His Fallen Angel (COMPLETE)

Chapter 24 Caught

Niana POV,

Napakabilis ang panahon 1 week na nang mangyari yun mabuti nalang hndi na ako kinulit ni ken para tanungin ako sa bagay na hndi ko naman kayang sagutin.

Naglalakad ako ngayon hndi ko alam kung saan ako papunta pero ilang minuto pa ang nakalipas nang madatnan ko ang sarili ko na nakaupo ako sa isang duyan dito sa park maraming mga batang naglalaro dito.

Pag-upo ko napatingin ako sa relo ko pero yun nalang ang gulat ko nanlaki ang mga mata ko nang makitang parang naglalaho ang mga daliri at kamay ko.

Napatayo naman ako dahil sa pagkabigla bumagsak ang balikat ko sa nakikita ko malapit na talaga akong umalis malapit na akong maglaho.

Shemsss! Sa totoo lang natatakot ako ayokong makita ang sarili ko na unting-unti na nawawala.

"Okay kalang ba hija?" Napatalon ako nang konti dahil sa gulat nang bigla nalang may nagsalita sa gilid ko agad kong tinago ang naglalaho kong mga kamay sa likuran ko tinignan ko ang matanda na nasa harap ko nakatingin siya saking mata na deretso saka ngumiti siya sakin nang makita niya akong nakatingin din sakanya.

Nakita kong umupo siya sa duyan tinignan niya naman ako saka tinap ang duyan na nasa tabi niya sa totoo lang kanina ko pa napapansin na may kakaiba sakanya hndi ko mawari kong ano iyon pero may iba talaga sakanya ramdam ko.

Nakiramdam ako nang mabuti sakanya hndi naman ako natatakot wala naman akong naramdaman na masama o panganib sa paligid kaya ngumiti nalang ako sa matanda at umupo na sa upuang tinap niya kanina.

Halos mabingi na ata ako sa katahimikan nang paligid nang makaupo kasi ako kanina hndi niya naman ako kinausap ano to? Gusto niya lang ako maupo para samahan siyang tumunganga? Baka nga yun nga siguro ansaket na nang pwet ko kakaupo hayy!

Waa narin namang mga bata na naglalaro sa harap tinawag na sila nang kanilang mga magulang at pumasok na sa kani-kanilang mga bahay naalala ko tuloy yung panahon na naglalaro pa ako katulad nila kasama ko si kelsey nun.

Tinignan ko ang matanda deretso lang ang tingin niya sa harap minsan nga natatakot na talaga ako sakanya baka kasi may nakikita siyang hndi ko nakikita o nang ibang tao.

"Uh-uhmm" Tikhim ko nakita ko namang napabuntong hininga ang matanda saka siya ngumiti at tumingin sakin.

"Pasensya kana hija sa totoo lang nakita kita kanina mukhang problemado ka kaya pinuntahan kita rito at sinamahan" Sabi pa niya sakin nakatingin lang ako sa mga mata niya nakikita ko ang lungkot at pangungulila doon mukhang mas problemado siya kesa sakin.

"Ahh okay lang ho ako hehe kayo po baka sating dalawa ikaw yung may mas madaming dinadalang problema? Mag gagabi napo baka hinahanap kana nang asawa mo" Sabi ko sakanya nakita ko kung pano siya tumingin sa kalangitan ngumingiti siya na parang ang saya-saya niya pero andun parin ang lungkot at pangungulila sa mga mata niya.

"Anghel ka diba?" Nanlaki ang mga mata kong tumingin sakanya nakangiti parin siya saken.

"P-pano m-mo n-nalaman?" Nauutal na tanong ko sakanya masyado na bang halata ang pagiging anghel ko? Makikita naba nang mga tao na isa akong anghel? Wag naman sana pero bakit? B-bakit alam n-niya? S-sino siya?

Napaatras naman ako sa kaba dahil sa biglaang pagtanong niya.

"Wag kang mag-alala hija wala akong pagsasabihan alam kong unang kita ko palang sayo hndi ka na katulad nang mga naninirahan dito i also saw your hand dahan-dahan silang naglalaho pero wag kang mag-alala babalik din yan sa dati" Sabi pa niya sakin na ikinakunot nang noon ko pano niya nalalaman ang bagay nayon? Anghel din ba siya?