Sadece Şaka?

Bölüm 12

Oy verirseniz sevinirim 🖤

Polat'a içimden geçenleri direkt söyledim:

-Sence de aşırı saçma bir gün değil mi?

-Hayır? Neden?

-Sende haklısın tabi. Hayat sana güzel oğlum.

Can'a dönüp devam ettim:

-Adama bak lan. Dünya'ya VIP olarak gelmiş anasını satayım. Zengin, tipli, zengin, tipli ve... Hah buldum! Zengin! Zengin demiş miydim?

Polat göz devirip sırıtırken yaptığı iki hareketin çelişkisine takılmıştım.

Demek benden değişikleri de varmış?

Güzeel :)

Can bana dönüp Polat'ı işaret etti.

-Bu mu tipli?

Kafamı sallayıp ekledim:

-Ve zengin.

Can Flaş TV oyunculuğunu sergileyerek Polat'ı süzdü.

Gülerek bana döndü.

-Yaptığın ironi komikti.

-İroni?

-Evet? Ha sen anlamını bilmiyorsun? Bak yen- yen... Yeni kardeşim. Ihım. İroni demek, bir sözü söylüyorsun ama yalancıktan yani '-mış' gibi-

-Ya gerizekalı! Onu biliyoruz. Aman ya neyse. Ben bu doktoru sevmedim ayrıca.

-Daha girmedin bile?

Hayretle kurduğu cümleyi omzumu silktikten sonra yanıtladım:

-Giren çıkmıyor aga, kim bilir neler dönüyor içeride.

-Hayır. Ben fesat bir insan değilim.

-Bence öylesin.

-Bence de.

Can kendiyle yüzleşirken Polat söylediğim şeye anlamsız bir yüzle bakmaya devam ediyordu.

İçerideki kişi çıkınca ekranda benim adımın baş harfleri belirdi. Benden kalkmak için hiçbir çaba görmeyen iki adet beyefendi bana 'Hadisene güzelim!' bakışı atıyorlardı.

Şaka şaka 'Sikcem belasını şunun da ha! Ne naz yaptı anasını satayım!' bakışı atıyorlar.

-Hadisene Hayat?

-Yanımda biri gelmezse girmem.

-Tamam ben gelirim.

Can Polat'a göz kırpıp sırıttı.Bir şey bekliyor gibi bir bakış attı ama Polat'tan göz kapaklarını kapatıp açmaktan başka herhangi bir atak gemedi. 2-3 saniye kadar bekledikten sonra tek kaşını kaldırdı ayağa kalktı ve kalkmam için elini uzattı.

Tam elimi uzatırken Polat Can'ı kenara çekti.

-Bana emanet edildi. Ben giderim yanında.

Can sanki bunu yapacağını biliyormuşcasına sırıtıyordu.

-Tabi ki. Sana emanet sonuçta.

Polat'ın koluna girdikten sonra önce yürümek için sonra içeri girmek için harekete geçtim.

-Neden seninle imalı imalı konuşuyor?

Polat bana 1 saniye kadar baktıktan sonra takmıyormuşcasına konuştu:

-O hep böyle. Garip bir insan işte.

-Anladım.

Bu sırada doktorun odasına çoktan girmiş, hatta Polat beni sedyeye bile oturtmuştu.