Penchant
Ep - 7
"ကိုယ်ချစ်ရသူနဲ့ ထာဝရ ဝေးတာထက် ကံဆိုးတာ ဘာရှိသေးလို့လဲ ? "
အယ်ရာ ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် တစ်ညလုံး အိပ်မပျော် ။ အချစ် ဆိုသည့် စကားလုံး ၂ လုံးတည်းက လူတစ်ယောက်ကို အတော်လေး ဒုက္ခ ပေးနိုင်တာပါလား ။
ကိုရှင်းက ယောက်ျားလေး .... ကျွန်တော်ကလည်း ယောက်ျားလေး ။
ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက်ကြားမှာ ချစ်ခြင်းတရားဆိုတာ ရှိနိုင်ပါ့မလား ?
"မှိုင်း မအိပ်သေးဘူးလား "
"ဟမ် အေး "
"ငါတောင် တစ်ရေးနိုးလာပြီ "
"ငါလည်း အိပ်တော့မယ် "
"ပြီးရော မနက် စောစောထရမှာနော် "
"အေးပါ "
ဘယ်အရာကိုမှ တွေးတောချင်စိတ် မရှိတော့ ။ စိတ်ရှုပ်စရာတွေ မေ့ပစ်ပြီး အိပ်ပျော်အောင် အိပ်လိုက်သည် ။
အိပ်မက်ထဲမှာ Penchant ကို ရောက်နေပြန်သည် ။
>>>>>>>>>>>>
ငရဲ တစ်ယောက် အတန်းထဲတွင် သုန်မှုန်နေသော မျက်နှာဖြင့် ထိုင်နေသည် ။
"ဟေ့ကောင် ငရဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ "
"စိတ်ရှုပ်လို့ "
"ဘာလဲ ကျူတို ဖြေရမှာမို့လို့လား "
"တော်စမ်းပါ မှိုင်းရာ စာကို ခေါင်းထဲကို မထည့်တာ "
ဒီလို စာကြိုးစားချင်စိတ် ရှိသည့် သူငယ်ချင်းမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ထားတော့ နည်းနည်းတောင် မာန်တက်ချင်လာပြီ ။
"ဒါနဲ့ ဒီနေ့ ဘယ်သွားမှာလဲ "
"မသွားတော့ဘူး "
"ဘာလို့လဲ မင်းပဲ ကောင်မလေးနဲ့ date မလို့ဆို "
"ပြတ်သွားပြီ "
မြန်လိုက်လေခြင်း ။ ရည်းစားဖြစ်တာကို မြန်လှပြီ ထင်နေတာ ပြတ်တာပါ မြန်နေတာကိုး ။
"ဘာလို့ ပြတ်သွားတာလဲ "
"တကယ် မချစ်လို့ပေါ့ဟာ မင်းကလည်း "
"ပြီးတာပဲ ဒါဆို ကျုတိုပြီးရင် ငါပြန်နှင့်မယ် "
ငရဲ မျက်နှာက မဲ့ရွဲ့သွားပြန်သည် ။
"ကန်တင်း မလိုက်တော့ဘူးပေါ့ "
"အေး သွားစရာရှိလို့ "
"ဟို အအေးဆိုင်လား ? ဘာလို့ အားတိုင်း အဲ့ဆိုင် သွားနေတာလဲ "
မဖြေပဲ ပြုံးစိစိလုပ်နေသော မှိုင်းရဲ့ ကျောပြင်ကို ဘုန်းကနဲ ရိုက်ချလိုက်သည် ။ ဒါတောင် ဒင်းက အပြုံးမပျက် ။
>>>>>>>>>>>>>>
ဆိုင်အပြင်ရှိ မှန်ပေါ်တွင် ကပ်ထားသော အဝါရောင် စာရွက်တစ်ရွက် ။
"အချိန်ပိုင်း ဝန်ထမ်း အလိုရှိသည် "
ဖတ်ကြည့်လိုက်ပြီး အနည်းငယ် အံ့သြသွားတာမို့ ဆိုင်ထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ ထင်သည့် အတိုင်း စားပွဲထိုးလေး မရှိတော့ ။
"ကိုရှင်း ... "
အစ်ကို ကိုယ်တိုင် Apron ဝတ်ပြီး စားပွဲထိုး လုပ်နေလေသည် ။ မှာလိုက်သည့် အစားအသောက်တွေကို သူကိုယ်တိုင် ပြင်ဆင်နေပြီး ငွေရှင်းသည့် နေရာမှာလည်း သူတစ်ယောက်သာ ရှိလေသည် ။
ကျွန်တော် အထဲဝင်လိုက်ပြီး ကောင်တာသို့ တဖြည်းဖြည်း လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ တစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တိုင်း ရင်ခုန်သံတွေ ပိုမြန်လာသည် ။ အစ်ကို့ အနား ရောက်လေလေ ပိုပြီး ရင်တုန်လေလေ ။
"ဘာမှာမလို့လဲ ခင်ဗျ "
အသံကအစ ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်ကို ငြင်းမရ ။ ဒီလောက်ထိ အနီးကပ် မမြင်ဘူးခဲ့တော့ ကြောင်ပြီး ငေးကြည့်နေမိသည် ။
"ဘာမှာမလို့လဲ ကောင်လေး ? ထောပတ်သီး ဖျော်ရည်လား "
ဒီကောင်လေးကို သတိထားမိ နေခဲ့တာ ကြာပြီ ... ဆိုင်ကို လာအားပေးသည့် အမြဲတမ်း ဖောက်သည် ဖြစ်သည် ။ ပြီးတော့ သူက စားပွဲထိုးလေးနှင့်လည်း တရင်းတနှီး ခင်မင်နေသည်လေ ။
"ဗျာ ! "
ကျွန်တော့်ကို မှတ်မိနေသည်လား ?
နည်းနည်းတော့ ကြိတ်ပြီး ကျေနပ် သွားသည် ။ သို့ပေမယ့် အင်းလေးမှာ တွေ့ခဲ့သည်ကိုတော့ မှတ်မိဟန်မရ ။ အင်းလေ ... အတော်လည်း ကြာနေပြီကိုး ။
"ဟို ... အအေး မှာမလို့ မဟုတ်ဘူး ခင်ဗျ "
"ဟင် ? "
"ကျွန်တော် အလုပ် လျှောက်ချင်လို့ပါ အစ်ကို "
>>>>>>>>>>>>>
နောက်ဆုံးတော့ တွေ့သွားကြပြီ 😁😁😁
