Bad at forgetting [ Book 2 ]

Θέμα επιβίωσης. {48}

Ετοιμάζομαι για τον δείπνο με τον θείο μου και τον Αχιλλέα. Θα τον συλλάβουν και δεν έχει ιδέα. Νιώθω λίγο άσχημα που κάνω κάτι τέτοιο στον άνθρωπο που με μάζεψε όταν είχα ανάγκη κάποιον,αλλά πρέπει να φύγουμε από αυτή την συμμορία. Είναι θέμα επιβίωσης.

Φοράω αυτό το φόρεμα και μαύρες γόβες

« Είσαι έτοιμη;» με ρωτάει ο Αχιλλέας και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου

Πηγαίνουμε προς το αμάξι και μόλις μπαίνουμε μέσα βάζω μουσική.

Φτάνουμε στο εστιατόριο και μέσα μας περιμένει ο Αρχηγός,δηλαδή ο θείος μου. Δεν το έχω συνηθίσει όλο αυτό.

Κάθομαι δίπλα στον Αχιλλέα και απέναντι από τον Αρχηγό. Αγχώνομαι και ελπίζω όλα να κάνε καλά,δεν πρέπει να πάει τίποτα στραβά.

«Χαίρομαι που εμφανίστηκες.» μου λέει ο Αρχηγός

«Για τον Αχιλλέα το έκανα,όχι για εσένα..» λέω κοφτά

« Αγαπιέστε,ε;» μας ρωτάει

«Σε αφορά,Θείε;» ρωτάω τονίζοντας το "θείε"

«Η αγάπη δεν χωράει σε αυτή την δουλειά.» σχολιάζει και ρολάρω τα μάτια μου

« Γιατί; Γιατί δεν μου είπες την αλήθεια πιο γρήγορα;» τον ρωτάω αδιαφορώντας για το σχόλιο του για εμένα και τον Αχιλλέα

« Ξέρω πως ήταν λάθος επιλογή αλλά-» δεν τον αφήνω να ολοκληρώνει. Νιώθω θυμό, θα μπορούσα να είχα μια οικογένεια αλλά εκείνος μου το στέρησε. Εξαιτίας του ο Αδάμ ήταν απόμακρος μαζί μου,είμαι σίγουρη. Δεν ήθελε να μου λέει ψέματα γι'αυτο και απομακρύνθηκε.

« Ξέρεις τι; Χαρη μου έκανες,αν έμενα μαζί σου ίσως γινόμουν σαν εσένα. Με τίποτα δεν θα το ήθελα αυτό.» του λέω νιώθοντας αηδία. Ο Αχιλλέας κάθεται απλά και παρακολουθεί,ξέρω πως καταβαθος το απολαμβάνει όλο αυτό.« Σε εμπιστευόμουν ξέρεις κι εσυ με χρησιμοποίησες. Βρήκες έναν τρόπο να με ελέγχεις χωρίς καν να το γνωρίζω.» λέω, «Είσαι σαν εκείνον. Οι γονείς σας έκαναν πολύ καλή δουλειά,μπράβο τους.» ειρωνεύομαι