~Ο Πρώην κολλητός μου~

28 κεφάλαιο

Ήταν στο μπαλκόνι ο Άλεξ και κάπνιζε...

Ν: Άλεξ??

Είπα και μόλις με άκουσε προσπάθησε να κρύψει το τσιγάρο...

Ν: το είδα... Πόσο καιρό καπνίζεις???

Με κοίταξε με ένα ενοχικό βλέμμα...

Α: από τότε που γύρισες...

Τον πλησίασα και έκατσα σε μια άλλη καρέκλα..

Ν: δηλαδή φταίω εγώ που καταστρέφεσαι....

Συμπέρανα δυνατά...

Α: μην το ξαναπείς αυτό..

Πέταξε το τσιγάρο και με τράβηξε για να καθίσω στην αγκαλιά του...

Ν: αν θες να πιστέψω ότι δεν φταίω εγώ τότε θα το κόψεις...

Του μίλησα αποφασιστικά..
Αυτός με φίλησε στο μάγουλο...

Α: ότι θέλει το μωρό μου...
Απάντησε και με φίλησε στο στόμα....

Μετά καθίσαμε και είδαμε τα αστέρια και μου έλεγε για το πώς ήταν η ζωή του χωρίς εμένα... Τον αγαπωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω...

Και καθώς μου μιλούσε με πήρε ο ύπνος...

Alex pov

Η Νεφέλη με είδε που κάπνιζα.. το ξεκίνησα όταν γύρισε Ελλάδα δεν άντεχα... Νομίζα ότι την είχα ξεπεράσει αλλά όταν γύρισε την αγάπησα ακόμα περισσότερο... Έτσι το κάπνισμα το ποτό και οι γυναίκες ήταν η μόνη παρηγοριά.. ή έτσι νόμιζα...
Τώρα όμως θα κάνω μια καινούργια αρχή..

Θα προσπαθήσω να κάνω τα πάντα για να μην την πληγώσω... Θα δείξω τον παλιό μου εαυτό...

Καθώς της μιλούσα αποκοιμήθηκε... Την σήκωσα στην αγκαλιά μου και την πήγα στο κρεβάτι μου... Της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο. Έβγαλα την μπλούζα μου επειδή ζεσταινομουν και την αγκάλιασα για να κοιμηθώ και εγώ...

Αλλά δεν με έπαιρνε ο ύπνος... Σκεφτόμουν για το τι θα γίνει με τον Τζέιμς... Αύριο γυρνάμε Αθήνα αλλά αυτός θα γυρίσει σε τέσσερις μέρες...

Ας σταματήσω να σκέφτομαι τι θα γίνει έχω εμπιστοσύνη στην Νεφέλη μου...

Εν το μεταξύ ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι είμαι με την Νεφέλη... Μετά από όλα όσα έχω κάνει με αγαπάει.... Την είχα στενοχωρισει πολλές φορές.. δεν θέλω να ξαναδώ αυτά τα ματάκια κόκκινα από το κλάμα...

Της χάιδεψα τα μαλλιά και την έσφιξα περισσότερο στην αγκαλιά μου..
Κάπως έτσι αποκοιμήθηκα και εγώ...

Nefelis pov

Αυτό το καταραμένο πράγμα που λέγεται ξυπνητήρι άρχισε να ηχεί στα αυτιά μου ..

Με δυσκολία το έκλεισα αφού δεν μπορώ να κουνηθω καθόλου από την αγκαλιά του Άλεξ...

Όπα.... Ένας Άλεξ χωρίς μπλούζα... Άρχιζα να χαζεύω το σώμα του επειδή όταν είναι ξύπνιος ντρέπομαι να κοιτάξω τους κοιλιακούς του.....
Αλλά έκανα μεγάλο λάθος...

Α: το ξέρω ότι έχω ωραίο σώμα και θα ήθελες να το αγγίξεις... Γιατί όμως δεν το κάνεις...

Είχα κοκκινίσει...

Α: στο έχω πει πολλές φορές αλλά θα στο ξαναπώ. Είσαι πολύ γλυκούλα όταν κοκκινίζεις ...

Είπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο...

Ν: άντε σήκω.. φεύγουμε σήμερα..

Α: ωω έλα κάτσε λίγο ακόμα...

Και ξαφνικά ακούγεται χτύπημα στην πόρτα...

Μ.Α: έλα Άλεξ ξυπνά.. σε μια ώρα φεύγουμε..

Ήταν η μαμά του...

Σηκώθηκα γρήγορα και έφυγα από το μπαλκόνι για να πάω στο δικό μου δωμάτιο...

Πήγα στο μπάνιο για να κάνω τα απαραίτητα και μετά ντυθηκα..

Αφού έβαλα και τα τελευταία πράγματα στη βαλίτσα πήγα για να φάω πρωινό....

Few hours later

Έχουμε φτάσει εδώ και ώρες στην Αθήνα... Κοιμήθηκα και τώρα αποφάσισα να πάω για καφέ με τα κορίτσια για να τους πω και να μου πουν τα νέα.,.
Φόρεσα αυτά:

Και καθώς φόραγα τα παπούτσια μου άκουσα το κουδούνι της πόρτας..

Την ανοίγω και βλέπω......

Γεια σας... Σήμερα είναι Χριστούγεννα σας εύχομαι να περάσετε υπέροχα με τους ανθρώπους που αγαπάτε....
Ποιός λέτε να ήταν στην πόρτα??
Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο..

Φιλιά 🌺💋

Ελένη ❤️