"İşime karışmaman gerektiğini anlamışsındır umarım."
Ayperi duyduklarıyla Güllü'ye baktı.
Az önce bu kıza acımıştı değil mi?
Bu kıza acınmazdı bile.
Ayperi, zor hakim oluyordu sinirlerine.
Ona yaptıklarından sonra nasıl da çirkefçe konuşuyordu böyle?
Ona yaklaşıp gözlerinin içine baktı.
"Nasıl bir vicdanın var ki sana zararı dokunmayan birine bunu yaptın? Üstelik hala karşıma geçip çirkef çirkef konuşuyorsun utanmadan!"
Yüzüne tükürse hakediyordu. Şu bir kaç günde hiç olmadığı kadar nefretini kazanmıştı.
Yanında geçip gidecekken Güllü sertçe kolunu kavradı.
Sık nefesleri arasında tıslayarak konuştu,
"Ben vicdanımı yitireli çok oldu. İnan bana bu benim için daha hiç bir şey. Eğer gazabıma uğramak istemiyorsan Atahan beyimin gözüne gözüne dahi gözükmeyeceksin. Ola ki ona sırnaşacak gibi bir akılsızlık yaptın o zaman ölümlerden ölüm beğen.
Şimdi defol gözümün önünden!"
Kolunu ittirerek bırakıp yanından ayrıldı.
Ayperi'yi şok içinde bırakarak gitmişti.
Ne demişti bu kız?
O mu Atahan beye sırnaşacaktı?
Başından kaynar sular döküldü Ayperi'nin.
Bu onu en çok korktuğu şeyle itham ediyordu.
Ayperi, Güllü'nün en yakın zamanda başını yakacağını anladı.
Kafasında kurduğu bu saçmalığı ya Güzide hanıma söylerse?
Tek sığınağı olan bu yerden olacaktı. Kardeşleriyle yine çaresizliğe mahkum olacaktı.
İçi ağlama isteğiyle doldu Ayperi'nin.
Ne günah işlemişti de karşısına böylesi zehirli bir insan çıkmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖLÜMCÜL ZAAF
Lãng mạn"Kardeşlerine dokunmalarına izin vermeyeceğim, Ayperi." Genç kızın gözlerinde parlayan umut ışığıyla kalbi sıkıştı Atahan'ın. Az sonra söyleyeceklerinden sonra meftun olduğu gözlerdeki umudun yavaş yavaş solmasını izlemeye yüreği el vermiyordu. Dah...
