Bad at forgetting [ Book 2 ]

Δεν έχει σημασία {07}

Πριν λίγο γυρίσαμε σπίτι με τον Νίκο,είχαμε πάει σε ένα μαγαζί που είχε πισίνα και κάναμε το μπάνιο μας.

Έχουν περάσει 3 μέρες από το φιλί μου με τον Αχιλλέα και δεν έχω νέα του. Εξαιτίας του φίλιου φέρομαι περίεργα και σίγουρα ο Νίκος αρχίζει να καταλαβαίνει πως κάτι δεν πει καλά, δεν το κάνω επίτηδες αλλά μετά από αυτό που συνέβη με τον Αχιλλέα,το οποίο ήταν λάθος, απομακρύνομαι από τον Νίκο χωρίς να το θέλω.
Ξέρω πως πρέπει να του μιλήσω,να του πω την αλήθεια αλλά είναι δύσκολο. Είμαι ήδη μπερδεμένη,παρόλο που δεν θα έπρεπε. Είμαι με τον Νίκο άρα τέλος ιστορίας,σωστά; Θα έπρεπε να ήταν πολύ πιο εύκολο. Αλλά αντί να είναι πιο εύκολο τα νιώθω όλα τόσο περίπλοκα.. Αναρωτιέμαι συνέχεια αν ο Αχιλλέας λέει την αλήθεια, τι αν όντως νιώθει όσα λέει για εμένα; Πως μπορώ όμως να πιστέψω το οτιδήποτε από όσα λέει;

« Θα βγούμε το βράδυ,έτσι;» με ρωτάει καθώς πηγαίνω στην κουζίνα για να πάρω ένα ποτήρι νερό

Του χαμογελάω. «Φυσικά.» του λέω και δεν ξέρω τι κάνω πλέον,τι νιώθω.. Ίσως πρέπει να μιλήσω με την Κλειώ,να της πω ότι σκέφτομαι μπας και με βοηθήσει αλλά ξέρω ήδη τι θα πει..

« Τέλεια.» μου λέει. Όλο αυτό δεν είναι σωστό για τον Νίκο,του αξίζουν θα καλύτερα και το εννοώ.

« Σε πειράζει να φύγω για μια ωριτσα; Θέλω να βρεθώ λίγο με την Κλειώ.» του εξηγώ,ίσως έπρεπε πριν τον ρωτήσω να δω αν η Κλειώ μπορεί αλλά τέλος πάντων..

« Όχι φυσικά πήγαινε, ούτως ή άλλως θα μπω για μπάνιο τώρα.» μου λέει και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο

Τον χαιρετάω και βγαίνω από το σπίτι. Καλώ τον αριθμό της Κλειώ.

« Ναι;» απαντάει

« Μπορείς να συναντηθούμε;» την ρωτάω

« Στο παρκάκι που είναι 10 λεπτά από εκεί που μένεις. Σε 5 λεπτάκια είμαι εκεί.» λέει και το κλείνει. Αυτό μ'αρέσει πολύ σε εκείνη, πάντα είναι παρόν,οποία στιγμή κι αν την χρειαστείς.

Βάζω τα ακουστικά μου και προχωράω προς το παρκάκι. Προφανώς έχω φτάσει νωρίτερα αφού έφυγα και νωρίτερα. Κάθομαι σε ένα άδειο παγκάκι και χαζεύω τα παιδιά που παίζουν στην παιδική χαρά,φαίνονται τόσο χαρούμενα,αδιαφορώντας για όσα γίνονται γύρω στον κόσμο τους γιατί να ενδιαφέρονται, εξάλλου δεν έχουν κάποια μεγάλη έγνοια σ'αυτήν την ηλικία... Τα ζηλεύω λίγο,δεν ένιωσα ποτέ αυτή την παιδική ξεγνοιασιά.