Broken Strings (Music Series #1)[COMPLETED]

CHAPTER 7

Broken Strings
||Chapter 7||

Exo's Pov
Part 2

My reflexes told me to stand up and immediately followed her. My friends were calling me but I didn't listen to anyone of them. Lumabas siya at sinundan ko naman. It's half past 12 midnight. I searched her in the parking lot upon arriving but I can't see her, neither a single trace nor her shadow.

Damn what's happening to me?

Hindi ko alam bakit kusa akong lumabas para sundan ang babae. Nandito parin ang kakaibang kabog sa dibdib ko simula pa nung kumanta siya.

I decided to just go back when out of the blue I heard a sound of a ringing cellphone few meters from me. Paglingon ko sa gawi ng tunog, nandun yung babaeng nag-perform kanina.

Hindi ko marinig kung ano ang pinag-uusapan niya sa katawagan niya. Pero bakas sa mata niya ang halo-halong pag-aabala, takot, lungkot at sakit. Kung umiiyak siya kanina, ngayon ay parang mas naging triple yung sakit na nararamdaman niya. Natulala siya at naibaba niya ang cellphone niya at napaluhod.

What's with this woman?

Balak ko sana siyang lapitan. Balak ko siyang patahanin. At higit sa lahat balak ko siyang yakapin. Pero parang may nagsasabi sa akin na kapag ginawa ko yun ay mas lalo siyang mababasag. Kapag ginawa ko yun ay mas lalo siyang masasaktan. She's like a glass that's too fragile. And I can't help to move closer because something's indicating that she's too vulnerable this time, one touch and she'll totally brokedown.

I watched her cry. I watched her hurt. I don't know na habang tinitingnan ko siyang nasasaktan ay nasasaktan din ako. Na para bang konektado ang nararamdaman namin. I freaking wanted to hug her tight and say everything's gonna turn out fine. But, here I am. Parang duwag na naestatwa habang tinitingnan siyang umiiyak.

Minutes later there's someone pick her up. Sumakay siya sa isang gray na kotse na sundo niya siguro.

I promise myself I'll find that girl who gave me weird feeling this night. I will find her. I won't allow someone hurt her anymore. I will be there hugging her and comforting her. I won't let her cry alone.

~End of flashback~

"Exo Pare kamusta? Hindi na kita nakikita sa Republic ah? Anong meron ba?", tanong sa akin ni Alex ng magkasalubong kami sa parking lot.

True enough hindi na ako pumunta sa mga restau-bars. Kailangan kong magtino dahil ipapaubaya daw sakin ang Constructing at Real Estate Company namin sabi ni Mom pagkatapos kong gumraduate. The company's been successful for years. Ayaw kong ako ang maging dahilan ng pagbagsak nito. I know Ate can handle pero masyadong malaki ang tiwala nina Mom at Dad dahil pinagkatiwala nila sakin ang kompanya.

"Nagtitino lang Man. I have to fix my shits you know", sabi ko kay Alex habang nag fist bump.

He drew a breathe.

"Sabagay matino ka naman talaga Man. Not until Naomi came to your life", saad niya.

Don't mention that name again.

"Ayy pasensya na pare! Ahhh sige una na ako! Kinakamusta kana ng barkada. Hangout with us if you have time", sabi niya ng mapagtantong nagbago ang timpla ko.

Nagbuntong hininga na lang ako at pumasok sa kotse. I'm not actually still into her now. Someone's already got my heart.

Now that I found her, I won't ever leave and watch her hurt again. May kung anong sumasaksak sa puso ko. Yes. I stayed for Republic for so many damn nights. Nagbabasakaling babalik siya. Nagbabasakaling malapitan na siya. Nagbabasakaling makausap siya.

Pero hindi na siya bumalik pa. Hindi ko na ulit siya nakita. Kinausap ko ang manager ng bar na yun kung ano ang pangalan ng babaeng nagperform. And I'm lucky enough I know her name.

Katherine Stencyl Miranda.

Yung time na nakausap ko siya sa isang coffee shop, that was unexpected. Ilang gabi na akong wala sa sarili ko nun kaya nagdesisyon na akong magtino. I really didn't need a fucking tutor. Pero si Mommy nakahanap na. Para daw masiguro niyang magtitino ako. Sabi ng tutor ko ay magme-meet daw kami that time. Ako naman habang nagdri-drive ay nagstop over na lang ako sa coffe shop na nadaanan ko. Sinabi ko sa tutor ko na dun na lang kami magkita. Sasabihin ko kasi dapat sa kanya na tulungan niya lang akong mag asikaso sa mga requirements ko.

Tss ano ako bata? Tuturuan? No fucking way.

Kaya nabadtrip talaga ako ng di siya sumipot. But that day, I really didn't expect na makikita ko siya sa mismong shop at magiging tutor ko siya.

Aangal pa ba ako? Tatayo lang ba ako? Buti na lang nasabi kong kailangan ng tutor at nagtututor din siya. I can't let her go again this time.

Kaya nung gabing malapit siyang ma rape, pakiramdam ko makakapatay ako ng tao. That was the second time I let her cry again. Pero at the same time, I'm glad enough na mayakap siya at maparamdam sa kanya na ligtas siya at hindi siya nag-iisa.

This time that I already had you, I'll will make you mine.

I'll never let you go.

--•--•--•--•--
Mariecool :)