~PJM~ ❄(TAMAMLANDI)❄

~1~

Hiç değişmeyen bir güne yine annemin sesi ile  uyanmıştım.

Annem: Miin hadi kalk kızım...Miiin hadiii

Ben: Tamam kalkiyoruuum

Lavaboya girdim ve günlük rutinimi tamamlayıp odama geçtim bir şeyler giyip çantamı hazırladıktan sonra masaya oturdum

Annem: hadi acaleedin geç kalıcaz yine.

Herzaman ki yavasligimla yiyip kapıda beklemeye başladım.

👣👣👣👣👣👣👣

Okula gidince hic arkadaşım olmadığından kitap okumaya başladım. Kitap okumak bazen huzur versede çoğunlukla sıkılıyordum.

Hoca sınıfa  girince selamlasip derse başladı. Uğraşacak arkadaşım olmadığından derslerle ilgileniyordum ve bu biraz iç acıtıcıydı.

👣👣👣👣

Okul bitiminde otobüs ile eve vardım.
Kapıyı açtığımda babamın sesini duydum. Babam niye evdeydi ki?
Annemle oturmuş konusuyolardi. Annemin halinden anlaşılacağı kadarı ile kötü bir şey olmuştu.

Odama geçip okuldan dönünce yaptığım şeyleri halledip. Nam'ı kucağıma aldım ve annemin yanına geçtim.

Ben: Bir sıkıntı mı var baba? Neden eve erken geldin.

Bir süre cevap vermeyip  anneme baktı sadece.

Babam: Min hani diyordum ya .. işte yüksekte olanlar ilk çıkarılır diye...

Lütfen baba lütfen işsiz olamazsın

Babam: Issiz kaldım vee artık nasıl gecinicez bilmiyorum.

Ben: Nasıl yaaaa. Baba napıcaz biz ev çocuklar, bebek Nam. Iş bulamaz mısın?

Durumumuz çok kötü değildi ancak iyide değildi. Aylik kirayi, faturalari ve ev ihtiyaclarini odeyince elimizde pek bir sey kalmıyordu.

Nadiren pikniğe çıkar veya lunapark tarzı yerlere giderdik. Bu hicbir zaman benim için bir sıkıntı olmadı. Ben hep olanla yetinmeyi biliyordum ve bu yüzden sıkıntı etmiyordum. Kardeslerim biraz ac gozlu olsada yapicak bir sey yok.

Babam hep  'Elinizde olan sey , her zaman en iyi seydir' derdi.

Babam: Tamam  sakın ol kızım. Biliyorsun bu zamanlar iş bulmak çok zor bir iki yere sordum artık cevap bekliycez ama o zamana kadar napariz bilmiyorum.

Ben: Ben part-time işte çalışabilirim.

Annem: Olmaz son senen birde işle uğraşamazsın

Bae: Ben çalışabilirim.

Bae ye burukca gülümsedim. O daha 15 yaşındaydı. Ve yaşıtlarına gore daha kısa ve malesef pısırıktı.

Bir gün daha geçti ve  hafta sonu oldu.
Babam kapıdan  eli ensesinde ve sıkıntılı gözüken bir ifadeyle geldi.

Babam: Mina anneni de çağır konuşalım.

Kafamla onayladım ve mutfakta bulaşıklarla uğraşan annemi çağırdım

Odaya geçip oturduk. Nam beni çekiştirince Bae ye bağırdım

Ben: Baeeee al şunu.

Bae: Uff tamaam.

Nam'dan  kurtulup babama soran gözlerle baktım.

Babam:Ona yakın yer gezdim. Fakat bir değişiklik yok malesef.

Annem: Eee napıcaz