Bol keyifli okumalar ❤️❤️
Araba çiftliğin demir kapısından içeri girerken Ayperi kardeşlerini düşünüyordu. İki içinde endişeleniyordu. Onsuz kaldıklarında kim bilir nasıl korkmuşlardır. Özellikle Selim için korkuyordu.
Onun ablası olduğunu ağzından kaçırmamış olmasını umuyordu. Aksi taktirde olacakların düşüncesi bile ödünü koparıyordu.
Şoför hemen Atahan beyin kapısını açarken kendisi de kendi kapısını açıp indi.
Ayağı daha iyiydi olmuştu. Acısı bir nebze olsun azalmıştı.
Atahan bey yanına gelip belinden tutup bedenini ona yasladı. Aynı hisler tekrar baş gösterirken kendine gelmeye çalıştı.
Akşam soğuğu içine işlerken dişleri gıcırdadı.
İçeri girince etrafta kimseyi görmediler.
"Allah, Allah nereye kayboldu bu insanlar?" diye söylendi kendi kendine Atahan bey.
Şaşırmakta haklıydı çünkü uyumak içi vakit daha çok erkendi.
"Çiçek!"
Görünürde kimse olmayınca tekrar seslendi gür sesiyle.
"Güllü!"
Duyduğu isimle anında tüyleri diken diken oldu.
O kızın ismini duyarken bile rahatsız oluyordu. Kulağına gelen adım sesleriyle bakışını mutfağa doğru çevirdi.
Güllü hızlı adımlarla gelip ellerini önünde birleştirdi.
"Buyur beyim."
Kan çanağına dönen gözlerini bir tek Ayperi farketmişti.
"Ev halkı nerede?"
Dedi sert tuttuğu sesiyle.
Ayperi onun sert sesiyle irkildi.
Gözlerini Atahan'a çevirdiğinde onun öfkeyle Güllü'ye baktığını gördü.
Bu evdeki insanları bir türlü çözemeyecekti anlaşılan.
Herkes bir birine öfke ve kinle doluydu.
Bir kez daha buradan gitmek istedi. Onun tek istediği sıcak bir yuva ve rahat bir kafaydı. Ama elinden bir şey gelmiyordu. Onu saran prangalar buraya mahkum etmişti.
"Tarık beyim ve eşi odalarındalar. Kız kardeşleriniz ise bahçedeler."
Deyip sustuğunda Atahan sesini bir kat daha yükselterek,
"Bu saatte niye dağıldılar birden?"
Dedi.
Sesindeki tınıda merak vardı.
Güllü birden başını kaldırıp Atahan'a baktı.
O iki saniyelik gibi kısa bir zaman diliminde yaşlı gözlerinden geçen duygular şaşırtmıştı. Üzülmüştü de...
Onum derdini anlamıştı Ayperi.
O bakışlar her şeyi anlatıyordu.
Aşk, acı, hırs...
Birazda pişmanlık vardı o koyu gözlerde.
Tepkisini merak ederek Atahan'a baktığında ise suratının duvardan farksız olduğunu gördü.
Donuk gözleri ve kasılan yüz hatlarıyla korkutucu görünüyordu.
Ne kadar vicdansız olduğunu düşündü Ayperi.
Güllü'yü şimdiye kadar sevmemesine rağmen üzülürken Atahan'ın ona zararı dokunmayan aşık bir kıza öfkesi acımasızcaydı.
Acımıştı Güllü'ye. Diğer insanlara karşı ne kadar sertse Atahan beyin karşısında savunmasızdı.
O bakışları Atahan bey görmemişti yada görmezden gelmişti.
Güllü yutkunup titreyen sesiyle konuştu.
"Siz gittikten sonra Güzide hanımın yine öfke nöbeti tuttu. Bu yüzden herkes dağıldı."
Atahan'ın gözleri anında irileşti.
"Annem nerede?"
Dedi buz gibi sesiyle.
"Terasta beyim."
Atahan bir kez daha Güllü'ye kin dolu bakışlarını gönderip oradan ayrıldı.
Bu neden bu kıza böyle muamele gösteriyordu anlamamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖLÜMCÜL ZAAF
Romance"Kardeşlerine dokunmalarına izin vermeyeceğim, Ayperi." Genç kızın gözlerinde parlayan umut ışığıyla kalbi sıkıştı Atahan'ın. Az sonra söyleyeceklerinden sonra meftun olduğu gözlerdeki umudun yavaş yavaş solmasını izlemeye yüreği el vermiyordu. Dah...
