Bad at forgetting [ Book 2 ]

Επίλογος {51}

5 χρόνια μετά

« Πριν πέντε χρόνια επίσημα γίναμε συμμορία.» φωνάζει ο Αχιλλέας,ο έρωτας της ζωής μου, «Του χρόνου παντρεύουμε δύο μέλη μας.» λέει δείχνοντας τον Άρη και την Χριστίνα

Εδώ και πέντε χρόνια είμαστε επίσημα συμμορία. Εγώ και ο Αχιλλέας μαζί με τα παιδιά, πιο πολύ οικογένεια θα μας έλεγα. Έχουμε περάσει τόσα μαζί και μας περιμένουν αλλά τόσο. Όπως ο γάμος του Άρη και της Χριστινας,όλοι είμαστε ενθουσιασμένοι και ανυπομονούμε.

Ο Αχιλλέας έρχεται από πίσω μου και με αγκαλιάζει. «Έλα.» μου λέει και ανεβαίνουμε στην ταράτσα όπως όταν πρώτο παιζόταν κάτι,το μόνο που αλλάζει είναι η ταράτσα.

Καθόμαστε λοιπόν στο πεζούλι και με κοιτάει.

«Τι είναι;» ρωτάω,αλλά απλά με κοιτάει χαμογελώντας. «Έλα γιατί με κοιτάς,έτσι; Τι θες;» παραπονιέμαι

« Ξέρεις τι θέλω;» λέει, « Να κοιμάμαι πλάι σου, να σου λέω ποσό μ'αρεσει να είμαι μαζί σου,να σου δίνω τα ρούχα μου, να τρίβω το σβέρκο σου, να σε φιλάω,να σε κρατάω, να βγαίνουμε για φαγητό ή για ποτό,να γελάω με όσα λες, να βλέπουμε ταινίες που μόνο εσένα σ'αρέσουν,να τσακωνόμαστε για τους πιο ηλίθιους λόγους, να βγάζουμε φωτογραφίες, να μου παίρνεις το τσιγάρο από το χέρι, να φιλάω την πλάτη σου,να χαϊδεύω το κορμί σου. Να σου λέω ποσό μα ποσό αγαπώ τα πάντα πάνω σου. Θέλω να ακούω την φωνή σου,να νιώθω το κορμί σου πάνω στο δικό μου, να φοβάμαι πως θα με αφήσεις όταν θυμώνεις, να σε αγκαλιάζω όταν δεν εισαι καλά και να σου φτιάχνω την διάθεση,να ξεπάγιαζω όταν μου τραβάς την κουβέρτα, να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο, να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος να μη το θέλω, να είμαι ειλικρινής μαζί σου πάντα και να σου κάνω έρωτα ξανά και ξανά.» μου λέει και έχω βουρκώσει. «Θέλω να κάνω τα πάντα για εσένα.» λέει, «Σε έχω πληγώσει στο παρελθόν και μπορεί να το κάνω και στο μέλλον,τέτοιος μαλακας είμαι αλλά θα κάνω τα πάντα για να διορθώνω τα λάθη μου. Σε αγαπάω Αμέλια,σε αγαπάω από την πρώτη στιγμή που σε φίλησα.» λέει και κατεβαίνει από το πεζούλι. Γονατίζει μπροστά μου και αρχίζω να κλαίω

«Δεν είμαι τύπος που γονατίζει για μαλακιες,αλλά ξέρω πως για εσένα αυτό δεν είναι μαλακια όποτε ούτε για εμένα.» λέει και βγάζει ένα δαχτυλίδι έξω.

«Λοιπόν,θα με παντρευτείς;» με ρωτάει και νιώθω ξαφνικά πυροτεχνήματα μέσα μου

«Ναι.Ναι.» λέω και μου βάζει το δαχτυλίδι στο δάχτυλο

Με φιλάει και νιώθω ωραία,όπως την πρώτη φορά,όπως την δεύτερη και όπως όλες τις φορές που έχουμε φιληθεί. Μου κόπηκε λίγο η ανάσα στην αρχή. Αλλά ένιωσα ωραία.

Αυτός. Αυτός είναι ο άνθρωπος μου. Ποιος το περίμενε; Για να φτάσουμε εδώ περάσαμε τόσα.. Τσακωμούς,στοίχημα,απόσταση,τα πάντα όλα αλλά να'μαστε. Θα παντρευτώ, θα παντρευτώ τον έρωτα της ζωής μου.Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη.

-anwnymh

THE END