48 κεφάλαιο

2.1K 116 15
                                    

Ν: Μάνο τι έγινε χθες?
Μπήκα κατεύθυναν στο ψητό.

Μ: μιλούσαμε στο μπαρ και μετά από λίγο με φίλησες. Εγώ βέβαια προσπάθησα να το αποτρέψω αλλά δεν μπόρεσα. Ξέρεις ότι μου αρέσεις.

Είπε και μου χαμογέλασε απαλά.

Πφφ. Γιατί του αρέσω?

Ν: το θέμα είναι πως το έκανα εγώ αυτό. Εμένα δεν μου αρέσεις.
Φώναξα

Φάνηκε σαν να νευρίασε.

Μ: δεν φταίω εγώ που με φίλησες Νεφέλη.
Μου φώναξε και αυτός

Πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να μιλάω ξανά.

Ν: συγγνώμη δεν θέλω να ξεσπάω σε εσένα δικό μου είναι το φταίξιμο. Αλλά να σε ρωτήσω? Σίγουρα μου έφερες χυμό?

Ρώτησα με ψυχραιμία.

Μ: τι εννοείς? Πιστεύεις όντως τώρα ότι σου έφερα αλκοόλ?
Απάντησε.

Ν: όχι απλώς...
Πηγα να μιλήσω αλλά με διέκοψε.

Μ: Όχι τι? Κατάλαβες κάποια γεύση ποτού όταν το ήπιες? ΠΕΣ ΜΟΥ..

Ν: Συγγνώμη έχεις δίκιο. Δεν ήθελα να σε κάνω να νιώσεις άσχημα..
Είπα και έσκυψα το κεφάλι μου.

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Ο Μάνος φαίνεται τόσο αθώος.. πώς μπόρεσα να τον κατηγορήσω.

Μ: ίσως σου έβαλε κάποιος κάτι στο ποτό σου την ώρα που μιλούσαμε.

Ν: αυτό είναι. Πρέπει να βρω ποιος το έκανε αυτό.

Είπα σαν να μου ήρθε αναλαμπή.

Υποπτεύομαι κάποιον. Ή μάλλον κάποια. Είμαι σίγουρη πως η Τζέσικα έχει βάλει το χεράκι της. Γι'αυτό φερόταν έτσι αυτές τις μέρες..

Ν: εγώ καλύτερα να φεύγω.

Σηκώθηκα από την καρέκλα.
Πριν φύγω γύρισα και του είπα.

Ν: συγγνώμη που σε φιλήσα. Νιώθω σαν να παίζω με τα συναισθήματα σου. Όμως δεν είχα ιδέα τι έκανα. Και πάλι συγγνώμη.

Έφυγα και απελευθέρωσα μια ανάσα που κρατούσα εδώ και ώρα και πήγα στο δωμάτιο μου.

<<...>>

Άκουσα την πόρτα να ανοίγει. Ήταν τα κορίτσια έτρεξα και τις αγκάλιασα και αυτές φυσικά ανταπέδωσαν.
Άρχισα να κλαίω με λυγμούς..

Ν: είμαι τόσο ηλίθια. Αλλά λέω αλήθεια ότι δεν έφταιγα εγώ.

Μ: ηρέμησε Νεφέλη μου.

Είπε η Μαριάννα και χάιδεψε τα μαλλιά μου.

Ρ: πάμε να καθίσουμε.

~Ο Πρώην κολλητός μου~Où les histoires vivent. Découvrez maintenant