Kalbim Senin

21. Kisim

Hissediyordu Zeynep. Asigi ellerini oynatiyordu. Hissediyordu ellerini yeniden. Ilk gündeki gibi. Bir an gözlei parladi Zeynepin. Sevdigi uyaniyordu. Belki kurtulacakti. Dügünleri olucakti. Yeniden tarih alicaklardi.... Zeynep damarlarindan akan kanlari hissediyoru adeta. Kalbi öyle güzel carpiyordu ki, aska carpiyordu. Allahin mucizesine carpiyordu... Gözleri dolmustu... Sevdigi uyaniyordu...
Sonra düsündü Zeynep. Allah duymustu onun sesini. Allah hangi kulunu yari yolda birakmiski....
Zeynep mutluluktan ucuyordu.. Bir an ameliyat hane de ki sahneler gözünün önüne geldi. Tebessümü geldi... Sesini duydugunda kanamalarin durdugunu. Simdi ise daha mutluydu, sevdigi basarmisti kalbine Allahin kelamini duyurmaya...
Zeynep hemen kalkip doktorlari cagirmak istiyordu. Uyandi demek istiyordu... Ama selim birakmadi elini. Tuttu sykica... Arkasina dönük olan Zeynep bunu hissettiginde hemen sevdigine dönüp bakti. O yüzündeki Mucize tebessümü gördü yine.. Kalbi öyle güzel atiyordu ki... Selim gitmesine izin vermemisti... Agzinda ki borulari cikarmasini istiyordu... Zeynep yavasca canini yakmadan cikarmaya calisti... Selim kipirdamakta ve konusmakta cok zorlaniyordu... Aslinda pek iyi degildi. Ama Zeynep bunu mutluluktan göremiyordu...
Zeynep elleri ile basini oksadi. Narinca öpücükler kondurdu yanagina... Sevdiginin gözlerin icine bakti... "Özlemisim sevdigim o gözlerini... Kapattin edep perden ile, hasret biraktin beni" demisti. Selim gözlerini Zeynep den alamiyordu... Sadece ona bakiyordu... Öylesine güzel bakiyordu ki... Konusmak istiyordu. Zorlana zorlana Sevdigine bir kac kelime etmeye calisti .... " hanim, bir bardak su ver o ellerinden bana" demisti. Zeynep elini birakip su vermek isterken Selim birakmasina izin vermedi. Öyle uzanip almasini istedi. Bir an olsun birakmiyordu o narin elleri... Zeynepin o kadar cok hosuna gitmisti ki o hanim kelimesi... Evliydi onlar.. Unutmamisti....
Yavasca elleri ile su icirdi Zeynep sevdigine... azini sildi... Sakallarini taradi... "Sana evimizde hep hizmet edecegim... Hep ellerimle bakicam sana " diyordu Zeynep... "Evimiz hazir ahiretim... Bizi bekliyorlar" demisti selim... Zeynep evet demisti. Annesi gili kast ettigini sanmisti... "Sevdigim bana abdest aldir yeniden... Tertemiz yap beni, ailemin karsisinda kirli olmak istemiyorum" demisti. Hissetmisti iste Zenyepin ona abdest aldirdigini. Cok mutlu olmustu Zeynep... Hemen lavobodan su ile bez almisti. Selimi tertemiz yapiyordu. O zaten tertemizdi. Ama suyun deydigi yer sanki nurlaniyordu.... Sakallarini düzeltip saclarini tariyordu Zeynep. Sonra yine abdest aldirmisti sevdigine. Hic erinmeden yapiyordu. Büyük bir askti ona hizmet etmek... Herseyi ile cok seviyordu selimini.... Selim öyle mutlu oluyordu ki... Zeynepin her dokunusu gözlerini parlatiyordu sanki ... Yanagini oksuyordu Zenyep. Hasret gideriyordu. Öyle cok özlemislerdi ki birbirlerini. Selim annesi gile haber vermesine müsade bile etmiyordu. Hanimi ile bas basa kalmak istyordu... Zeynep sakallarini oksayip tebessüm ediyordu. O güzel kizil sari sakallarini. O güzel kahve, siyah rengi saclarini. Kokusunu birakiyordu ona eser olarak sanki...
"Namazini kil hadi Zeynepim, yanimda kil" diyordu selim.. Zeynep hic ikiletmemisti. Hemen kalkip seccadesini serip namazini kiliyordu. Selimin ise gözlerinden yaslar akiyordu. Izliyordu sevdigini.... Zeynep öyle güzel kiliyordu ki. Ask ile muhabbet ile, sükür ile kiliyordu... Melekler inmisti sanki göklerden, iceride Allahin rahmeti vardi sanki...
Selim hem tebessüm ediyor hemde gözlerinden yaslar akitiyordu...
Zeynep dua ettikten sonra hemen Sevdiginin elini tuttu... "Annemlere de haber verelim, onlarda cok özledi seni" demisti Zeynep. "Biraz daha kal yanimda, biraz daha bakayim o cennet yüzüne... " diye sessizce cevap vermisti selim. Zeynep basini oksuyordu Yine...
" bana sesinle Allahin ayetlerini yine okurmusun simdi sevdigim" diye eklemisti selim. Zeynep basini sallayarak eline kur ani kerimi aldi ve okumaya basladi. O kadar mi güzel okur insan. Sesi yüreklerde yankiliyoru sanki... Selim her ayete biraz daha tebessüm ediyordu. Bir an olsun gözlerini almiyordu sevdiginden...
Bunu fark eden Zeynep cok heyecanlaniyordu. Yine yanaklari kizariyordu... Heceleyerek okuyordu artik.. Selim gülemiyordu ama tebessümünden ne kadar hosuna gittigi görünüyordu...
Zeynep okuduktan sonra öpüp bir kenara koydu kur ani... Sevdigine biraz daha bakti. Izledi onu. Herseyini süzdü... Öyle cok seviyordu ki onu.... Ellerini tutyordu Zeynep yine. Selimin elleri soguktu, yeni fark etmisti... Bir an gözleri doldu Zeynepin.. Sevdigini bir kez daha kaybetmek istemiyordu... Selim ona el hareketi ile yaklasmasini söylemisti... Zeynep yavasca ona yaklastiginda, selim onun göz yaslarin siliyordu... Her dokunusu Zeynep icin bir cennet di sanki. Gözlerini yumup sevgisini tadiyordu. Hissetmek doymak istiyordu. Ama doyamiyordu bir türlü...
"Allah icin cok seviyorum seni Zeynepim" demisti Selim. Allah icin seviyordu Zeynepi. Temiz seviyordu. Cok seviyordu... Ilk kez bu kadar güzel dile getirmisti... Zeynep öyle cok utandi ki, ama kacirmicakti gözlerini söz vermisti. Daha da gözlerinin icine bakarak "Allah icin bende seni cok seviyorum kocam" demisti Zeynep... Bir kez daha sahit oldu melekler bu aska.. Iste tertemizdi bu ask. Buda bir ispatiydi....
Selim kokusunu cekiyordu icine. Gülüsüne bakiyordu. Ilk kez sevdigine korkmadan bakabiliyordu...
"Ebu Hüreyre
Resulullah (sav) buyurdular ki: "Aziz ve Celil olan Allah Teala hazretleri Kıyamet günü şöyle diyecek: "Benim celalim adına sevişenler nerede? Gölgemden başka hiçbir gölgenin bulunmadığı şu günde onları gölgemde gölgelendireyim."
Diye anlatti Zenyepe. Allahin icin sevenler gölgelinecekti. Böyle güzel di iste bunun nimeti... Zeynep öyle duygulandi ki. Göz yaslarini tutmadi. Sevdigi de tutamadi. Orada ikisi de agladi... "Gölgene vesilen olacayim ahiretligim" diye oksadi yüregini Zeynep... Selim elini öyle güzel tuttu ki... Birakmiyordu. Korkuyordu sanki....
"Annemleri de cagiralim selimim, kapi ardinda bir haber bekliyorlar" demisti Zeynep. Öyle masum söyledi ki...
"Benden bu kadar cavuk mu biktin hanim" diye saka yapti Zeynep...
"Öyle deme sevdigim, iki cihan bir arayada gelse yine senden bikmam yine bikmam... Sen teheccühümün en güzel dua si sin.... Sen kalbimin en güzel mühürüsün. Sen dogacak cocuklarimizin kahraman babasisin. Seni sevdim ben, yine sen sen ve yine sen..." Diye cevap verdi sevdigine... Selim yine bir isaret yapti. Yaklasmasini istiyordu. Zeynep yaklastiginda arnina bir öpücük kondurdu... Sonra da edep perdelerine. Tane tane. Sevdigini gönlünün en üstünde tasidigini ispat etti..
En sonunda Selim artik ikna olmustu... Ama durumu iyi degildi. Zeynep fark etmiyordu. Aslinda hemen doktorlarin cagrilmasi gerekiyordu. O mutluluktan unutmuslardi...
Selim ilk önce annesini ile özel görüsmel istedi... Zeynep mutlu bir sekilde avucunun icine bir öpücük konudurup yanagini oksattirdi... Sanki bir veda gibiydi. Selimin vedasiydi sanki. Zeynep göremiyordu....... Selim gözlerinden damlalar akitti.... Birakmak istemiyordu elini... Zeynep birtülü anlamiyordu...

Zeynep son kez odadan cikmadan selimin yanaklarindaki yaslari öptü... Yüregine kazidi sevdigini tekrar... Selim basini oksadi ve gözlerini kirpti. Annesini cagiricakti.... Ve doktorlari....

Zeynep elini yavasca birakiyordu. Kalbi aciyordu yine. Biraktikca sanki bir bicak daha derine giriyordu... Oyuyordu kalbini. Syki ca tuttugunda ise aci geciyordu... Anlamiyordu sebebi nedir. Mutluluktan saniyordu... Selim elini birakti ve Zeynep odadan cikmak icin kapiya geldi. Son kez bakarxasina birdaha bakti sevdigine. Tebessümünü izledi.... "Birakma beni sevdigim birdaha" diyip odadan adimlari ile cikti... "Allaha emanetsin sevdigim" dedi selim sessizce.........

Zeynep odadan ciktiginda annesi gile kostu. Melikenik kollarina. Kalbi sanki fenalasiyordu. Kötü oluyordu. Selimin annesine güclükle selimin uyandigini söyledi. Onu bekledigini söyledi.... Herkes sevinc cigliklari atiyordu. Herkes cok sevinmisti. Selimi izlemeye gitmisti. Oysa Zeynep melikenin kollarinda ayakta kalabilmek icin direniyordu...

Selimin annesi odaya girdiginde göz yaslarini tutamadi. Oglunu öpüp oksadi. Doyamadi ona. Öylesine güzel sükür ediyordu ki....
"Iyimisin oglum" diye sormustu hemen. "Iyim annem korkma" diye sakinlestirmeye calisiyordu. Oysa selim iyi degildi....
Annesi "oglum Zeynep basindan hic ayrilmadi. Hep okudu. Umut etti... Bidaha birakma bizleri. En cok ta Zeynepi... Allah senden razi olsun ki ailemize böyle bir gelin getirdin..." Demisti. Selimin gözlerinden yaslar usulca akiyordu. Cani yaniyordu sanki... "Biliyorum annem" demisti. Cok zorlaniyordu artik git gide konusmaya.
Bir kac dakika sonra doktorlar gelmisti... Hemen kontrol etmislerdi. Ve gördüklerinde ise iyi olmadigini anlamislardi. Selimin kanamalari tutmustu... Selim savasiyordu....
Güclükle herkesi durdurdu müdahale etmemeleri icin... Cünki biliyordu vakit gelmisti... Rüyasinda söylemislerdi ona...
Son sözlerini vasiyetini söylemek istiOrdu. Annesi yikilmisti.... Doktorlar soklar icerisinde onu dinliyordu...
"Bakin benim yolum buraya kadar mis.... Vasiyetimdir annem, kalbimi hemen Zeynepe takicaksiniz. Ona emanet ediyorum annem. Ne olursunuz yapin bunu. Eger benim huzura kavusmami istiyorsaniz yapin bunu. Istedigimi cok görmeyin benden... Kalbime Allahin askini doldurabilcek insan Zeynep.. Doldurup tasircagindan eminim. Ben yasamasamda kalbim yasasin... Zeynepin aski ile Yasasin....

Sana emanet annem Zeynep. Dikkat et ona... Günlügümü ver. Okusun onu... " demisti. Bu sözler annesini cok yaraliyordu. Birakmak istemiyordu oglunu... Hayir diyordu. Gitme diyordu... Doktorlar agliyordu adeta. Askina, imanina agliyordu...
"Annem ne olursun aglama... Benim Zeynep ile dügüm olacak orda. Evimizi hazirlamaya gidiyorum. Sevdigimi beklemeye gidiyorum. Rabbime kavusacagim annem... Peygamber s.a.v. ' in sohbetlerine gidip Zeynep icin yer ayiracagim... Annem söyleyin ona cok bekletmesin beni. Cagirinca gelsin..." Demisti selim.... Annesinin imani o kadar güclüydü ki, allahin emirlerine isyan etmeyecek kadar tevekkül edebiliyordu... Zor da gelse kabul etmisti. Bu ask öyle böyle bir ask degildi. TEHECCÜH GIBI GÜZEL DI BU ASK!

Annesi sonkez oglunu öpüp oksadi...
Sonra Zeynepi ve ailesini aldilar iceriye. Zeynep cok kötüydü. Kalbi birtülü durmuyordu. Gerektiginden hizli atiyordu... Cikicak gibiydi. Duyuluyordu adeta sesleri. Selim duyuyordu....
Sevdiginin ellerini tuttu ve "allaha emanetsin gülüm" demisti.... Zeynep orada anlamisti. Sevdigi gidiyordu. Sevdigi sonzuz aleme gidiyordu. Allaha gidiyordu.... Cok agliyordu... Selim artik konusamicak hale gelmisti. Sanki can veriyor gibiydi. Sanki son sözlerini söLeyip almaya gelmislerdi. "GITME SEVDAM" diye haykirmisti Zeynep....
Selim tebessüm ediyordu. Yüzüne nur düsmüstü. Abdesti de bu yüzden istedi. Güzel cikmak istedi Allahin huzuruna.... Selim yavas yavas gözlerini kapatiyordu.... Zeynepin cani cok yaniyordu " GITMEEE!" Diye sonkez bagirdi. Elini tutuyordu. Simsykiydi. Birlikte tutuyorlardi. Selim derin derin nefes aldi. Tebessüm ediyordu hala..... Son sözleri kelimeyi sahadet oldu.....
Ve nefesini biraktigi gibi Zeynepin de elini birakti.............

Zeynep cigliklarla bagirirken.... Gitmesine dayanamayan Kalbi oracikta durdu............

................................................................

(Devami gelicek)