Η Νεφέλη είναι 17 χρονών.. Τα πρώτα χρόνια της ζωής της τα περνάει στην Αθήνα. Οι γονείς της όμως αποφασίζουν να πάνε μαζί με τη Νεφέλη στον Καναδά για μια καλύτερη δουλειά που είχαν βρει. Τί θα γίνει όταν γυρίσουν στην Αθήνα και η Νεφέλη θα συναντή...
Έχουν περάσει κάποιες εβδομάδες. Με τον Άλεξ δεν μιλάμε μετά από αυτό το φιλί.. Μόνο κοιταζομαστε....
Δεν ξέρω αλλά δεν νιώθω ότι μου λείπει ο Τζέιμς...
Δεν μπορώ να βλέπω τον Άλεξ και να μην του λέω έστω ένα γειά.. Νομιζω ότι δεν τον έχω ξεπεράσει...
Σηκώνομαι από το κρεβάτι μου πάω στο μπάνιο και κάνω τα απαραίτητα..
Φοράω αυτά
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Σήμερα είναι η δεύτερη μέρα εξετάσεων γράφουμε άλγεβρα..
Προχωράω για το σχολείο και βλέπω στο απέναντι πεζοδρόμιο τον Άλεξ να περπατά.. Ας κάνω την πρώτη κίνηση..
Ν: Άλεξ..
Α: καλημέρα Νεφέλη..
Τι γλυκούλης που είναι
Συγκεντρωσου και μίλα του..
Ν: τι κάνεις?
Α: μια χαρά εσύ?
Όλα αυτά τα λέγαμε αφού είχε περάσει στο απέναντι εκεί που ήμουν εγώ πεζοδρόμιο..
Ν: τέλεια.. Εμ. Έλεγα αν θες να πάμε μαζί σχολείο..
Ατσα πολύ τολμηρή σε βλέπω σήμερα Νεφέλη..
Κλείσε λίγο το στόμα σου..
Α: ναι γτ όχι θα έχουμε και χρόνο να συζητήσουμε...
Αρχίσαμε να περπατάμε δίπλα δίπλα..
Α: πως τα περνάς εδώ στο σχολείο.. Έχεις προσαρμοστεί από ότι βλέπω..
Ν: ναι αρκετά.. Έχω αρκετούς μήνες εδώ λογικό είναι να έχω προσαρμοστεί.. Είναι και οι φίλες μου που με έχουν βοηθήσει..
Α: ναι ναι
Είπε και μου χαμογέλασε.. Λέγαμε για διάφορα πράγματα μέχρι που φτάσαμε.. Όταν μπήκαμε στην είσοδο του σχολείου όλοι μας κοιτούσαν και οι περισσότερΕΣ με ζήλια..
Ξαφνικά έρχεται η Τζέσικα προς τα εμάς τρέχοντας αγκαλιάζει και φίλα τον Άλεξ και με κοιτάζει με ένα ειρωνικό ύφος σα να μου λέει είναι δικός μου..
