Kalbim Senin

9. Kisim

" seni cok özledim sevdigim.. Gel cennetul alamiza gidelim.. Gel güzel gözlüm, nikahimiz var.. " diyordu selim. Tebessüm ederek.. Zeynepin gönlünü oksayarak. Elini uzatmisti Selim.. Ne kadar da güzel kokuyordu yine... Ve bir an bir ses duydular.. " buraya gelin, nikahiniz burda olucak" diye...
Ve birden uyandi Zeynep. Aglaya aglaya uyandi. Cok özlemisti sevdigini. 3 hafta gecmisti. Ses yoktu. Yoksa ondan vazmi gecmisti. Yoksa sevmiyormuydu.. Yada ona yalan mi söyledi. Daha da aglamaya basladi Zeynep.. Oysa o cok seviyordu.. Kapilmisti ona. Kalbi agriyordu o yokken.. Zeynep dayanamiyordu artik bu aciya.. Bekledikce sanki daha da cani yaniyordu. Umudunu kesmisti artik yavasca. Kesmeye calisiyordu. Cünki yok gelmicekti o... Yüregi ne kadar sevsede seytan ona canini yakicak seyler söylüyordu.. Zeynep hemen besmele cekip ayag kalkti. Kostu abdest almaya. aglayarak aldi. Gönlünü kaptirdigi icin agladi... Abdest alirken tövbe ederek aliyordu.. Onu düsündügü icin, onu merak ettigi icin hala umudu oldugu icin cok agliyordu Zeynep..
Abdeestini aldiktan sonra seccadesini serip sabah namazini kildi. Öyle cok dua ettiki, belki o dua tam bir saat sürmüstü. Rabbiyle dertlesiyordu. Ondan baska kimi vardi ki zaten. O rahman ve rahimdi, o aski yasatan di. O dinlerse, en güzel o dinler diye ona anlatiyordu..
Sonra kur ani kerim aldi ve okumaya basladi.. Dillerine döktü. Tutamadi icindeki yangini, dilleriyle sesiyle alevlendirdi. Sesli sesli aglayarak hickirarak okudu Zeynep...elleri titriyordu. Kalbi yine sancilanmaya basladi. Ama umrunda degildi. Birsey olucaksa ayet okurken olsun diyordu. Güclü bir kizdi o. Korkmuyordu artik....
Sonra kalkti ve kahvalti hazirlamak icin mutfaga gidicekti.
Ama bir mesaj geldi telefona.. Hemen acti ve bakti ki melike. Okulun son seylerini anlatiyordu..
Yarin okulu vardi. Son bir hafta si kalmisti. Son sinavina giricekti. Ondan sonra bitiyordu. Avukat olucakti.. Allah icin rizasi icin avukat olucakti. Kararliydi...
Telefon görüsmesi bittikten sonra mutfaga gidip kahvali hazirlamaya basladi. Annesi babasi ve abileri icin. 3 abisi vardi Zeynepin. Iki büyük evliysi digeri ise daha bekar di..
Abisi onu cok seviyordu. Zeynep de ayni sekil. Onlar abi kardes degildi, iki arkadasti. Aralarindaki bagi kimse görmezcelikten gelemezdi..
Fark etmisti abisi Zeynepin iyi olmadigini. Üzülüyordu bu haline. Ne kadar Zeynep ile konusmaya calissada Zeynep konusmuyordu. Yemekten as tan kesilmisti. Cok zayiflamisti. Akli fikri sevdigindeydi..
Kahvalti hazir bir sekilde masada olunca ev halki kalti ve beraber kahvalti yaptilar. Zeynep yine bisey yemiyordu. Bogazindan lokma gecmiyordu. Her an aglaya bilirdi. Dayanamiyordu artik bu hasrete... Sabir diyip susuyordu..
Herkes masada ona bakiyordu. Yemesi icin israr ediyorlardi ama olmuyordu. Zeynep cok halsiz ve gücsüz olmustu artik..
Abisi kahvaltidan sonra Zeynep ile disariya cikip biraz hava almak istedigini söylemisti.. Ne kadar istemesede abisini kiramamisti oda onunla gelicekti...
Disariya ciktiktan sonra abisi artik onun bu halini sormustu "neyin var Zeynepim, söyle bana. Dayanamiyorum seni böyle görmeye.." Diye. Ama zeynepin azini bicak acmiyordu. Sadece agliyordu...
Daha fazla israr edememisti abisi. Korkuyordu bir an bayilip gidicek diye. Kalbi zaten rahatsizdi, birde cok zayiflamisti, halsizdi iyice.. Ama güzelliginden zerre kadar kaybetmemisti. O hala cok güzel bir kiz di..
Bir kac saat sonra Zeynep ailesinin rizasini alarak kütüphaneye ders calismaya gitmisti. Son sinavi kalmisti. Bu sinavu gecmesi lazimdi. O Allah icin girmisti bu yola...
Kütüphaneye geldiginde melikede oradaydi. Kacmak istedi Melikeden. Hemen anliyordu cünki onun halinden. Gözlerinden okuyordu iyi olmadigini. Ama melike gitmesine izin vermemisti..
Oturduktan sonra kitaplarini acti.. Derse konstantre olmaya calisiyordu ki bi sayfa icerisinde bir not daha buldu, selimden di. Sevdiginden..
Bir not daha koymus icerisine..
Zeynep kötü olmustu. Kalbi agriyordu. Okusamiydi bilmiyordu. Eger okursa umudunu kaybedemez diye..
Ama dayanamiyordu. Yüregi haykiriyordu. Sevdiginden bir kelam daha duymak icin.. Simsiki tutuyordu elinde. Melike saskina dönmüstü. Anlamiyordu hic birseyi.
Zeynep mektubu koklamaya basladi. Sevdiginin ellerinden yazilmisti..
Biraz da korkuyordu. Bir veda mektubumuydu yoksa..

Melike dayanamadi sormustu artik" Zeynep bune, ne oluyor sana canim, iyimisin?" Diye.
Zeynep gözlerine hakim olamiyordu artik.. Yakiyordu göz yaslari yüzünü adeta.. Kilitli kalmisti öylece. Bir eli kalbinde diger eli mektubla kokluyordu.. Hic bir cevap vermemisti Zeynep.. Ne deseydi ki..