Hurtful Love with Rashier Laxamana

Kabanata 19

Kabanata 19

"Papasok ka pa din?" hindi makapaniwalang tanong ni Haira. Tumango na lang ako bilang tugon. Umiling na lang sya na tila hindi naniniwala.

Pinatunog ko ang sasakyan ni Haira dahil iyon ang gagamitin ko papunta sa mga Laxamana. Wala syang trabaho ngayon kaya pwede ko itong gamitin.

Tahimik at maayos naman ako nakarating sa mga Laxamana. Hindi pa naman ako late but not too early.

I checked my wrist watch. I have fifteen minutes to reach Rashier's office. Hindi na ako nagmadali, for sure wala pa naman sya doon.

After the encounter yesterday, Jace convincing me to left this company. Pero hindi ako sumunod.

"Good morning my daughter." napaangat ako ng tingin ng marinig ang boses na iyon. And then I saw my dad, wide smiling at me.

Hindi ko alam kong ano ang isasagot ko. Should I greet him or hug him?

He walked to reach me. Agad nya akong niyakap na ngayon nya lang nagawa. I can't understand him. May nagawa ba akong maganda sa kanyang paningin kaya ganun na lang ang salubong nya sa akin ngayon.

"Good job, Ice. I'm so proud of you!" he said. Hindi ko alam kung bakit hindi ako masaya gayung heto na sya sa aking harapan at sinasabing proud sa akin.

Hindi bat ito naman ang gusto. Ang makita syang proud sa akin. Pero bakit hindi ko maramdaman ang saya sa aking loob. Sakit lamang ang nararamdaman ko.

Kailangan ko pa bang masaktan, to make him proud? How long it is?

Hindi nabago ang pakikitungo sa akin no daddy. Nalaman ko kay Gio na umuusad ang proyekto ng mga namin dahil sa kapangyarihan ni Rashier.

Kaya pala ganun na lamang ang pagbabago ni daddy. Minsan nga ay naabutan ko sya sa aking lamesa sa kompanya ni Rashier.

He bought me food for my launch. This is new. He give his smiled that I never saw when I was in our mansion. Tipid nyang ibininigay iyon. Madalas ay Gio o kaya sa mga business partner nya. Sa akin ay hindi man lang bagkus ay nakasimamgot na mukha ang kanyang ibininigay sa akin.

Dapat maging masaya ako dahil sa pinapagawa nya, pero hindi ko maramdaman e.

"Encode all the files from your company." I heard Rashier's said when he arrived.

Nagtama ang aming mga mata. Naroon ang galit na hindi alam kong ano na naman ang aking nagawang mali.

"Yes."

Ako na ang unang umiwas. Hindi ko kakayahin pang tumingin sa kanya. I missed his eyes. His face.

Lagi kong hinihiling na sana bumalik kami sa dati nung nasa Arkansa pa kami. His sweet voice. The way he called me love. His care. And the night when he said 'i love you' to me.

Can we go back that time, Rashier?

Hanggang ngayon ay umaasa pa din ako na mamahalin nya ako. Kung hindi kaya dumating noon si Shantal, magiging totoo na kaya lahat ng nararamdaman nya akin?

Hanggang kailan nya paglalaruan ang nararamdaman ko? Hanggang kailan nya ako sasaktan? Do I deserve this pain? Nagmahal lang naman ako. Ginawa ang lahat para maging proud si daddy.

"Nakikinig kaba?!" halos mapaigtad ako sa aking kinatatayuan.

Natapos ko ng i-encode ang files na pinapagawa nya sa akin kanina. At ngayon ay ibibigay ko na ang soft copy para matingnan nya.

Seryoso syang nakatingin sa screen ng kanyang laptop. Mas lalo syang naging gwapo sa suot nyang salamin. Nasa kanyang mga kamay ang kanyang baba habang nakatukod iyon sa lamesa.