemeliydi. Sadece o Allah ve Zeynep bilmeliydi. Gizli ve kutsaldi onlarin aski. Baskasinin azindan kiskanirdi bu hikayeyi..

Bugün ikiside cok huzurlu yatagina yatmisti. Ikiside dua ile uyudular. Hic yorulmadan birbirlerine dua ettiler. Allah dan istediler.. Birbirlerine söz vermis iki Sevdaliydi artik onlar.. Ve uyuya kaldilar.

Bir rüyaya daldi selim.. Yanlizdi bu yolda. Kimsecikler yoktu. Cok güzeldi orasi. Cennet kokuyordu.. Peygberim gülleri vardi. Ilerledikce ilerledi Selim. Birisini gördü. Yüzünü göremiyordu adeta. Nur saciliyordu. Sakallarindaki koku burnunu oksuyordu sanki. Gül kokuyordu. Iman kokuyordu.. Ona tebessüm ile yaklasti.. Selim huzur doluydu. Kim oldugunu bilmiyordu. Boynu bükük yere bakiyordu. Edep etmisti basini kaldirmaya. Kaldiramadi o güzellige. " beni sahidin olarak kabul edermisin" dedi o ses..
Selim bilmiyordu ne demek istedigini. Anlamamisti. Kim oldugunu da bilmiyordu. " ne icin sahit olucaksiniz" diye titrek bir ses ile cevap verdi. " beni sahidin olarak kabul edermisin?" Diye tekrarladi o nurlu adam. Selim hala anlamiyordu.. Yine sormustu ne icin oldugunu. " beni sahidin olarak kabul edermisin" diye bir kez daha sordu.
Ve orada anladi. O güzel tebessümünden anlamisti kim oldugunu. O kokusundan anlamisti. O ne derse kabuldu. " elbette" diyip son cevabi vermisti selim.. Sahidiydi artik onun. Ama neye sahit tuttugunu bilmiyordu.. Sadece kabul görmüstü.
" cennetul ala da evinizi hazirladim, bekliyorum sizleri " demisti yine o ses. Hemen uyandi sonra selim. Anlamiyordu. Kimler icin hazirlanmisti o ev. ne icin sahit olucakti. Anlamiyordu...

sabah namazi olmustu. Kalkip namazini kiliyordu. Tertemiz kiyafetlerini giginip kur an okuyacakti selim.. Allahin huzuruna temiz ve güzel cikmak istedi. Gül kokusunu da sürmüstü sakallarina..

Yasini serif okudu. Peygamber s.a.v. Icin okuyordu. Ona hediye edicekti. Kur ani eline aldiginda bir sicaklik bir sevgi hissediyordu. Gözlerine hakim olamiyordu. Ayetlere karisiyordu yaslari. Ne de güzel parliyordu o satirlar. Nur saciliyordu adeta..
Selimin yüzü aydinlanmisti sanki. Sanki daha da yakisikli oluyordu. O güzel yesil gözleri isildiyordu. Cok güzel okuyordu selim. Sesli sesli okuyordu. Evdeki herkes onun o güzel sesine uyanmisti. Hepsi bir merakla yanina gelip ona bakiyordu. Ilk defa onu böyle görmüslerdi. Ilk defa onda ki aski bu kadar distan hissetmislerdi. O rabbine yaniyordu. Onun icin akitiyordu gözlerini...
Odaya girdigini fark eden selim " sadagallahulazim" diyerek bitirmisti son ayetlerini.. Secdeye birakip hickira hickira agliyordu..
Annesi cok korkmustu ve bir o kadar da cok mutlu olmustu. Hemen yanina gelip oglunu dizinde oksadi. "Neyin var oglum ne oldu sana" diye endiselenmisti annesi. " annem sahidim olucak, ben ne sevap isledim de bunu hak ettim annem" diye agliyordu. Annesi hic birsey anlamamisti. Kafasinda birsürünsoru isareti birikmisti..
"Subhanallah, oglum anlamiyorum ne sahidi" diye soruyordu.
"Annem icim yaniyor, annem bana o kizi almak farz oldu, ne olur isteyelim onu. Sahidim beni bekliyor annem" diye yaniyordu selim..

..................

Zeynep melikleyle artik toparlanmisti bugün saat 3 de dönüceklerdi. Aceba selim gelirmi diye merak ediyordu. Son birkez daha görücekmiydi Vuslatini... Hissedebilcekmiydi. Ici hüzün doluydu. Anlamiyordu sebebini. Oda onu seviyordu iste, istemede gelicek neden böyleydi. Oda bilmiyordu. Kalbi agriyordu. Sanki hissediyordu selimin göz yaslarini..
Selim asagda otelin girisinde bekliyordu. Zeynep ile konusmasi lazimdi. Gitmeden görmeliydi. Bekle demeliydi..
Zeynepin icine dogmustu sanki. Hemne feracesini giginip hava almaya ciktigini söylemisti melikeye. Asag indiginde Selimi gördü..
"Geldin.." Diye sessizce konustu Zeynep. " sevdigim bekle beni.. Isteyecegim seni babandan. Haftaya gelecegiz. Annene haber ver.. " diye sevindirmisti onu selim. zeynep cok muluydu.. Kalbinin agrisi bir an da gitmisti. Yanaklari kizarmisti. Elleri titriyor dili dügümleniyordu..
" sahidimiz bizi bekliyor sevdigim, nikahimizi bekliyor, sen benim en güzel Tevafugumsun" diye aciklamisti Zeynepe. Anlatmisti rüyasini. Zeynepin gözleri dolmustu. Gözlerine hakim olamiyordu artik.. Cünki o da görmstü böyle bir rüya. O ise nur yüzlü bir kadin görmüstü. Edebi uzaktan görünen bir Nur görmüstü...
Selime anlattiginda selim masum bir tebessüm etti.. Sevinmisti kaderi onunla birdi. Emindi artik. O alin yazisiydi. Birbirlerine mühürlenmis ahretlikti onlar..

"Namazini hic birakma sevdigim, namaz bizim duamiz, ve bulusmamiz" diye sicak bir sesle uyariyordu Zeynepi.
Zeynep ise "namazimiz yoksa, baska neyimiz var ki?" Diye cevap vermisti..
Ve ayrilik vaktiydi. Saat gelmisti havaalanina gitmesi lazimdi artik. Ikiside aglamaya baslamisti. En cok ta zeynep. Yine ayri düsüyordu sevdiginden. Ama ne yapabilirdi. Isticekti onu. Birazdaha sabretmesi gerekiyordu..

Selim ona son kez gözlerine bakti.. Dayanamadi. Bakmaliydi. Cok özlemisti o gözleri. Ayri düsüceklerdi. Kimseye bakmayan o gözleri mühürlemeliydi.. Zeynep basini cekmek isterken cekemedi. Daynamadi daha fazla gözlerini kapatti. Edep perfesini indirmisti. " simdi degil, evimizde bak gözlerime" diye oksamisti yüregini selimin.
" o gözler benden baskasina deymesin sevdigim" diye tebessüm etmisti. Artik ici rahatti. Bakmisti bir kere..

Ve Selim gidiyordu. Arkasina dönüp gitmek zorundaydi.. Cebindeki küneyisini cikarip öpmüstü. Cünki korkuyordu. O sevdigini kaybetmekten korkuyordu...