Kalbim Senin

19. Kisim

Unuttuklari sey ise sükür namaziydi. Onlar Allaha kavusmanin sükrünü kilmak istiyorlardi. Bugün ilk defa Selim Zeynepin imami olucakti.. Birlikte Allaha bir adim aticaklardi. Artik sadece dualari degil namazlari da beraber kilicaklardi...
"Hadi Sevdigim, bugün sana bir ömür imamlik yapmaya rabbimin huzurunda söz verecegim, gel sükür namazimizi kilalim" demisti Selim. Zeynep cok sevinmisti. Sevdiginin sözleri derinden etkiliyordu onu.... Imami olucakti. Bir ömür onunla seccadede kilicakti... Evleri namaz aski ile cosacakti...
Zeynep hemen ayag kalkip seccadeleri getirdi. Orada Selim ilk imamligini yapti. Beraber namaz kiliyorlardi... Öyle güzeldi ki.. Ikiside cok heyecanliydi. Evet sadece namaz kildiklari icin cok heyecanliydilar... Yüreklerindeki Allah aski dile gelmisti... Öyle güzel göz yaslari ile kildilar ki... O odada nur saciliyordu adeta. Orada iman aski vardi. Sadece onlarin aski degildi artik onlari kavuran birde Allaha kavusma aski vardi....

Aileleri onlari merak ediyordu. Neden odadan cikmiyorlar diye. Zeynepin annesi odaya bakmak icin girdiginde onlarin namaz kilisini gördü. Öyle cok duygulandi ki.. Onlari öyle görmek cok sevindirmisti onu..
Annesi hemen selimin annesini cagirdi. Onunda bu aska sahit olmasini istedi. Ve sonra herkes gelip gördü.. Simdi ise herkes cok sevinmisti onlar icin. Onlar bu sevdayi hak etmislerdi...

Zeynep ve selim ise ne duyuyor nede görüyorlardi onlari. Onlar Allaha öyle cok kaptirmislardi ki kendilerini dünyada olduklarini unutup allahin huzurunda olduklarini hissediyorlardi... Böyle bir ask görülmemisti. Ikiside sükür ile kiliyordu namazlarini. Yanarak, aglayarak kiliyorlardi...
Selim her "ALLAHU EKBAR" dediginde Zeynepin ici titriyordu.. Sevdiginin azindan ayet dinlemek ona huzur veriyordu...
Namazlari bittiginde ikiside dua ediyordu. Öyle güzel dua ediyorlardi ki...
"ALLAHIM SANA SÜKÜRLER OLSUN! sen ol dedin ve oldu.. Ikimizi de sana laik kullardan eyle Yarabbi.. Sen bana onu verdin, ona da beni verdin. Demekki intihamimizi basarmisiz ki sen bizleri mükafatlandirdin.. Allahim sen ahiretligimi benden ayirma... Birlikte sana yürümeye geldik" diye dua etmisti selim..
Zeynep de AMIN diyordu...
Ellerini actiklarinda göz yaslari akiyordu.. Sanki günahlari akiyordu oradan... Onlar böyle güzel iki asikti.....

Selimler gittikten sonra her gece birbirlerini Teheccühe kaldiriyorlardi. Hafta sonlari selim gelip Zeynep ile dügün alisverislerini yapiyorlardi. Fazla uzatmak istemiyorlardi. Hemen olsun kavusmak istiyorlardi..
Cok mutluydular.. Bir an olsun sükür etmek agizlarindan eksilmiyordu... Her gece birbirlerini biraz daha özlüyorlardi.. Selim ona her gece askinin tarifini kagitlarina dökmeye devam ediyordu. Zeynepe okuyacakti onlari. Evlendiklerinde birbirlerinden ayri gecen hergünü anlaticaklardi...
Zeynep de hic birakmiyordu o deftercigi. Doldurmustu...

Selim hafta sonlari geldiginde hep Zeynepinkn gözlerinin icine bakiyordu. Anliyordu hüznü varsa eger. Onunla cocuk olmayi cok seviyordu. Yeri geldiginde cocuk yeri geldiginde Adam oluyordu Selim onun icin..
Birbirlerine güzel sözler ile hitap ediyorlardi..
Selim ona Sevdigim, zeynep ise ona Ahiretligim diye hitap ediyordu...
Aralarindaki muhabber saatler gectikce daha da gücleniyordu..
Zeynep her adimini onun izninsiz yapmiyordu. Soruyordu ona. Müsadesi varsa eger yapiyordu..
Onlar birbilerine öyle sadiklardi ki aralarinda tek ufak bir yalan dahi yoktu...
Selimin sayesinde Zeynep babasina olan nefretini asmisti. Selim onunla hep babasini affetmesini söylüyordu. Zeynep kiramiyordu sevdigini. Nikahli kocasiydi. Emrine itaat ediyordu Zeynep. Daha dügünleri olmasada onlar kari koca gibi yasiyorlardi...

................................

Birgün selim Zeyneplere gelmek icin yola cikti.... Sevdigine süprizler hazirlamisti... Ona hediyler almisti...
Evlenme teklifi yapicakti ona. Kocasi olmus olsa bile her genc kizin hayalini Zeynepine de tattiracakti.... Cok güzel ayarlamisti herseyi....
Yolda heyecanla geliyordu. Zeynepin cevabini bilsede kalp bu iste heyecanlaniyordu...

Zeynep en güzel kiyafelerini giginip sevdigin gelmesini bekliyordu. Yine cok güzeldi. O aslinda hep güzeldi...
Selim arabayla kapiya geldiginde asag inip yukariya Zeyneplere cikti. Ilk önce babasindan müsade almasi gerekiyordu...
Babssi müsade verdikten sonra cikmislardi. Selim onu o ilk tevafuklarin yerine götürdü. Camiye.. o ilk bakislarinin ait oldugu yere götürdü. Zeynep cok heyecanliydi...
Hersey ayarlanmisti...
Camiye geldiklerinde selim ona yine ayni sekil o günki gibi carpismak istedigini söyledi...
Ve yaptilar gercekten... Birbirlerine carpistilar.. Selim yine onun elinden tuttu. Gözlrine bakip yine o günki gibi kördügümler bürüdü kalbini. Asik olmuslari yeniden...
Selim orada elini birakmadi. Yüzügü cikarip budefa sessizce kulagina egilip "EY YAR ILK BULUSMAMIZDAKI GIBI YINE KAPTIRDIM BU GÖNLÜ SANA.. BENIMLE BIR ÖMÜR NAMAZ KILARMISIN.. ZEYNEP BENIMLE EVLENIRMISIN" diye sordu. Zeynep öyle mutluydu ki. Evlenme teklifi yapicagini bilmiyordu... Sadece süpriz diye biliyordu...
Öyle mutluydu ki Zeynep. Sevinc göz yaslari döküyordu...
" EVET EY YAR" demisti Zeynep orada.... Ve selim yüzügü parmagina takmisti. Artik hem bir tek tasi hemde bir nisan yüzüklerini tasiyordu Zeynep..sevincten Selimin boynuna atladi. Seviyordu onu cok cok seviyordu. Cok mutluydu Zeynep. Cocuk gibi seviniyordu... Öyle güzeldi ki asklari.. Onlar bile bu olanlara sasiriyorlardi. Ama Allahin hikmetinde iste sorgu sual olmazdi. O neylerse güzel eylerdi...

O gece Selim Zeynepi eve biraktiginda tekrar eve dönmesi gerekiyordu. Yarin önemli bir davasi vardi. Islam davasi vardi. Bu dava da Zeynep de yardimci olmustu. Beraber hazirlamislardi Savunmalarini... Ayni okuldaki proje gibi... Birbirlerine sevdiklerinin notlarini yaziyorlardi. Kitap aralarina koyup birbirlerine veriyorlardi. Zeynep utaniyordu. Kacmak isterken selim onu durduruyordu "birdaha birakmam Sevdigim, kacamazsin" diyordu...
"Senden kacamadim ki ben zaten. Tevafuk günümüzde kalbimi sen kacirdin benden" diye utanarak konusuyordu Zeynep. Selimi öylesine mutlu ediyordu ki bu sözler. Simariyordu adeta...

Bir kac saat sonra Selim sevdiginin alnina bir öpücük kondurup ailesinden de vedalasip evine dogru gitti.. zeynep mutluydu ucuyordu. Hemen annesine yüzünü gösterdi.
Selim yola koyulmustu bile. Sevincle gidiyordu. Sevdigi ne kavusmaya az kalmisti...
Sevdiginin kalbini düsünüyordu. Üzmemesi lazimdi onu. O kalp hep yasamaliydi. Bir ömür yaninda kalmaliydi... Birakmak istemiyordu. .. Bunlari düsünüyordu selim arabada...

Ama iste orada birseyler oldu. Selim bagriyordu. Korkuyordu. Korkusu Zeynepi kaybetmekti. Selim "ZEYNEPIM! " diye bagirmisti son sözlerinde ve arabasi ile cok agir bir kaza yapti... Selim kanlar icinde baygindi...

Zeynep hissetmisti sanki. Kalbi sizliyordu.... Cok sizliyordu... Aglamaya baslamisti birden anlamiyordu ne oluyor diye. Yere yikildi bir an. Öylesine bir aci saplandi ki Kalbine. Sizliyordu. Onu kemiren biseyler vardi... Hissediyordu iste
Sevdigi ölüyordu.........

Bir kac dakika sonra Zeynepin telefon caldi. Bir telefon geldi. AHIRETIM yaziyordu. Oda onu aramak istiyordu... Telefonu actiginda selamun Aleykum diye cevap verdi..
Ama selim degildi Cevap veren bir baskasiydi...
"Aleykum selam hanim kizim. Bir genc burda kaza yapti. Telefonda en son aramada senin ismin yaziyordu.. Seni aradik. Durumu iyi degil biz hastaneye gidiyoruz.. Yetis kizim" demisti.........