LØVE YØU
Part-17
" သမက္ Park လို႔ပဲ ေခၚပါ.... သူေဌးလို႔ မေခၚလည္း ရပါတယ္ "
Chan ရဲ့ အေျပာေၾကာင့္ အေမနဲ႔ အေဖသည္ မယုံနိုင္တဲ့ မ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းၾကည့္၏။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။
" ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ့ပါ သမက္ Park "
" ကဲ... Chanyeol , လာ... ထိုင္ေတာ့ "
အဘြားက ထိုင္ခိုင္းတာေၾကာင့္ သူ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။
Chan ဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကြာရွင္းရမွာ မလိုလားလို႔ အခုလို ျပဳမူေပးတာလား ။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္နဲ႔ ေျပာင္းလဲေပးတယ္လို႔ သတ္မွတ္လို႔ ရမလား။
ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားဆီမွာ ဒီ့ထက္ ဒီ့ထက္ က်ရွုံးရလည္း ျဖစ္သည္။ ဒါဟာ ခင္ဗ်ား မေတာင္းဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေပးဆပ္မွု....
ထမင္းစားၿပီးတဲ့အခါ အခ်ိဳတည္းဖို႔ အသီးစုံ ပန္းကန္ တစ္ပန္းကန္စီ ခ်ေပးၿပီး အစာေၾကေစတဲ့ လက္ဖက္ရည္လည္း ခ်ေပးလာသည္။ အဘြားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြသာ စကားေျပာေနၾကၿပီး Chan နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွ ဝင္မေျပာျဖစ္ပါ။
ထိုအခ်ိန္ အဘြားသည္ စာအိတ္ေလးတစ္အိတ္ကို စားပြဲေပၚတင္ကာ ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြ ရွိရာဆီ တြန္းေပးသည္။
" ခမည္းခမက္တို႔ရဲ့ အဖိုးတန္သားေလးကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေပးအပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တဲ့ သေဘာပါ... ဘယ္ေလာက္မွ မရွိတာမို႔ လက္ခံေပးပါေနာ္ "
ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေနရာက ခါးမတ္သြား၏။ ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြကလည္း ေျခခါခါ လက္ခါခါ ျငင္းဆန္လာသည္။ အဘြားကိုယ္တိုင္ ေပးလာတာဆိုရင္ အခု ကၽြန္ေတာ့္ card ထဲက ေငြထက္ ဘယ္ႏွဆေတာင္ မ်ားေနလိမ့္မည္နည္း။
" မ..မယူပါရေစရွင္ , ကၽြန္မတို႔ မလိုပါဘူး... အေႂကြးေတြ ကူဆပ္ေပးတဲ့အျပင္ ဆိုင္ခန္းေလး ခ်ဲ့ေပးထားတာနဲ႔တင္ လုံေလာက္ပါတယ္ "
" ယူပါ....ဒါ အလဲအလွယ္ လုပ္တဲ့ သေဘာလည္း မဟုတ္ပါဘူး , Chanyeol ... ဝင္ေျပာေလကြယ္ "
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက Chan ကိုပါ အေဖာ္စပ္လာသည္မို႔ ကၽြန္ေတာ္ Chan ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
