LØVE YØU
Part-23
ကၽြန္ေတာ္ မိဘအိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေနတာ တစ္ပတ္ျပည့္ၿပီ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ Chan နဲ႔ မေတြ႕ရတာ ဆယ္ရက္တိတိ ရွိၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းေနၿပီေလ Chan ရယ္....
Chan ရွိတဲ့ေနရာကို လိုက္ၿပီး ရွင္းျပဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားပါတယ္ ။ သို႔ေသာ္လည္း လမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ ကၽြန္ေတာ့္ သတၱိေတြ က်ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္.... Chan ေျပာလာမယ့္ ခါးခါးသီးသီး စကားလုံးေတြ , ရင့္ရင့္သီးသီး အၾကည့္ေတြ... ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မ်ား ရင္ဆိုင္နိုင္မွာတဲ့လဲ ။
အခု အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေနခ်ိန္မွာပဲ တာဝန္ယူထားတဲ့ ေဆး႐ုံရယ္ ေနာက္ထပ္ေဂဟာတစ္ခုရယ္က ဆက္သြယ္လာတယ္ ။ လိုအပ္တာပဲ လွူဒါန္းလိုက္တယ္ Chan ရယ္... ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားမပါပဲ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္လို႔ !
" သား... "
TV ဖြင့္ထားၿပီး ေတြးခ်င္ရာေတြးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေဖက လွမ္းေခၚလာ၏။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးခုံတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။
" အေဖ ဆိုင္မသြားေသးဘူးလား "
" ခဏေန သြားေတာ့မလို႔.... သား စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ အေဖနဲ႔ ဆိုင္ လိုက္ခဲ့ပါလား "
အိမ္ထဲက အိမ္အျပင္မထြက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေျဖာင္းဖ်ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ မိဘေတြ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ မထြက္ခ်င္ပါ။ ၾကည့္လာမယ့္ အၾကည့္ေတြ ေျပာလာမယ့္ စကားေတြ ကၽြန္ေတာ္ မခံယူခ်င္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္လုပ္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့ ။
" ကၽြန္ေတာ္ မလိုက္ေတာ့ပါဘူး အေဖ.... အေဖပဲ သြားလိုက္ပါ "
ထိုအခါ အေဖက အားမလိုအားမရ ျဖစ္သြားဟန္ တူသည္...
" ဒီလိုမ်ိဳး သား ငူငိုင္ေနတာႀကီး အေဖတို႔က ဘယ္လို ၾကည့္ရက္ပါ့မလဲကြယ္ , သူေဌးက အခုဆို စိတ္ဆိုးေျပေနေလာက္ပါၿပီ "
ဟင့္အင္း.... သူ စိတ္မေျပေသးပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္ သိတာေပါ့ !
" ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္.... အခုေတာ့ မလိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္ , အိမ္မွာ အေမ့ကိုပဲ ကူေပးလိုက္မယ္ "
