Kalbim Senin

4. Kisim

Huzur doluydu Zeynep. Bugün sevdiginin yakininda olucakti yine.. Kalbi yine öyle hizli carpicakti. Sabrinin selametini eldetmisti Zeynep. Artik birtek kavusmalari kalmisti... Seviyordu Zeynep onu. Rahman ve rahim icin cok seviyordu..
Namazini kildiktan hemen sonra sükür namazini kildi. Rabbine ne kadar sükür etse azdi diye düsünüyordu Zeynep..

Ardindan üstünü giginip hazirlanmak istedi. Bavulundan en güzel feracesini cikardi. Ferace iste. Siyah ve sade ama selim icin di. Tevafugu icin niyet etti ya, iste bu yüzden en güzel feracesiydi. Siyah bas örtüsünü de takti...
Sonra aynanin karsisina gecti ve bakti kendine. "Begenir mi ki beni? Güzelmiyim ki ben? Aceba oda hep duasina kattimi beni? Disardaki kizlar daha güzel beni neden begensin neden sevsin ki?!" Düsüncesine girip kendi kendine söylendi Zeynep... Cok üzülmüStü o an. Bütün umudunu kaybetti.. Hemen ayetelkürsi yi okuyup seytanin vesvesesinden kurtulmak istedi. Akilli bir kizdi Zeynep. Allaha birakmaliydi herseyi. Hemen yüzünü bir tebessüm sardi...

.............

Selim namazini kilmis banyoda hazirlaniyordu. Kendine defalarca aynada bakiyordu. Saclarini düzeltip bozuyordu. Birtürlü kendini begenememisti. Zeynepi icin süsleniyordu. Sevdigine güzel görünmek icin. Hemen üstünü de gigindikten sonra gül kokusu sürmüstü sakallarina..

O sabah selim cok mutluydu. Yaradan onlari onca mesafeden bir araya getirmisti.. Tevafuguydu onun. Tehecvüh namaziydi. En güzel bulusmasiydi... Sesindeki mahcubiyetiydi...

Hemen sonra kahvaltiya masaya oturdu selim. Annesi ile masada sohbet ediyordu. Annesi firsattan istifade hemen "oglum, dün camiide bir kiz vardi, cok güzeldi. Hanim hanimcik. Feraceli. Edepli bir kizdi.. Hani diyorum ki artik zamanin geldi. Ne dersin arastirayimmi o kizi? " dedi. Selim ise cok utandi bir an. Nasil olurdu böyle bisey. Zeynepden baskasini görmediki yillarca gözünü. Nasil simdi baskasina bakar. " olmaz anne, istemiyorum" diye cevap verdi selim. " ama oglum neden, varmi gönlünde biri" diYe merak ediyordu annesi artik. Selim hic bisey cevaplamadan masum bir tebessüm ile kalkti masadan...
Hemen yola konuldu. Tren yoluna gitti. Trenin gelmesine daha 5 dakika vardi. Selim de beklemek icin sabir yoktu adeta. Bir an önce okula gidip Zeynepi görmek istiyordu... Bir kac dakika sonra Tren geldi. Selim cok mutlu bir sekilde bindi trene. Bir kac durak sonra ferace li bir kiz bindi. Selim o kizi görmesede bir an kalbi carpmaya basladi. Kendi kendine "allahallah" diye sasirdi. Sonra selim ayag kalkti hanimlara yer vermek icin. Ve ne görsün. Zeynep di o feraceli. Ne kadar da güzel görünüyordu yine.. Hemen basini egdi ve Zeynepe yerini uzatti. Ardindan baska bir oglan " buraya da oturabilirsiniz " dedi. Ve selim hemen sinirlendi. Nasil Zeynep le konusmaya cesaret ederdi onlar. Nasil buraya otur derlerdi. Hemen zeynepe oraya oturmasini emretti. "Otur suraYa Zeynep!" Dedi... Zeynep ne kadar ürksede cok hosuna gitmisti bu durum. Kiskanmisti onu. Öylesine cok huzur vermisti ki bu ona. Tebessüm etti. Ama sakladi yüzünü. Basini hic Yerden kaldirmadi...

Ve yarim saat sürmüstü bu yolculuk. Selim hic ayrilmadi zeynepin etrafindan. Hep onu korur gibi yaninda durdu. Onu ürkütmeden. Rahatsiz etmeden sevdiginin yaninda oldu...

Ve okula geldiler. Trenden inerken selim arkadan indi. Kimse zeynepin arkasindan bakamasin diye. cok kiskanmisti onu...

...................

"Bugün derse giricez saat 11 e kadar. Sonra kütüphaneye gider senin projeyi hazirlariz. Olurmu?" Diye sordu selim yavasca. " peki" diyerek sessizce huzur verdi selime. Zeynepin ellerinin ici terliyordu. Nefesi sanki daraliyordu. Selimin yaninda yine cok heyecanlanmisti... Bunu selime belli etmemek icin cok ugrasiyordu. Cok ta utaniyordu ondan.. Sürekli kendini sykiyor du...

Beraber derse dogru yürüyorlardi.. O an selimi bir arkadas durdurdu. " selim bir gelirmisin kardesim" diye cagirmisti onu. Zeynep bir duvar kenarina gecip onu orda beklemeye basladi. Ne de güzeldi onu beklemek. Sevdigini bekliyordu. Onun icin ayaktaydi.. Durmadan sükür ediyordu zeynep.

Selime arkadasi " abi yanindaki kizi cok begendim dünden berii. Kiz hep basini yerden kaldirmiyor. Cokta güzel. Abi kizla konusmak istiyorum. Bir firsat ayarlada konusayim" demisti. Selim o an öyle sinirlendi ki. Gözü dönmüstü adeta. Nasil olurda bir baskasi Zeynepi isterdi. Nasil olurda begenirdi onu. Yillarca selim beklerken onu nasil erkekler Zeynep icin böyle düsünür.. Onun teheccühüydü o. Bekleyisi vuslatiydi onun.. Selim icten ice rabbinden sabir ve yardim diliyordu. Arkadasi büyük bir merakla selimin cevabini bekliyordu. Selimin ise gözlerinden ates püsküeüyordu. Zeynep selimin elini nasil syktini görmüstü. Korkmustu bir an. Ne oluyordu orda diye. Ama gidemezdi. Susmaliydi.. Basini egdi ve bekledi. Sessizce......

Selim hemen arkadasina bakip yönünü degistirip gitmek istedi, ama arkadasi kolundna tutup onu durdurdu. " bir cevap versene selim" diye sinirlendi.
" ben bir sey ayarlayamam. Hemen akliniza ne getiriyorsunuz. Rahat birak kizi" diye sinirli bir cevap verdi. Ama arkadasi laftan anlamiyordu. Ona sen ayarlamassan bende kendim ayarlarim diye arkasindan söyleniyordu...

Selim Zeynepin yanina geldi ve cok sinirli oldgu görünüyordu. " neden sinirlendin" diye sordu Zeynep. Tutamadi kendini. Selim hic birsey demeden basini kaldirip gözlerine bakti Zeynepin. Tutamadi bir an kendini. Zeynep hemen cok utandi. Yanaklari kizardi.. Elleri öylesine titredi ki. Yine göz göze geldi onunla. Sadece bir kac saniye de olsa Zeynep icin bir ömür dü... Selim bu utangacligini görünce bir an tebessüm etti. Sevdigi onun karisinda utanmisti. Yankalarinin kizarikligini gördü. "Bakma öyle" diye dayanamadi Zeynep ve söyledi. Cok utamisti artik. Cok kötü olmustu. Kalbini durduramiyordu. Bakislari hala onda hissediyordu. " özür dilerim.." Diyip basini cevirdi selim. Arkadasi uzaktan onlari böyle görünce o sahneye bir anlam verememisti. Hatta sinirlenmisti. Yoksa selimdemi onu istyiordu. Bu yüzden mi sinirlendi...

Selim ve Zeynep arkadasinin bakislarini hic fark etmeden sinifa dogru yürüyorlardi. Selim önden Zeynep ise bir kac adim arkasindan...

Sinifa girdiklerinde selimin bir önündeki sirada oturuyordu Zeynep. Erkeklerin bakislari adeta Zeynep deyfi sanki. Bu durumdan oda cok rahatsiz olmustu. Bir kez olsun basini kaldirmadi Zeynep sinifta. Selim ise kendine hakim olmak icin erkeklerin bakislarini unutmaya calisiyordu.

Selim artik icinde tutmak istemiyordu. Aklina gelmisti. Zeynep gidicekti 6 gün sonra. Yine vuslati olucakti.. Üzülmüstü bir an. Yüzü asilmisti. Yine yok olucakti Zeynepi.. Nasil dayanirdi buna. Aceba zeynebin de gönlü varmiydi onda.. Onunla evlenmek istedigini söylese kabul edermiydi aceba. Yoksa gönlünde bir baskasi varmiydi. Bilemiyordu selim.. Ve aklina baska birsey gelmisti...

Kücük bir kagidin icine bir siir yazdi Selim. Askini kücük ifadelerle dile getirdi. Yüregini dökmek istedi kücük bir siir ama koca anlamlarla..

Kagidi Bir kitabin icine koyarak, zeynepe uzatti ona simdi lazim olabilcegini söyledi.. Zeynep kitabi alarak icinde ne konusu vardi diye gezinirken o kücük kagidin buldu. Elleri titremeye basladi. Kalbi hizlandi. Carpiyordu. Aciyordu. Elini kalbine koydu ve heyecanini okumaya basladi...
" vuslatim oldun.. Yüregimin suskun dilini konusturdun. O ilk tevafuk... Unutamadim yillarca. Gece teheccühüm oldun. Seninle basladim dualarima.. Ve buldum seni. Yine tevafugum oldun.. "

Her sözünde Zeynepin gözlerinden damlalar akiyordu. Öylesine etkilenmistiki. Oda onun teheccühüydü. Sükürüydü. Duasi, bekledigi vuslatiydi... Zeynep kücük kagidi alip yüregine basti. Gözlerinden damlalar akiyordu ama mutluluktu onlar...
Selim görmüstü nasil yüregine bastigini. Sevinmisti. Ama zeynep sarsilmisti sanki. Iyi degildi. Kötü görünüyordu. Selim cok endiselenmeye baslamisti... Ona simsiki sarilmak isterken yapmadi. Haramdi ona..

Zeynep dayanmadi. Fenalasti. Gözlerin önü karardi. Ve bir an bayildi......