Hurtful Love with Rashier Laxamana

Kabanata 7

Kabanata 7

Spg slight

"Hindi kita asawa! At hinding-hindi kita magiging asawa!" parang kutsilyong tinutusok ang aking puso habang binibitawan nya ang salitang iyon. He still sitting in his sofa. Pilit kong hinahanap ang kanyang mga mata habang pilit nya itong inililihis sa akin.

"Hanggang kailan mo gagawin sa akin ito, Rashier?"  halos magmakaawa akong sa aking tanong. Naghihintay ng sagot na alam kong malabong maibigay nya.

"Until you surrender." malamig nyang sagot sa akin. I can't stop my emotions. Still I'm crying in his bed. Patuloy akong humihikbi sa aking posisyon. Yakap ko ang aking dalawang binti.

"Leave!" sigaw nya sa akin.

--

"Eh bakit hindi mo na lang iwanan? Magtitiis ka para lang makita mong proud sa'yo ang daddy?" wala na akong ibang marinig kundi ang sermon sa akin ni Haira. I left our house. Hindi ko kayang tumagal doon. Ang sakit.

"Bakit ganun? Haira nagmamahal lang ako. Bakit ang sakit?"

"Nagmahal ka sa maling tao. Kaya tigilan mo na yang kahibangan mo na yan! Bilyonaryo lang iyang minahal mo pero hindi seryoso." ramdam ang panggigil nya kay Rashier.

"Saka anim na buwan diba? Magpa-file sya ng annulment, kaya pirmahan mo kaagad para tapos." kumunot ang noo. Seryoso? Ganun ang ipapayo nya sa akin?

"What if ayaw ko?" tanong ko na ikinabuntong hininga nya.

"Edi magtiis ka! Ayaw mo kasi maniwala sa akin. Kung tinakbuhan mo ang kasal di dapat walang sakit." wow ang galing nya mag-advice. Hindi ko alam kong matutuwa ba ako. How can she say that while I am suffering?

"Mommy and daddy will be here at exactly seven in the evening. Don't be late. Wag ka ng dumaan sa mga lalaki mo!" ngayon na nga lang kami nagsabay kumain. Masasakit na salita pa ang maririnig ko sa kanya.

"Hindi ako nanlalaki." madiin kong sabi sa kanya.

Payak syang tumawa na tila napakalinis nya. Gusto kong isumbat sa kanya na sya lang naman ang may sandamakmak na babae.

Mabilis syang tumayo na hindi man lang nahahati ang pagkain.

"Wala na akong gana." bago sya tuluyang umalis sa aking harapan. Hindi ko mapigilan ang hindi maramdaman ang pagkirot sa aking puso. Hanggang ngayon ganun pa rin ang tingin nya sa akin. Nanlalaki sa tuwing nakikita nya akong may kausap na empleyado nyang lalaki.

Ilang beses kong tinangkang magpaliwanag ngunit nanatili at nauuwi kami sa pag-aaway.

"Nice place. Hindi nga kami nagkamali na ikaw ang pinili namin para kay Rashier." halos haplusin na nya lahat ng furniture namin para lang matingnan kung malinis ito. Hindi naman nabigo ang mama ni Rashier. Kakalinis ko lang ng mga iyon isang araw ang nakalipas.

"Where's your wedding picture?" halos mangilig ako dahil hindi ko alam ang isasagot ko.

"Nasa kwarto, Ma" mabilis din akong tumama sa katawan ni Rashier ng kabigin ako nito. Ramdam ko ang madiin nyang pagpisil sa aking balikat.

I know what his going to say. Magpanggap kami sa harap ng magulang nya para pagtakpan ang kagaguhan nya. Ang mga babae nya na dinadala dito.

"So kailan kami magkaka-apo?" nasamid na ako ng bahagya sa kanyang tanong. Paano mangyayari iyon? Magtabi nga sa kwarto ay di namin magawa.

"Soon. Wala pa utak namin ni Ice yan." gusto kong maniwala sa matatamis nyang salita. But I know that it is temporary. Sa harap lang ng mama nya kami ganito. Kaya hindi ko maiwasan ang hindi hilingin na sana lagi silang andito. Para kahit papano maramdaman ko kung paano maging asawa ng isang Rashier Laxamana.