His Fallen Angel (COMPLETE)

Chapter 21 Slowly Return.

Kendrick POV,

"Mamatay kadin naman kaya manahimik ka diyan at magdasal HAHAHAH" Nakakatakot na sabi sakin nang isang nilalang na hndi ko maintindihan mukha naman siyang anghel pero iba ito.

"Stop! Aarrghhh!" Daing ko nang tusukan niya ako nang kung ano-ano.

Akmang kukununin niya ang malaki at matalim niyang ispada nang makita ko ang nakakasilaw na liwanag na nangagaling sa isang puting lumilipad papunta samen.

"Fuck!" Rinig kong sambit nang lalaking itim sa harap ko bigla nalang siyang nasunog at naging abo napatakip naman ako nang mata ko dahil sa nakakasilaw na nilalang sa harap ko.

"Sorry ken." Napaalis ako nang takip nang makilala ko ang boses nayun.

"N-niana? What the fuck!? Bakit ka may pakpak!? Are you playing dumb with me!? Naka costume kapa talaga!?" Inis kong sambit sakanya sira ulo talaga nang babaeng to nakuha pang mag costume!

"Ken..." Mahina niyang sambit inis naman akong napatingin sakanya nakita ko ang ilang butil nang luha sa mga mata niya nag-aalala naman ako.

"H-ha?" Utal kong sabi sakanya.

"I-im an a-angel..." Sabi niya na ikinataka ko.

"Are you kidding me!?" Sigaw ko sakanya.

"Hndi totoo ang sinasabi ko ken sorry kung hndi ko sinabi sayo nung gabing tinulak ka sa isang gusali nandun ako at hndi ko sinadyang iligtas ka kaya ka nabuhay nun at nasa hostpital at walang natamong sugat o galos man lang pwera nalang sa pasang nakuha mo sa pang bugbog sayo ang hairpin na nakuha mo akin talaga yun kasi sinyales yun nang pagiging anghel ko dun ako kumukuha ng kapangyarihan ko" Paliwanag niya sakin na ikinagulat ko ibig-sabihin totoo yung nakita ko nung gabing yun?.

"Bakit ka nandito!? Anong pakay mo!?" Malamig na tanong ko sakanya.

"Isang parusa kung bakit ako nandito ngayon sa lupa" Sabi pa niya kaya naman tinignan ko siya nang malamig.

"Why didn't you tell me?" Malamig na tanong ko sakanya.

"Ayokong katakutan moko ken nakaka bobo mang sabihin pero mahal kita nung araw na nakita kita na nalaglag at niligtas alam kong dun nabuo ang nararamdaman ko para sayo....patawarin mo ko" Sabi pa niya sakin at tumulo ang mga luha halatang galing ito sa kakaiyak kanina lang.

"M-mahal moko?" Gulat na tanong ko sakanya.

"Oo mahal kita matagal na hndi ko lang napansin na may nararamdaman na ako sayo" Sabi pa niya sakin tumibok naman nang malakas ang puso ko dahil sa saya.

Pinigilan ko ang sarili ko na yakapin siya dahil sa labis na saya.

"Nasa saiyo nayan kung magbabago ang pagtingin mo sakin nasayo narin yan kung sasabihin mo sa lahat ang tungkol sakin 54 days nlang naman ang itatagal ko dito babalik narin ako kung saan ako nararapat" May maliit na ngiti sa labi niya akmang aalis siya nang yakapin ko siya mula sa likuran.

"Lets go home" Sambit ko nalang bigla naman niya akong hinila at niyakap kasabay nun ang paglipad namin napapikit nalang ako nang makita kong nasa himpapawid na kmi.

Third Person POV,

Masaya akong masaya ka niana kung maalala mo man ang lahat sana mapatawad mo ako sa kasalanang nagawa ko sayo noon.

Niana POV,.

Hndi ko alam pero nakakagaan sa pakiramdam na merong tao na nakakaalam sa sikreto mo kahit papano nabawasan ang bigat na nasa dibdib ko.

"Okay kalang?" Tanong ko kay ken nang makarating na kami sa loob nang bahay habang siya nakapikit parin .

Nakita kong unti-unti niyang minulat ang mga mata niya at tumingin sa paligid.

"Wag kang mag-alala ako nang bahala na mag-ayos lahat sayang nga dahil mahal panaman ang mga bagay nayan" Sabi ko nalang sakanya.

"Dont mind it there's a person i know that would fix this mess just stay here" Sabi pa niya sakin saka siya umalis at umakyat sa kwarto niya.

No choice naman ako kaya umupo nalang ako sa sofa napag-isipan kong lumabas nang bahay matagal na rin akong hndi nakapunta sa bahay ni andrew bisitahin ko kaya?

Hndi naman siguro magagalit si ken kapag umalis ako dba?.

Kaya hndi ako nag dalawang isip na umalis pero habang nasa daan ako napatingin ako dun sa isang kalye na tahimik hndi ko alam pero biglang sunakit ang ulo ko.

May mga imaheng pumapasok sa utak ko pero hndi ko makita ang mukha.

Napailing-iling nalang ako saka akong tuluyang naglakad paalis.

**

"Andrew?" Tawag ko dito nang makarating ako sa tinutuluyan niya nakita ko namang nag bukas ang pinto.

"Oh niana why are you here? Gabi na ah baka hanapin ka ni ken" Sabi pa niya sakin napansin kong nakabihis siya saan kaya siya nanggaling?

"Hndi yun oo nga pala bakit bihis na bihis ka? May lakad ka kanina?" Tanong ko sakanya nakita ko naman siyang umiling.

"Wala wag monang pansinin ang suot ko trip ko lang talagang suotin to HAHAHA" Tawa pa niya saka niya ako pinapasok sa loob.

"Kamusta ka?" Tanong niya sakin kaya napatingin naman ako sakanya at ngumiti.

"Okay lang naman natitiis ko pa naman ang pagka suplado ng amo ko kaya wag kanang mag-alala kaya ko yun ako pa" Sabi ko pa na may malapad na ngiti.

Nawala ang ngiti ko nang makita ko siyang dismayado may problema ba siya? Haayyy naalala ko naman si brother napangiti naman ako nang mapait.

"Niana....." Rinig kong sambit ni andrew habang nakatitig sakin bigla nalang ako kinabahan sa hndi malamang dahilan.

"B-bakit?" Kinakabahang tanong ko sakanya.

Ilang segundo ang nakalipas nang mag salita siya.

"W-wala kumain kana?" Tanong niya sakin nakahinga naman ako ng maluwag akala ko kung ano na pero habang tinitignan ko siya parang may tinatago siya sakin hayyysst bahala na nga.

"Hindi hehe" Sagot ko nalang sakaniya nakita ko naman siyang mahinang tumawa ganito dapat hndi ko hahayaang maging malungkot ako tutuparin ko ang kahilingan ni brother yun ay ang sumaya ako.

Hnding-hindi ko siya bibiguin gagawin ko ang lahat wag lang ako lumungkot.

"Lalim nang iniisip mo ah mind to share it?" Tanong pa niya sakin na nakangisi simula nung napunta ako dito sa lupa siya ang naging una kong kaibigan.

"Wala hahahah" Sagot ko nalang sakanya at tumawa habang siya naman hinahandaan ako nang pagkain.

"Lets eat" Aya niya sakin kaya naman agad na akong kumain at ganon din siya.

©Queen.