Bad at forgetting [ Book 2 ]

Η βοήθεια {03}

« Θες να βγούμε σήμερα,αγάπη μου;» με ρωτάει ο Νίκος 

Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που ήρθαμε στην Αθήνα και βγήκαμε μόνο την πρώτη μέρα που συναντηθήκαμε με την Κλειώ. Αποφεύγω να βγω γιατί δεν ξέρω... Βασικά ξέρω..φοβάμαι πως θα πετύχω τον Αχιλλέα αλλά δεν είναι σωστό για τον Νίκο να μένουμε συνέχεια μέσα εξαιτίας ενός ατόμου που θα έχει γαμησει το μισό πληθυσμό της Αθήνας από τότε που έφυγα.

Χαμογελάω ψεύτικα. « Ναι.» του λέω

« Που θες να πάμε;» αναρωτιέται

« Όπου θες εσύ.» χαμογελάω

« Ωραία,το έχω.» μου λέει και μου δίνει ένα πεταχτό

Ξέρω ήδη που θα πάμε,κάπου χωρίς πολύ δυνατή μουσική. Θα πουλάνε αλκοόλ, αλλά θα έχουν κι άλλες επιλογές γιατί δεν πίνει και μαντέψτε ούτε εγώ. Όταν είπα πως έχουν αλλάξει όλα το εννοούσα. Φέρομαι διαφορετικά πλέον.. Δεν ξέρω ποιος είναι ο πραγματικός μου εαυτός. Αυτή που είμαι τώρα ή αυτή που ήμουν πριν δύο χρόνια;

« Κατά τις 9 να βγούμε;» προτείνει και συμφωνώ μαζί του

Η ώρα περνάει και αρχίζω να ετοιμάζομαι. Κάνω μπάνιο και όλα τα σχετικά. Φοράω ένα μαύρο φόρεμα καθόλου προκλητικό καθώς φτάνει έως τα γόνατα,ωστόσο μου κάθεται ωραία.

Βάζω μάσκαρα,lip gloss και είμαι έτοιμη. Για παπούτσια επιλέγω μαύρες μπαλαρίνες,εγώ δεν φόραγα ποτέ μου μπαλαρίνες..

« Πάμε;» με ρωτάει ο Νίκος όταν το ρολόι δείχνει ακριβώς 21.00μμ

« Ναι.» του λέω

Πάντα θέλει να είναι στην ώρα του,πηγαίνει πάντα με βάση προγράμματος και το βρίσκω αξιολάτρευτο το πως δεν θέλει να αργεί σε ραντεβού για να μην κάνει τον άλλον να περιμένει και όλα τα σχετικά.

« Που πάμε;» τον ρωτάω καθώς προχωράμε

« Θα δεις όμορφη μου,δεν είναι μακρυά.» μου απαντάει με ένα ευγενικό χαμόγελο

Είναι πολύ καλός και δεν είναι καλός μόνο μαζί μου,αλλά με όλους. Από όταν τον θυμάμαι ήταν ευγενικός αλλά τώρα είναι ακόμη περισσότερο. Εδώ μπόρεσε να με συγχωρέσει ενώ τον άφησα χωρίς λόγο και αιτία,τον είχα πει βουτυρομπεμπε αλλά εκείνος είναι ακόμα εδώ και είναι καλός μαζί μου. Με σέβεται, με αγαπάει και δεν με κοροϊδεύει. Κάτι που ο Αχιλλέας ποτέ του δεν μπόρεσε να κάνει..όχι στην πραγματικότητα.
Περνάμε από το σπίτι του Αχιλλέα και νιώθω έναν τεράστιο κόμπο στην κοιλιά μου, αν βγει έξω αυτή τη στιγμή τι θα γίνει; Με σκέφτεται καθόλου; Είναι καλά; Είναι ακόμα ο ίδιος μαλακας;