Living With The Billionaire

Raquel

Its been 2months.

Nawala ang mga magulang ko. Nawala lahat sakin. Napunta ang kumpanyang pinaghirapan nila sa pinaka malaking investor na nakaupo sa board.

Nihindi ko alam kung sino yun. Di ko alam ano at pano ang ikot ng kumpanya namin. Siguro kasalanan ko rin na wala kong alam. Nang dahil dun miserable ako ngayon. Ni isang kaluluwa wala manlang tumulong sakin.

Di ko alam bakit di nila ako ininvolve sa kumpanya namin. Hanggang sa nawala nalang sila. Hindi ba nila ko inisip na maging successor? Di ko ba deserve magpatakbo ng kumpanya namin? Madami akong tanong na malamang ay wala na makakasagot.

Meron akong isang Kuya. Kaso di ko na alam nasan sya ngayon. Mula nag 18 years old kami umalis na sya ng bahay. Alam nila mama at papa lahat ng nangyayari samantalang ako, i literally have no idea. Close kami. Sobrang close. Pero mula nung umalis sya kahit isang salitang 'bye' di nya nasabi sakin. Its been 3 years. We're 21 years old already.

Galit ako sa kanya. Galit na galit. He's my twin. But i used to call him kuya because he's 20 mins older than me. Pero kahit burol at libing ni mama at papa wala sya. Paano nya natiis yun. But the fact na di ko alam kung buhay pa sya o hindi na, well, damn. Every question that runs in my mind confuses me.

"miss? Di mo ba kami bibigyan ng menu?"

Nanlaki ang mata ko nang bumalik ako sa ulirat.

"sorry ma'am, uhm here's your menu ma'am, sir"

"next time kung wala sa kundisyon mag trabaho, wag ka na pumasok kung tatanga tanga ka lang"

With that, tumalikod na ko at bumalik sa counter. I hate my job. Pero wala naman ako choice kundi magtrabaho dahil wala na bubuhay sakin kundi ako nalang din. Fancy restaurant ang pinagtatrabahuan ko at maswerte na ko na nakapasok ako dito. Pero ang mga ugali ng mga mayayaman is not as fancy as you think.

Medyo immune na ko sa mga trashy attitude ng mga customers dito kahit 1 and a half month palang ako nag tatrabaho dito. But hey, they pay me well. Pag may medyo mabait naman na customer, mabubusog ka na sa ibibigay nilang tip. But again, napaka bihira mangyari yun. And i'm still literally crawling in everyway posible just to help myself live and survive in my miserable life.

Now im thinking i love and hate my job at the same time.