partis temporus ℘ regulus arcturus black.

「02|❝takip ve ardından gelen gelişmeler❞」

•düzenlendi, öncekini okuyanların tekrar okuması önerilir.

iki ● ❝takip ve ardından gelen gelişmeler❞

Sırasıyla tüm yoldaşlık üyeleri, Godric's Hollow'daki Potter Malikânesine geliyorlardı. Sirius Black ise bu duruma hayret ve şaşkınlık karışımıyla bakıyordu. Bir toplantıda hiç bu kadar yoldaşlık üyesini bir arada gördüğü olmazdı. Ya birileri görevde olurdu ya da acil bir toplantı olacağı için diğer üyelerin gelmeye zamanı olamazdı.

Ancak şu an, acil bir toplantı olmasına rağmen neredeyse tüm yoldaşlık üyeleri buradaydı. Ve oradakiler sadece şaşırmakla kalabiliyorlardı.

Malikâne'nin ana bölümünde, büyük bir salon vardı. Tabii birkaç büyüyle daha da büyütülmüş ve masalar uzatılmıştı, böylelikle tüm yoldaşlık üyeleri sığabilecekti.

Molly Weasley da karnı burnunda bir şekilde Arthur Weasley'in yanına otururken hepsinin oturduğunu görerek derin bir nefes verdi, Sirius. Sadece tek bir sandalye boştu ve Sturgis Podmore'un yine birilerini takip işinde olduğuna emindi.

Her ne kadar Sturgis Podmore ile pek yakın olmasa da, özünde iyi bir insandı. İşinden oldukça memnundu ve Sirius gibi bir ofise tıkılı kalmak yerine etrafta dolaşarak emir aldığı Dumbledore'un söylediği yerlerde gezerdi. Muggle dünyasından nefret eden safkanların orada saklanması trajikomik bir olaydan ibaretti sadece.

"Sturgis geldiğinde, toplantıya başlayacağız." diyerek duyurdu, Dumbledore. Sirius ise umurunda olmadığını belli edercesine arkasına yaslanmış ve sağ ayağını sol dizinin üzerine koymuştu. Diğer yandan da elleriyle masada ritim tutarak şarkı sözleri mırıldanıyordu.

"Biraz saygılı olamaz mısın?" Yanında oturan Remus'un Sirius'a eğilerek fısıldamasıyla beraber, Sirius tek kaşını kaldırarak güldü. "Huyum kurusun ki öyle bir yeteneğe sahip değilim, Aylak. Ne yapabilirsin ki?"

Remus homurdanarak önüne dönerken, Sirius artık meraklanmaya başlıyordu. Sturgis Podmore nerede kalmıştı? Ve onun gelmesi neden bu kadar önemliydi?

"Sturgis bir kere normal saatinde gelse, boynuzumu kıracağım." diye mırıldandı, James. Sirius da katıldığını başını sallayarak belli etti. Hiçbir zaman vaktinde gelmiyordu, ya bir şey teslim ediyordu ya da birisini takip ediyordu.

"Ben de köpek dişlerimden birisini feda edebilirim." Peter konuşmalarına kıkırdarken, Remus göz deviriyordu. "Kuyruğumu kesebilirim ben de."

"Ben de kurt adam olabilirim." diye tısladı, Remus. "Boşuna konuşmayın da neyin bu kadar acele ve önemli olduğunu düşünün. Her zaman ben mi söyleyeceğim?"

"Aylak, sen olmazsan biz bir hiçiz." diyerek dudak büktü, Sirius. "Ah, bu kesinlikle doğru." diye homurdandı, Remus. O sırada kapıdan içeri giren Sturgis ile beraber ise Dumbledore ayağa kalkmış ve gülümsemişti.

"Merhaba, Sturgis." Sturgis Podmore başıyla selam verirken, pelerinini çıkardı ve boş masaya oturarak sarı saçlarını karıştırdı.

"Bana önemli bir şey olduğunu söyledin. Söyle, Sturgis, bu kadar önemli olan ne?"

Sturgis, bakışlarını kısa süreliğine Sirius'un üzerinde tuttuktan sonra, ayağa kalkarak Dumbledore'a döndü. "Londra'da yine her zamanki gibi nöbet tutuyordum ve garip bir olay yaşandığını gördüm."