Dangerous Enemy (TCB#2)

Wakas

Perseus Samuel Williams

"Damn it! Natalo na naman tayo!" Sigaw ni Hercules habang nakaupo sa couch ng kwarto ko. We are just elementary when we started playing basketball as well as playing instruments. Our life revolve in that. Music, basketball, girls and money.

"That's okay we always have next time." Sabi naman ni Aries. Naglakad ako papunta sa bintana, hinawi ko ito at tinanaw ang nasa ibaba.

"Sabagay, mas gwapo naman ako sa mga yun!" Mayabang na sinabi ni Hercules. Nagyayabang na naman. Hindi niya ba talaga ma gets na ako ang pinaka gwapo sa aming lima?

"Shut up Hercules...your mouth is starting again.." naiinis na sinabi ni Orion. Ngumisi ako. Madalang kasing umimik si Orion and when he speak puro naman panlalait.

"Whatever Orion...Perseus what are you looking at?" Binitiwan ko ang kurtina at lumayo sa bintana. Umupo ako sa pinakamalapit na upuan sa katabi ni Leo.

"What?" I asked. Humalakhak si Hercules.

"Tinatanaw mo na naman si Emerald ano?" Natatawang sinabi ni Hercules.

"Who's Emerald?" Leo asked. Kumunot ang noo ko. What the hell? Bakit ba napaka chismoso nito ni Hercules? Is he gay?

"Crush ni Perseus." sagot agad ni Hercules. Agad ko siyang binato ng unan.

"Shut up! She's not my crush!" Humalakhak si Hercules.

"Deny....deny...deny...inaaway mo pa eh crush mo naman." Pang aasar pa nito. Hindi ko na lang siya pinansin, kinuha ko na lang yung phone ko.

My sister have a friend named Emerald Stone Smith. She's loud and maldita. Konting galaw mo lang sa kaniya, iirapan ka na, pag may ayaw siya sayo sisigawan ka niya. She's a perfect example of an amazona. But there's something in her that you can't really ignore. Maybe it's her beauty...even her eyes is always rolling, it's still pretty. Her eyes are deep and color brown, ang mapilantik niyang pilik mata ay tila dekorasyon sa kaniyang mukha, her pointed nose is perfect on her small face, and also her bow shape lips is hard to ignore.

Sinubukan kong lumapit sa kaniya para makipag kaibigan but we always end up shouting each other and fighting for petty reason. She consider me as her enemy and I can't change it. Kaya kung ganun na talaga ang tingin niya sa akin...bakit ko pa babaguhin? Mahirap ipilit ang ayaw.

"Kuya...bakit ba lagi kayong nag aaway ni Emerald." Arabella asked. We are now in second year high school, sila nasa grade 6 elementary. Pinagpatuloy ko ang pag iistrum sa gitara na para bang hindi ko narinig si Ara. I don't want to answer her question because even me I don't understand. Emerald is so hard to please. At hindi ko rin siya makasundo, lalo na sa mga crushes niya na mas gwapo naman ako. Hindi ko maintindihan kung bakit crush na crush niya yang mukhang aso na si Daniel! Kitang kita naman kung gaano kalaki ang pagitan namin pagdating sa kagwapuhan?

"Bakit ba naman kasi pinapatulan mo pa si Emerald?" Tanong niya at humiga sa kama ko. Tumigil ako sa pag iistrum at ibinaba ang guitara.

"Siya lagi ang nauuna, Ara. Hindi lahat ng oras lagi siya ang tama." I said. Hindi siya nagsalita.

"You like her?" she suddenly asked. Napatigil ako. I don't know what to answer, hindi ako makapagsalita.

"Okay..don't answer!" She shouted and then she walked out in my room. Humiga ako sa aking kama at pumikit. Do I like Emerald? Bakit ko naman siya magugustuhan? She always scold me...she always want a fight with me, she never take a glance on me, actually she hate my existence.

Pero lahat ng nararamdaman ko mas lalong lumala ng tumungtung siya ng high school. Doon ko nalaman ang iba't iba niyang boyfriend! For pete's sake! Napaka bata niya pa para mag boyfriend. Kapag pinagsasabihan ko siya sa mga ganiyan ako pa ang nagiging mali. Para bang kahit kailan ay hinding hindi ako magkakaroon ng karapatan sa kaniya. And I hate it. I hate her. I hate how she hates me. Minsan naiimagine ko na lang na isang araw ay makikita ko ang ngiti ni Emerald dahil sa akin.