Mavi Melek // Yoonmin✔

15

Medya: Exo - Obsession

" Siz beni hiç sevmiyorsunuz yaa!! "

Hoseok bıkkınlıkla bakan arkadaşlarına bin türlü laf söylemeye devam ederken Namjoon ile Seokjin birbirleriyle konuşmak ile meşguldüler. Onlar hiç olmıyacak gibi görünsede olmuşlar ve aşkın o harika tadını tatmışlardı. Hoseok'u dinleyen kimse yoktu şuan. Herkes kendi alemindeydi. Hoseok sonunda boş konuştuğunu fark ettiğinde susmuş ve kırgınlıkla onların yanından ayrılmıştı. Gerçekten kimse ona saygı göstermiyordu. Her şey oluyor birbirlerine söylüyorlar ama Hoseok hep sonuncu öğrenen oluyordu. Onların arasında görünmez gibi hissediyordu. Dalgın bir şekilde yoluna devam ederken gözleri çöplerin yanında bulunan siyah suliyete kaydı. Daha da yaklaştığında onun bir insan olduğunu gördü. Hemen onun yanına vardı ve ölüp ölmediğini kontrol etmek için nabzını bulmaya çalıştı. O sırada da onu inceliyordu. Simsiyah saçları vardı, gözünün hemen altında bir ben vardı. Huzurlu gözüküyordu tıpkı bir melek gibi. Hoseok onu incelemeyi kestiğinde nabzını buldu ve hala attığını fark etti. ' Acaba polisi arasam mı? ' diye düşündü. Ama sonra bir delilik yaptı. Onu alıp evine götürdü.

Hoseok ne yapacağını bilemiyordu açıkçası. Az önce kendi isteğiyle bayılmış bir melek çocuğu evine getirmişti. Ve neden yaptığı hakkında en ufak fikri bile yoktu. Derin bir nefes aldı ve verdi. Bir süre onun uyanmasını bekledi. Ama hala ondan bir ses çıkmayınca sıkılıp mutfağa gitmiş ve kendine bir şeyler hazırlamıştı. Sonra aklına melek çocuk gelince ona da bir şeyler hazırlamayı da unutmadı. Bir sürenin ardından oturma odasından bazı mırıltılar geldi. Hoseok hemen oraya koştu ve kıpırdanan melek çocuğa baktı. Çocuk biraz kıpırdandı ve yavaşça gözlerini araladı. Çocuk etrafı inceledi ve kaşlarını çattı. Hoseok neden çattığını fazlasıyla merak etmişti. Çocuk sonunda gözlerini Hoseok'a getirdiğinde kaşlarını daha çok çatmıştı. Hoseok hemen onun yanına gitmiş ve " merhaba, ben Jung Hoseok ve ben seni çöplerin arasında buldum. Ne yapacağımı bilemedim ve bende kendi evime getirdim " dedi. Çocuk bu sefer kaşlarını şaşkınlıkla havaya kaldırdı. Sonra doğrulmaya çalıştı ve biraz başı dönmüş olmalı ki sarsıldı. Hemen Hoseok onun yanına gidip kollarından tutmuş ve ona yardım etmişti. Çocuk şaşkınlıkla Hoseok'a bakarken Hoseok buna gülümsemekle yetindi. Sonra Hoseok hemen mutfağa gitmiş ve yaptığı yiyeceklerden getirmişti. Onun önüne koyduğunda çocuğun aval aval ona baktığını fark etti. Hoseok " ben hazırladım biraz yee karnın aç olmalı. Sonra bana olayları anlatırsın " dedi. Çocuk ilk başta tereddüt etse de karnın guruldamasıyla hemen yemeğe başlamıştı. Mutlu mırıltılar çıkarınca Hoseok buna sevinmiş ve çocuğun yemeğini bitirmesini beklemişti.

Çocuk yemeğini bitirdiğinde tekrar evi incelemeye başlamıştı. Hoseok da bu arada bulaşıkları yıkıyordu. Hoseok işini bitirdiğinde hemen içeriye girmiş ve çocuğun yanına oturmuştu. Sonra biraz sessizlikten sonra Hoseok " evet ilk önce adın ile başlıyalım, adın ne? " dedi. Çocuk incelediği evden gözlerini almış ve Hoseok'a yöneltmişti. Söyleyip söylememek arasında içinde çatışmaya girdi. Sonra çocuk " adım Kim Yugyeom " dedi ( MERHABA YUGYEOM ABİ, HOŞGELDİN YUGYEOM ABİ ). Hoseok buna kafa salladı. İsmi çok güzeldi ve ses tonu da oldukça tatlıydı. Hoseok " peki nerden geldin Yugyeom, yani çöplerin arasında neden baygındın? " diye sordu. Yugyeom biraz düşündükten sonra gözlerini kaçırdı. Bu konuyu konuşmak istemiyordu. Bu yüzden susmak ile yetindi. Hoseok da bunu anlamış gibi " konuşmak istemiyorsan seni zorlamam, bana gerçekten güvendiğinde anlatırsın tamam mı? " dedi. Yugyeom ise uslu bir çocuk gibi kafa salladı. Hoseok buna gülümsemiş ve " sana kendimi anlatıyım mı Yugyeom? " dedi. Açıkçası ona kendinden bahsederse güvenini kazanabilir ve olayları anlayabilirdi. Daha doğrusu polise gidip gitmeyeceğini çözebilirdi. Yugyeom ise buna meraklı gözlerle tepki verdi. Merak etmişti bu sevecen ve yardımsever çocuğu, kim olduğunu çok merak etmişti. Bu yüzden Yugyeom " anlat " diyerek meraklı olduğunu belli etmişti. Hoseok onun bu tatlı haline kıkırdadı ve kendini yavaş yavaş anlatmaya başladı.