partis temporus ℘ regulus arcturus black.

「08|❝walburga black❞」

•bölüm düzenlendi, öncekini okuyanların tekrar okuması önerilir.

sekiz ● ❝walburga black❞

Bellatrix Lestrange, etrafına kısa bir bakış atarken eliyle kapıya sertçe birkaç kere vurdu. Cüppesinin başlığını başına geçirmiş, tamamen siyahlar içerisindeydi.

Kapı yavaş ve temkinli bir şekilde açılırken, Walburga Black'in yüzünün yarısı kapının dışından göründü.

"Merhaba, Walburga." Bellatrix dişlerini göstererek güldü. Walburga Black Bellatrix'i görerek ağzından küçük bir çığlık kaçmasına engel olamazken, kapıyı hızlıca kapatmaya çalıştı.Ancak Bellatrix ayağını kapının arasına koydu.

"Cık cık cık," Bellatrix dudaklarını bükerek asasını elinde salladı. "Sana böyle hareketler hiç yakışıyor mu, Walburga? Kalbimi kırıyorsun. Sonuçta akrabayız biz, değil mi?"

"Benim bir suçum yok!" diyerek aceleyle konuştu, Walburga. "Yemin ederim, nerede olduğunu bilmiyorum!"

"Bunu kendi gözlerimle göreceğim, Walburga." Walburga aslında kötü bir Cadı değildi. Büyü konusunda oldukça iyiydi ve Bellatrix ile düello edebilirdi. Fakat bu durumda olması Bellatrix yüzünden değildi, onu gönderen kişi yüzündendi.

Lord Voldemort, Regulus'un ihanet ettiğini düşünüyordu. Ve Bellatrix'i bu yüzden göndermişti. Walburga bunu anlayabilecek kadar zekiydi.

Bellatrix asasını bilek hareketi ile sallayıp kapıyı patlatırken, gözlerindeki ışıltı hiç olmadığı kadar canlıydı.

"Regulus!" diye bağırdı, Walburga'yı es geçip evin içine girerken. "Benim, en sevdiğin kuzenin Bellatrix."

Boş olan salona kısa bir bakış atarken, Walburga'ya doğru döndü. "Belki de odasında saklanıyordur, ha?"

"Yemin ederim-" Walburga tekrardan konuşmaya başlayacaktı ki, Bellatrix'in asasını ona doğrultması ile sustu. "Eğer bir kere daha ağzını açarsan, Lord'um icabına bakar, seni kanı-bozuk."

Walburga hakarete karşılık gözlerini irileştirdi. "Ben asla ihanet etmem." diyerek başını iki yana salladı. "Ben asla o lanet kişilerden olmam."

"Ama çocukların oluyor." diyerek tısladı, Bellatrix. Zindanda boşuna geçirdiği o günlerin acısını almak istiyordu. İntikam istiyordu.

"Hayır, Regulus asla böyle bir şey yap-" Yanına gönderilen büyü ile yerinde sıçradı ve korkuyla baktı Walburga. Öldürülecekti. Bunu tahmin edebiliyordu.

"Regulus, Lord'a ihanet etmeyi seçti." diye tane tane konuştu, Bellatrix. "Yoksa neden, bu kadar uzun süredir ortada olmasın ki?"

Cevap bekliyordu. O da içten içe Regulus'un ihanet etmemiş olmasını diliyordu. O asla kanı bozuk abisi gibi olmayacaktı, buna içten inanıyordu.

"Bilmiyorum." dedi Walburga, artık titremesini durduramıyordu. Bu evde yalnız başınaydı; ne oğulları, ne de bir ev cini vardı. Kimse yoktu.

"Tahmin ettiğim gibi." Bellatrix odaların olduğu yerleri kısa bir sürede büyüyle kontrol ederken, kendileri hariç hiçbir canlı varlığın olmadığını anlayarak derin bir nefes aldı.

İşte şimdi, eğlence başlıyordu.

"Biliyor musun, Walburga? Her zaman annemin yanında dururdun. Her konuda." Bellatrix gülerek karşısında duran Walburga'ya baktı. "Annem beni lanetlediği zaman bile... Sen hep onun tarafındaydın ve bu bende, sana karşı bir nefret oluşturmuştu."