Bad at forgetting [ Book 2 ]

Ξέρεις {49}

Amelias pov

Φτάνουμε σπίτι.Βγάζω τις γόβες μου στην διαδρομή κι εκείνος τα παπούτσια του. Αφήνει το μπουφάν του στο σαλόνι κι εγώ συνεχίζω για το υπνοδωμάτιο.

Σαν λυσσάρα του βγάλω την μπλούζα και του βγάζω το παντελόνι. Ξεκουμπωνει το φόρεμα μου και το αφήνω να πέσει κάτω.

Τυλίγω τα χέρια μου γύρω του και κοιτάω τα όμορφα μάτια του.

«Επειδή στο αμάξι δεν κατάλαβα τι ήθελες ακριβώς να κάνουμε θα μου πεις;» μου λέει ξέροντας πως νιώθω άβολα ζητώντας του τέτοια πράγματα

«Ξέρεις.» του λέω,του αρέσει να με βασανίζει

« Δεν ξέρω.» λέει και καλά ανήξερος

« Έλα μη το κανεις αυτό.» τον μαλώνω

« Μπορείς να μου το ζητήσεις ξέρεις.» λέει και δεν έχω άλλη επιλογή

« Θέλω να ...να» ψάχνω να βρω αλλες λέξεις για να το πω

« Χωρίς διακοπές.» μου λέει και κατσουφιαζω

«Θέλω να με παρεις στα τέσσερα και να μου κανεις γλυφομουνι.» λέω και αυτές οι λέξεις νιώθουν άγνωστες στο στόμα μου

« Τόσο απλό.» μου λέει

Κατεβάζω μέχρι τα γόνατα το εσώρουχο μου και κάθομαι στα τέσσερα μπροστά του. «Δεν θα περιμένω.» λέω και γελάει

Μπαινει μέσα μου και όλοι οι μύες μου χαλαρώνουν. Δεν έχω συνηθίσει αυτήν την αίσθηση,αλλά μαρεσει.

Τελειώνει και δεν είναι λίγες οι φορές που φώναξα το όνομα του. Σηκώνομαι και βάζω το εσώρουχο μου.

«Μου χρωστάς και κάτι ακόμα» του λέω και με κολλάει στον τοίχο χωρίς προειδοποίηση, κατεβάζω το εσώρουχο μου όσο χρειάζεται για να κάνει αυτό που θέλω.

Η γλώσσα του αρχίζει να κινείται με τους σωστούς τρόπους και τα πόδια μου τρέμουν.

«Ωωω.» λέω και μπερδεύω τα χέρια μου στα μαλλια του.«Μη σταματάς» συνεχίζει και εγώ θέλω κι άλλο. « Ωωωω σ'αγαπάω.» φωνάζω

Σηκώνει το βλέμμα του και με κοιτάει ενώ κάνει πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Σταματάει και κατσουφιαζω. Σηκώνω το εσώρουχο μου και τον ρίχνω στο κρεβάτι Κάθομαι πάνω του.

Μπορώ να μιλήσω βρώμικα. Το έχω.

« Ωω μωρό μου,ελπίζω να μη νυσταζεις.» λέω και νιώθω πολύ υγρή

« Έχεις κάτι στο μυαλό σου;» με ρωτάει

« Περίμενε.» του λέω και σηκώνομαι όρθια