Penchant
Ep _ 13
"ရတယ် ကိုရှင်း ပြန်ဖို့ နောက်ကျနေလိမ့်မယ် "
"ကိုယ်က ကိုယ့်ကားနဲ့ ပြန်မှာပဲ အေးဆေးပေါ့ "
ဆေးဆိုင် ရောက်သွားတော့ ဘာဆေးတွေမှန်း မသိ ဝယ်လိုက်ပြီး ကိုရှင်းကိုတိုင် ဆေးထည့်ပေးသည် ။
ကျွန်တော်ကတော့ ဘာမှ နားမလည်သည်မို့ ကိုရှင်းရဲ့ ပူပန်နေသည့် မျက်နှာလေးသာ တစ်ချိန်လုံး ထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည် ။
ဒဏ်ရာတောင် ဘယ်ချိန်က ရေဆေးလိုက်သည် မသိ ။
"ပြီးပြီ အရမ်း နာနေလား "
လက်လေး နည်းနည်း ပွန်းပဲ့ရုံကို ခွဲစိတ်ထားရသည့် အတိုင်း စိုးရိမ်ပြနေတာ ဘာသဘောပါလိမ့် ။
"ကိုရှင်းရာ နည်းနည်းပါးပါး ပွန်းသွားရုံကို မနာပါဘူး "
"အင်း "
ပြုံးစိစိဖြင့် ပြောရင်း စိုက်ကြည့်နေသည့် ထောပတ်သီးကြောင့် လက်တွေပါ တုန်လာသည် ။
"ပြန်မယ် "
"ဟုတ်ကဲ့ ခင်မျ "
>>>>>>>>>>>>
"မှိုင်းညှို့သွင် ! သေနေပြီ ထင်တာ ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ "
"လန့်လိုက်တာ ငရဲရာ ဖြည်းဖြည်း ပြောပါ "
အဆောင် ရောက်သည့်နှင့် အော်ခံလိုက်ရသဖြင့် ပျော်နေသည့် စိတ်လေးတောင် ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ။ တစ်နေ့တစ်ခြား အမေကြီးနှင့် တူလာသည့် ရဲရင့် ။
"မနက်ဖြန် assignment တင်ရမယ် လဒရဲ့ တခြားသူတွေ စာအကုန် ပေးပြီးပြီ မင်းပဲ ကျန်တာ ဘယ်အချိန် သွားပြီး print ထုတ်ရမလဲ ပြော ! "
"ရုတ်တရက်ကြီး ဘာ assignment လဲ ငရဲရာ "
"မက်ဆေ့ပို့ထားတယ်လေ "
ဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့မှ missed call ပေါင်းက မရေမတွက်နိုင် ။
"ဆောရီး မမြင်လိုက်လို့ "
နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ၇ နာရီ ။
"မနက်မှ စာရိုက်နေရင် မှီမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုင်က ၉ နာရီလောက်မှ ဖွင့်မှာ "
"ဘယ်ချိန်ပေးရမှာလဲ "
"၉ နာရီ အတန်းချိန်ရှိတယ် "
