Çığlığın Ecesi

Tanıtım

Bomboş bir sokakta yürüyorum. Arkamdan gelen ışık saydam olmayan ruhumu dolduramadığı için gölgeler oluşturuyor. Gölgemin içerisinde karanlığa bulanıp yarım kalmış cümleler var. Kelimelere ne kadar renk vermeye çalışsam da nokta koyduğum zaman ya gri ya da siyahtılar.

Kelimeler ile cümleler elde ettiğimiz bu hayatta yaşadıklarımızla renk kazanır hayat. Ağzından dökülen her sözcük aslında bu renklerden nasibini almış olanlardır. Çünkü oluşturduğumuz her cümle bu renge bulanmış ve iz bırakmış olanlardır.

İzleri takip edemeyen ışık karanlığa gömülürken ruhumdaki kelimelerden yansıyan ışık ise bir müziğe dönüşüyor. Ruhumdaki maddesel kısımdan yansıyan canlandırıcı müzik bir bedeni etkin kılıyor. Ezgisi hareketimin doğrultusuna gösteriyor. Ona uyuyorum ve geceye doğru ilerliyorum.

Geceden yükselen müzik gizli kalmış bütün çığlıkların fısıltısı. Geceler benim hem bekleyişim hem arayışım, hem fısıltım hem çığlığım.

Geceye karışan müzik bedenimde yer bulamadığı aşkı ruhuma bağlıyor. Peşi sıra gelen gölgemi ruhuma karışan müziğin ezgisine katıyorum. Şimdi anlıyorum.. Ben bu adama acı veriyorum. Oysa ben notalarına yalnızlık kazınmış ezginin ritminde kaybettiğim cümlelerimi arıyorum.

<İleriki Bölümden Kesit>

Her gün biraz daha ölüyorum görmüyor musun?" Bu cümlenin doğruluğu mu daha çok canımı acıttı yoksa buna tanık olmak mı karar veremedim. Karşımdaki adamın gözleri bunu doğrulamak ister gibi kıvam almış, her gün içinde büyüttüğü irin dışarı çıkmıştı.

"Nefesin olabilirim" Gözyaşlarım yüzümde gezinirken bir çoğu aralık olan dudaklarıma giriyordu. Belki de ağzımdan dökülen vaat dolu cümleleri geri hapsetmek istiyorlardı. Tamamen yaralı ruhumun bu adama merhem olmasını düşünmek ironi gibi geliyordu. Çünkü hayatın her zaman benden koparabildiği şeyler olmuştu. Şimdi ise hayatın bu adama karşı acılı darbelerini engellemeyi düşünmem, kırılan vazonun etrafa saçtığı parçaları birleştirip aynı bütünü oluşturmak istemesiyle aynı yere çıkıyordu. Bir o kadar anlamsız ve imkansız.

"Bu oyunda nefes olman yalnızca bu ateşi körükler"