Bad at forgetting [ Book 2 ]

Τον έχω δει να.. {37}

Amelias pov

Ξυπνάω σε ένα άγνωστο δωμάτιο χωρίς παράθυρα. Έχει μια μεγάλη τηλεόραση κρεμασμένη στον τοίχο απέναντι από το κρεβάτι, κάποια αγαπημένα μου βιβλία αλλά φαίνονται καινούργια, μια ντουλάπα με ρούχα και μια άλλη πόρτα που οδηγεί σε μπάνιο χωρίς παράθυρα.

Που βρίσκομαι; Νιώθω ζαλισμένη. Ο Αχιλλέας;

Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Νίκος. Έρχονται σκηνές στο μυαλό λίγο πριν κλείσουν τα μάτια μου. Με απήγαγε;

« Ξύπνησες,ήσουν αναίσθητη τουλάχιστον για 26 ώρες.» με ενημερώνει, «Άρχισα να ανησυχώ.» λέει ο ψεύτης,εκείνος φταίει που είμαι εδώ.

« Που βρίσκομαι;» σηκώνομαι όρθια και μενω και όσο πιο μακριά του γίνεται

« Δεν πρόκειται να σου κάνω κακό,Αμέλια.» με διαβεβαιώνει,μέχρι πριν λίγες μέρες θα τον πίστευα αλλά τώρα..τώρα νιώθω μόνο αηδία για εκείνον.

« Με απηγαγες!;» δεν είμαι σίγουρη αν ρωτάω ή το λέω

« Ξέρω πως τα πράγματα φαίνονται άσχημα, αλλά δεν είναι.» μου λέει

« Άσε με να φύγω τότε.» του λέω χωρίς να τον αναγνωρίζω.

« Λυπάμαι,αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό.» μου λέει και φαίνεται να λυπάται ειλικρινά αλλά δεν είναι δυνατόν,με απήγαγε.

« Γιατί; Γιατί το κανεις αυτό;» τον ρωτάω

« Ξεκουράσου,θα ζητήσω να σου φέρουν φαγητό. Δες τηλεόραση αν θες,έχει μόνο netflix.» λέει και φεύγει από το δωμάτιο και κλειδώνει η πόρτα. Από ότι κατάλαβα υπάρχει φύλακας απέξω.

Τι θα κάνω; Αρχίζω να ψάχνω το δωμάτιο για κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο ή που θα με βοηθήσει να φύγω από εδώ μέσα ή που θα μπορέσω να επικοινωνήσω με τα παιδιά. Μα ψάχνω μάταια,δεν υπάρχει τίποτα χρήσιμο εδώ μέσα.

Μου φέρνουν φαγητό και φεύγουν, φυσικά δεν το ακουμπάω καν. Κάθομαι στο κρεβάτι προσπαθώντας να βρω μια λύση,αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Τα παιδιά δεν ξέρουν καν που βρίσκομαι, ούτε εγώ η ίδια δεν ξέρω που βρίσκομαι. Τι θα κάνω; Πρέπει να σκεφτώ,αλλά νιώθω πως βρωμάω.

Παίρνω πυτζαμες από την ντουλάπα και εσώρουχα. Πάω στο μπάνιο γρήγορα και βγάζω τα ρούχα μου,τα οποία παρατηρώ πως δεν είναι αυτά που φορούσα πριν έρθω εδώ. Κάνω βιαστικά μπάνιο και ντύνομαι. Ξανά ξαπλώνω στο κρεβάτι και προσπαθώ να σκεφτώ.

Πως θα μάθω που είμαι; Πως θα επικοινωνήσω με τα παιδιά; Πως θα φύγω από εδώ μέσα; Πρέπει να μάθω τι θέλει ο Νίκος. Σε κάποια άλλη περίπτωση απλά θα του μίλαγα,αλλά αμφιβάλλω αν θα βοηθήσει κάπου αυτή την φορά. Ο Νίκος δεν είναι αυτός που ήταν. Άλλαξε. Εγώ φταίω; Εγώ φταίω που απέγινε έτσι;