{Η Ερωμενη Του Βασιλιά} The Mistress Of The King

{ εγω }

Περπατούσε ώρες επάνω σε εκείνο το απότομο βουνό ,μέχρι που τον περικύκλωσε η νύχτα.
εάν ήταν άλλος στην θέση του μετά από εκείνον τον μύθο θα έτρεμε από τρόμο. Ο Τζέιμς όμως δεν φοβόταν κανέναν,γνώριζε από πολύ μικρός πως το κακό κατοικούσε μέσα σε ανθρώπους κι όχι σε στοιχειά.
Είχε φάει αρκετό ξύλο για να γνωρίζει πως τα ανθρώπινα χέρια ήταν ικανά για τον φόνο ενός μέλους της οικογένειας,είτε δυο.
Δεν περίμενε τον γιο της ουανα να τον σκοτώσει.
Σταματώντας κάπως απότομα τις σκέψεις του, παρατήρησε πως το μονοπάτι προς το δάσος τελείωσε,και μπροστά του απλωνόταν ένας μαύρος βάλτος.
Πως ανάθεμα θα έβλεπε το τι γινόταν τώρα εκεί κάτω;
Που να πάρει η ευχή.
Το νερό θύμιζε πίσσα,ποιος θα μπορούσε να ξεχωρίσει το οτιδήποτε μέσα σε αυτό;
Έπρεπε αναγκαστικά να περιμένει εκεί ως το πρωί,και...
Ένας απότομος ήχος πίσω από την πλάτη του,τον ανάγκασε να γυρίσει προς τα πίσω με ένταση.
Δεν ήταν ζώο,ήταν πόδια ανθρώπου,κι ο Τζέιμς ήταν σίγουρος για αυτο.
<< Η ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΜΌΝΟΣ ΣΟΥ ή θα αναγκαστώ να σε βγάλω εγώ.
Απλώθηκε σιωπή.
<< Δεν θα το ξανά πω ,ή θα βγεις μόνος ή θα...
Μέσα από τις ανατριχιαστικές κραυγές τις νύχτας , ξεπροβαλε ένα ψυχρό πρόσωπο,χίλιες φορές χλωμοτερο από έναν νεκρό,με τα μάτια του στο χρώμα του πράσινου.
<< Ποιος είσαι εσύ;
<< Αν μπεις στο νερό τώρα δεν θα βγεις ποτέ ξανά , οποίος σε έστειλε εδώ ήταν παγίδα.
Το αίμα στις φλέβες του Τζέιμς πάγωσε.
<< Υπάρχει κάτι κάτω από αυτό το νερό;
Ο χλωμός άντρας πλησίασε και άλλο.
<< Κανένας δεν βγήκε ζωντανός από αυτό ,το νερό είναι δηλητηριασμένο.
<< Πρέπει να πέσω μέσα σε αυτό ,κάτω από το νερό υπάρχει κάτι που μου ανήκει.
<< Ποιος θα μπορούσε να τα βάλει εκεί; Ότι σου ανήκει δεν είναι στο νερο.
Τα φρύδια του Τζέιμς τότε έσμιξαν.
<< Πρέπει να διαλέξω τρία αντικείμενα κάτω από το νερό.
<< Αν πεσεις στο νερό θα..
<< Δεν υπάρχει τρόπος να πέσω δίχως να δηλητηριαστω;
Ο χλωμος άντρας έδειξε να το σκέφτεται καλύτερα.
<< Μόνο ένας ,εάν κατέβεις και ανέβεις μέσα σε ένα λεπτό,δεν θα αντέξει το αίμα στις φλέβες σου περισσότερο,και με αυτό δεν σου ορκίζομαι πως δεν θα υπάρξουν επιπλοκές.
<< Θα το ρισκάρω,την ζωή μου για την ζωή κάποιας ,εάν πέσω τώρα θα μπορώ να δω κάτω από το νερό;
<< Μόνο από την μεριά που λάμπει το φεγγάρι.
<< Ευχησου μου καλή τύχη τότε.
Βγάζοντας με μανία την γούνα του , πάτησε στην άκρη της λίμνης και προσπάθησε να θυμηθεί πως είχε μονάχα ένα λεπτό να βρει αυτό που έπρεπε να πάρει.
Ένα λεπτό να την σώσει.
<< ένα λεπτό..
Και έτσι όρμησε μέσα στο μαύρο χάος αντικρίζοντας μια βαθιά κόλαση δίχως πάτο.
Δεν θα ήταν στην επιφάνεια αυτό που αποζητούσε,έπαιζε με την ζωή του και σκόπευε να την χάσει για αυτό.
Κατέβηκε στον πάτο,και προσπάθησε να δει αμυδρά το τι γινόταν γύρω του ,όταν αυτό που πρόσεξε του τράβηξε την προσοχή,ένα μενταγιόν, ένας φάκελος και ένα μπαούλο.
Τι από τα τρία θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε εκείνη;
Μα φυσικά το μπαούλο διότι είχε κλειδιά , ή μήπως όχι; Σμίγοντας τα φρύδια του ξανά κοίταξε τον φάκελο με το όνομα της.
ένα κομμάτι χαρτί κάτω από το νερό και ακόμη στεκόταν Τόσο καλά;
Διχως καν να το σκεφτεί,όρμησε άρπαξε τον φάκελο και ξεκίνησε να ανεβαίνει προς τα πάνω ορμώντας έξω από το νερό με μια άγρια ορμή.
Ο παράξενος ξένος δεν ήταν όμως εκεί .
Και η γούνα του έλειπε.
Ίσως και να κρύωνε εκεί έξω .
Ξεφυσωντας αγανακτισμένος,κάθισε στο παγωμένο έδαφος και άνοιξε τον φάκελο αντικρίζοντας ένα κενό.
Ώστε ειχε κάνει την λάθος επιλογή;
Κλείνοντας σφιχτά τα μάτια του πέταξε τον φάκελο στο κενό , παρατηρώντας κάπως απότομα το φως του φεγγαριού να το φωτίζει ανεξέλεγκτα.
Αμέσως στο λευκό χαρτί ξεκίνησαν να σχηματίζονται αχνα καλλιγραφικά γράμματα,τα οποία στο σκοτάδι δεν μπορούσες να δεις.
" Λαβύρινθος Κένεντι Στόουν.
Σμίγοντας τα φρύδια του , ύψωσε απότομα το σώμα του , και ξεκίνησε να τοποθετει τα όπλα που αγόρασε επάνω του.

{......}

Ο λαβύρινθος του Στόουν,ήταν ότι πιο σαδιστικό θα μπορούσε ποτέ του κάποιος να φτιαξει.
Υπόγεια κελιά που χρησίμευαν στον μεσαίωνα για τρομερά βασανιστήρια στους κατόχους τους.
Υπήρχε τόσο σκοτάδι εκεί μέσα που ο Τζέιμς δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να την φαντάζεται εκεί δίχως να πονάει.
Τούτο το άσπλαχνο μέρος το είχε μάθει από έναν καταραμένο αντρα,τον πατέρα του,και τώρα του χρησίμευε.
Ανοίγοντας την σιδερένια καγκελινη πόρτα ,την διαπέρασε με μια ορμή, παρατηρώντας από το πουθενά να του έρχεται ένα μυτερό βέλος.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε να πράξει ήταν να πέσει στο έδαφος, αρκετά χρήσιμη κίνηση , αφότου πρόσεχε το βέλος να χάνεται πέρα από τα κάγκελα.
Τώρα έμενε να αποφύγει τις παγίδες.
Σηκώθηκε ξανά , κάνοντας ένα διστακτικό βήμα.
Το πεδίο φαινόταν καθαρό και αυτό ήταν που έπρεπε να τον προβληματίσει περισσότερο. Γνώριζε πως τούτη η ησυχία δεν ήταν για καλό.
<≤ πονάω!! Αφ αφηστεμε πονάω.
Τα μάτια του ανοιξαν διάπλατα,ναι αυτή ήταν η φωνή της.
Ήταν έτοιμος να καταρευσει . Ήταν πονεμένη και αδύναμη,και εκείνοι συνέχιζαν να την βασανίζουν.
<< ΑΣΊΑ;

{......}

ξαφνιασμένη γύρισε απότομα προς την μεριά που ήταν καρφωμένα τα κάγκελα της φυλακής της , κοιτάζοντας με ένταση το κενό.
Δεν μπορούσε να είχε ακούσει καλά . Εκείνη η λυτρωτική φωνή διαπέρασε την ακοή της και έφτασε ως την ψυχή.
≤< οχι δεν είσαι εδώ ,δεν μπορεί κανένας να με βρει.
Τότε το άκουσε ξανά ,ακόμη πιο δυνατά,το όνομα της απο τα χείλη που φιλούσε τόσο έντονα κάποτε.
Θα την παντρευόταν,και όμως δεν είχαν προλάβει να ευτυχήσουν.
Υποφερε μέσα στο σκοτάδι γνωρίζοντας πως εκείνος βρισκόταν κάπου εκεί στο φως.
<<Δεν είσαι εδώ ,εμενα κανένας δεν μπορεί να με βρει.
Κλείνοντας τα μάτια της ξάπλωσε στο έδαφος και άφησε τον εαυτό της να ηρεμήσει,ήθελε να κοιμηθεί,όμως φοβόταν τα ποντίκια. Την απειλούσαν κάθε νύχτα με τα κοφτερά τους δόντια, ακριβώς όπως και εκείνες οι αράχνες που έφτιαχναν ιστό πάνω από το κεφάλι της.
Μακάρι να μπορούσε να γίνει και πάλι παιδί,να είχε τουλάχιστον την δυνατότητα να υπάρχει μέσα από την αγκαλιά του πατέρα της.
Δεν μπορούσε όμως.
<< ΑΣΊΑ...
τα χέρια του χτύπησαν με δύναμη τα κάγκελα του κελιού της , κάνοντας την να τον κοιτάξει σοκαρισμένη.
<≤ εσύ;