Tahimik ko lang na pinapanuod si Torres na nagtatrabaho sa cafe namin. Ang tipid pa ng mga ngiti niya kapag may mga customers na oorder. Para siyang robot na ngingiti lang kasi kailangan niya iyon sa harap ng mga tao, na automatic na naglilinis ng table kapag may aalis na ng cafe, tapos kung ano-ano pang gagawin kahit hindi na niya trabaho talaga.
Cather was left clueless. Sobrang nagtatampo na siya sa amin kasi siya lang ang walang alam sa nangyayari. As much as I want to tell her every single detail of it, I am not in the right place to tell her so. Good thing about her is that she understands. She knows how sensitive her twin can be. If he's ready to open up to her twin, he'll do so.
Though I may have spilled some beans para lang hindi nasa dilim itong bestfriend ko. Basta ang sinabi ko lang na si Aera talaga ang main reason kung bakit nagkakaganito si Torres ngayon. She knows about the pregnancy of Aera too (kahit hindi ako ang nagsabi nito sa kaniya, apparently may mga kumakalat na chismis na pala sa mga common friends nila).
I just feel sad. Na pakiramdam ko pati ako ang nabubuhusan ng bigat ng mundo. I can't imagine how heavy it is for Torres. Basta alam naman niya na nandito lang kami ni Arki kung kailangan niya ng kausap at karamay.
"Do you think your twin will be okay?" I asked.
Saglit lang tiningnan ni Cather ang kakambal niya na nakatayo lang sa may counter. "Knowing him, he will be. But it will take a long time before he can fully recover."
"Lahat naman tayo ganun. Hindi naman lahat nakaka-move on agad o kaya nakakalimot. Minahal pa naman niya yung tao, mas mabigat pa iyon para sa kaniya."
Cather looks up at me. "Aris,"
"Bakit?" I answered, but still looking at Torres. Observing him.
"Thank you." I can see that she weakly smiled, her face drained from stress as well. "Hindi ko alam kung papaano makaka-cope up iyan kung wala kayo ni Arki. Kung wala ka.
I may be his twin, but there are things na hindi talaga namin napag-uusapan. He barely talked about Aera. Ni hindi nga namin alam na naging girlfriend ni Dylan si Aera in the first place. All that I knew was he liked her very much, but not to the extent he pursued her. Then this. Ito na yung mga nalalaman ko sa mga kumakalat na balita. I can't bring it up yet, the wounds are yet to heal. Masyado pang sariwa ang sakit."
- - -
Mymom watches me everytime I move, alam mo ba yung parang may alam siya tunkol sa akin na hindi ko sinasabi tapos hinihintay niya na ako mismo ang magsabi sa kaniya nun? Ang awkward tuloy ng kilos niya habang nakain kami ng dinner. Hindi na din ako makatiis kaya tinanong ko na siya kung ano bang meron?
I can sense that she hesitates at first but suddenly got the courage to tell whatever it is on her mind, "I am dating someone, anak."
I rolled my eyes. "Ma, para namang may bago pa diyan?" Natawa ako.
Umiling siya, "This one's different."
Lahat naman talaga basta inlove yung tao, magiging iba talaga iyon sa paningin mo. Para bang mas special, yung tipong walang papantay kasi nag-iisa lang siya. Everyone says that.
"Kahit ano naman ako, ma. Basta ang importante mahal ka ng taong mahal mo. Yung hindi ka na iiwan tulad ng ginawa ni papa."
She sets down her spoon and fork only to reach my hands as if to console me kahit hindi naman ako naiyak or kung anuman. She smiled weakly, "Jorge and I have been seeing each other for months na, Aris. We're rekindling the love we almost lost."
Jorge.
Jorge Martin.
Holy fuck.
That's my biological father.
![](https://img.wattpad.com/cover/31421723-288-k149602.jpg)
BINABASA MO ANG
Obviously, This Is Not Love
RandomA story of complicated twists and undeserving ending. We tend to consider it 'love' if two people enjoy their company, feels the same way to each other, and heart beats are in sync. But this is a book narrating how these people enjoy their company...