My Mr. RoomMate

•7

Chapter 7. Mad

(Typos and Wrong Grammar)

Nasa kwarto ako at kakagising ko lang. Sinulit ko ang tulog ko dahil magtatrabaho na ako bukas. 

Nang lumabas ako ay nakita ko si Clyde na nasa may balkonahe at nagpapaint.

Napatulala ako sa ganda ng view. Lalo na yung nagpapaint. I shook my head no way! Yung nagpapaint? Psh!! Pangit nga eh.

Napailing na lang ako sa mga sinasabi ko. Pumunta ako sa kusina at nagtimpla ng kape. Pagkatapos ay pumunta ako sa balkonahe kung saan nagpapaint si Clyde.

“Sana all magaling mag paint” Nagulat siya at nabuhos niya ang dala niyang mga pintura sa canvas.

Opss... Sayang ang paint.

“Look what you've done! ” galit niyang sabi.

“Ano bang ginawa ko? Eh sinabi ko lang naman na magaling kang mag paint” depensa ko.

Bakit kasalanan ko pa eh siya naman tong maydala ng mga pintura sa kamay niya. Kaya nagkalat ang mga pintura lalo na sa sahig at sa canvas niya. Asar.

“You ruined that painting!!” sigaw niya sabay turo sa painting.

“Ikaw ang gumawa niyan! Pinuri lang naman kita ah! Bakit mali ba na pumuri sa gawa mo! Eh maganda naman talaga ah!” dahil sa galit ko ay umalis ako at pumunta sa kwarto ko.

Pinunasan ko ang mga luhang lumabas sa aking mga mata.

'Bakit ba ako umiiyak? Dahil ba may araw ako ngayon?  O dahil sa lalaking yun? Yung lalaking yun iiyakin ko!! Psh asa siya. Hinding hindi ko siya iiyakin! Kainis, pinuri ko lang naman sha tapos ako pa ang mali? Kasalanan ko ba na nagulat siya? 

Clyde's POV

Argh! I got so serious in my painting that I totally forgot that I am now having a roommate and worst it is a girl.

I let out a sigh while looking at my canvas painting that is now ruined. I got shocked to see her behind, watching me while painting.

With no choice I spread all the paint in my canvas and created an abstract paint.

I let the paint dry for a while then brought the canvas in my room that I also called as my work room.

It is already evening I went to the kitchen to cook. Realizing that Faye didn't eat for dinner.

When I'm done I prepared the dining table then knock at Faye's room. When I opened her room I saw her sleeping soundly. I shook my head then went back to start eating my dinner.

Did she got mad? I really did not mean it to shout at her. I just got carried away.

(kinabukasan)

When I woke up. Faye is not in her room already. That I assumed  she already went to her work.

Is she still mad at me? Like I really didn't mean it to shout at her like that. 
Suddenly I realized that I should pick up my pet dog from the pet center that I have left him.

Using my car I drove going to the pet center. When I arrive I greeted the staff.

“Good Morning Eva”

“Oh! Nakauwi ka na pala Sir Clyde” she said smiley.

“Yup! Kaya nga andito ako para kunin ulit si Cooper” paliwanang ko.

I have a pet dog named Cooper which is a male labrador dog.

Kapag nasa ibang bansa o lugar ako ay dito ko siya binibilin sa pet center. Wala kasing mag-aalaga sa kanya hindi ko din siya maibilin sa mga kaibigan ko.

Kinuha nang staff ang aso ko at pagbalik niya ay binigay niya sa akin ang aso.

“Bakit parang tumaba yata siya Eva” pabirong sabi ko.

“Naku may staff kaming mahal na mahal ang aso mo laging pinapakain at inaalagaan” paliwanang niya habang nakantingin kay Cooper.

“Really?”

“Oo sayang lang  wala kasi siya dito may binili kasi” panghihinayang sabi niya.

“Well just tell that person that I'm thankful for taking care of my dog” I said while smiling at her.

“Sige po no problem, bye Cooper. Salamat po Sir sa uulitin.”

I carried the stuff that Cooper had and we walk towards my car.

Faye's POV

Pagdating ko sa pet center ay agad bumungad sa akin si Eva.

“Oh buti andito ka tulungan mo ako dito” paki-usap ko.

Nag pout naman siya “May sasabihin sana ako kaso inutusan mo ako”

“Hindi ako nang uutos naki-usap lang” sarcastic kong sabi “Ano ba yung sasabihin mo? ”

“Tungkol kay Cooper  kasi”

“Bakit? Sabihin mo na nga” inip kong sabi.

“Kinuha na si Cooper ng owner niya” maypa acting pa siyang naiiyak kunwari.

“Alam mo hindi bagay sayo umacting” biro kong sabi.

Nag pout naman siya “Akala ko kasi iiyak ka o malulungkot”

“Grabe naman yung iiyak , pero siyempre malulungkot ako kasi kinuha na siya ang bait pa naman ng asong yun” panghihinayang sabi ko.

“Nagpapasalamat nga pala ang owner ni Cooper sayo, sayang daw kasi hindi siya makakapag-pasalamat sayo sa personal”

“Ge salamat nga pala may mga bagong puppies na dadating ngayon ha” pagpapa-alala ko.

“Oo sinabihan ko na din ang iba” pagsigigurado niya.

Tumango lang ako at dinala ang iba pang mga pinamili ko sa stock room.

Ilang oras lang ay biglang dumating ang mga puppies. Agad namin silang dinala sa kwarto na paglalagyan sa kanila. Mga abandoned puppies kasi sila dahil kami lang may saktong facilities para sa kanila.

“Kawawa naman ang mga asong toh pinabayaan lang” malungkot na saad ni Peah.

“Di bali aalagan natin sila gaya ng pag-aalaga ko sayo” asar na sabi ni Manuel.

“Ayieee” tukso naming sabi. Agad namang namula si Peah sabay walk out. Hmmm parang may something sa kanilang dalawa ah.

Patuloy parin kami  sa pag-aalaga ng mga puppies at iba pang hayop.

Hapon na at naisipan kong umuwi ng maaga. Nagpaalam ako at nag-abang ng sasakyan pauwi.