Keiyan's POV
"W-wait lang! Alam mo ba kung ano nangyayare sa mga babae na katulad mo? It will affect your future, and not in a good way! Kaya tigilan mo na to ngayon..!" Nakatali pa ako, palapit ng palapit ang dalawang lalaki sakin habang nakatingin lang si Danielle.
"Danielle, sigurado ako na nag hirap ka para makapasok sa isang school na maganda katulad nyan.. Wag mo itapon lahat ng pinaghirapan mo, para narin sa magulang mo!" Nagmamakaawa ako pero parang hindi sya nakikinig.
"Wala kang pakialam" sabi lang nya.
"I-respect mo magulang mo! Inaalagaan ka nila..!" Pagpapatuloy kong salita.
"Ang ingay mo!" Sabi ng isang lalaki sakin.
"Tumahimik ka!" Dagdag ng kasama nya.
Matagal tagal na siguro ako sa loob ng warehouse na to.. Baka.. Baka may nakapansin na wala ako sa Kunian.. Sana may tumulong sakin.. Hindi ko na kaya..
"At Danielle, sasaya ka ba pag nasaktan mo ako? Yan ba talaga ang gusto mo?" Kinakausap ko pa rin si Danielle, umaasa ako na makikinig sya sakin.
"Anong ibig mong sabihin?" Sumagot na sya sakin.
"Let's say.. I do break up with Sehun.. Like you want me to.." Pagkabigkas ko ng pangalan ni Sehun, tumingin sakin si Danielle.
"I don't think Sehun would like someone who would do what are you doing. Dapat alam mo yan.." sabi ko.
"..." Tahimik sya.
"Sabi mo, nakukuha mo lahat ng gusto mo.. Pero hindi pwede yun, lalo na pag tao ang pinag uusapan.."
"Shut up!" Sigaw nya.
"..."
"You're annoying! Sa tingin mo hindi ko alam yan?" Sabi nya.
"..."
"At tsaka ayaw kitang makita, lalo na sa tabi nya!" Sigaw pa nya.
"Hey guys!" Tinawag ni Danielle yung dalawang lalaki.
"Gusto ko lang na takutin nyo sya, pero nagpalit na isip ko. Gawin nyo ang gusto nyo sa kanya, wala akong pakialam" sabi ni Danielle.
H-huh? Anong gagawin nila sakin..?
"Kahit ano?" Sabi ng isang lalaki.
"Awesome!" Sabi ng isa pang lalaki.
Ngumingiti ang dalawang lalaki habang lumalapit sakin, habang nakatingin lang si Danielle.
"Sorry, hindi naman to personal" bulong ng isang lalaki sakin.
Itinayo nila ako habang nakatali pa mga braso ko, hinakawan ng isa sa kanila ang waist ko.
"W-wag!" Pilit kong tinutulak ang lalaki pero nanghihina na ako, dahil sa takot.
"Wag kang magalaw" sabi nya.
..anong mangyayare sakin..
I close my eyes and give up when..
*BAM!*
"Keiyan!" Minulat ko ang mga mata ko dahil sa narinig kong ingay.
Nandun si Sehun, nakapasok sa loob.
"Se-sehun!"
Nung makita nya ang position ko, tumakbo sya papunta sakin.
"Hoy! Kayong dalawa!" Sigaw ni Sehun sa dalawang lalaki na nakahawak sakin.
"Da-danielle! Kala ko ba walang makakapunta dito?!" Sigaw ng mga lalaki kay Danielle.
"Hoy kayo! Kinakausap ko kayo! Layuan nyo si Keiyan!" Malakas itinulak ni Sehun ang dalawang lalaki at inalis yung tali sa mga braso ko.
"Ok ka lang?" Tanong nya sakin.
"Me-medyo.." Sabi ko.
Ang sakit ng nga braso ko.. May mga sign na pula dahil sa pagkatali ng cord..
Tinulungan ako ni Sehun tumayo ng maayos at tumingin sya kay Danielle.
"Kayo tatlo, ano sa tingin nyo ang ginagawa nyo? What have you to my.. To my wife?" Sabi ni Sehun ng galit.
"Si-sinusunod lang namin ang mga utos!" Na uutal na sabi ng isang lalaki.
"Kaya nga! Kaya wag mo kaming sisihin!" Dagdag pa ng isa.
Tumakbo sila papalayo, kaya naiwan si Danielle, nakatayo at walang imik.
"Miss Jung, i-explain mo kung anong ginagawa mo" tumingin si Sehun kay Danielle na nakatingin naman sa baba.
"..." Hindi sumasagot si Danielle.
"Ano!" Pagalit na sabi ni Sehun.
"Hindi ko alam kung ano nangyayare" sabi ni Danielle.
Hindi katulad kanina, innocent ang face nya at walang kulay.
"Anong ibig sabihin na hindi mo alam? Ipaliwagan mo" sabi ni Sehun.
"..."
"Listen, miss Jung.." Lumakad si Sehun papunta sa kanya.
Hindi ko alam kung bakit pero hinawakan ko ang braso ni Sehun.
"Tama na Sehun" sabi ko.
"Keiyan.." Napatingin sakin si Sehun.
"Hindi nya naman ako sinaktan.. Kaya yaan mo na" sabi ko habang nakatingin sa baba.
"Huh? Eh ano to? Dinala ka nya dito, itinali at hinabiling sa mga lalaking yan. Anong tawag mo dito?" Sabi ni Sehun.
"Oo nga, pero.."
"Alam mo ba kung ano naramdaman ko at pinagdaanan bago pa kita makita dito?" Sabi nya.
"Um..mr. Oh?" Nagsalita si Danielle, nakita nya lahat at narinig. Mahina boses nya.
"Mr. Oh.. Is she.."
"Is she what?" Bumalik ang tingin ni Sehun kay Danielle.
"Is she.. Really that special to you" naluluha na si Danielle.
"..."
"..."
Napatahimik kami ni Sehun.
"Yes, she is" ilang saglit makalipas sumagot na rin si Sehun.
..totoo ba?
"..." Tumingin ulit si Danielle sa baba.
"She's very important to me" sabi pa ni Sehun.
Sehun.. Nag kukunwari lang kami na kasal kami, kaya syempre ganun yung isasagot nya..
Pero kahit ganun, parang tumigil saglit yung puso ko dahil sinabi nya.
"So.. She's that important to you.." Parang iiyak na sya.
Biglang tumakbo si Danielle papalabas ng warehouse habang nakatakip ang mukha nya dahil sa mga kamay nya.
"Miss Jung!" Sabi ni Sehun.
"Hayaan mo na sya Sehun.." Sabi ko.
"Anong ibig mong sabihin 'hayaan' sya?" Sabi ni Sehun.
"..basta.. At tsaka kahit ano pa sabihin mo sa kanya, hindi sya makikinig ngayon.. Kaya hayaan mo muna sya.." Sabi ko.
"At ok ka lang sa gagawin mo?! Pagkatapos ng ginawa nya sayo?!" Tumingin si Sehun sakin.
"I know.. But.."
Alam ko kung ano nararamdaman ni Danielle ngayon..
Nahirapan ako nung iniwan ako ni Xiao.
At katulad nya gusto kong controlin ang nararamdam nya kahit hindi pwede..
"You're too nice.. I swear.." Sabi ni Sehun.
