Bölüm: 12

79 9 12
                                    

/Dami\

Dm: Hala saçmalama.! O adamı tanımıyoruz bile Tanrı aşkına bizim evde neden yaşasın ki.?!

Hala: Sen sus.! Benim kararlarıma saygı duy senden büyük birisiyim ve doğru karar verdiğime eminim. Ne varmış parasıyla yaşayacak işte.

Sinirle ofladım.

Dm: Anlamıyor musun hala.? Onu ta-nı-mı-yo-ruz.! Hem biz de kiracı değiliz ne bu "ek" işler.?

Hala: Konuşma bakayım çocuk duyacak.

Dm: Umrumda değil.

Halam bana gözlerini devirip gidince arkasından sövmüştüm. Tanımadığımız biri hem de erkek olan biri bizimle yaşayacaktı. İnanamıyorum.!!
Bu gün şirkete gidip istifamı verecektim. O aptal Min Yoongiyi asla çekemezdim. Kibirli ve kaba olduğu kadar düşüncesizdi. Üzerimi giydikten sonra halama seslendim.

Dm: Hala ben çıkıyorum.

Hala: Nereye.?

Dm: İşlerim var.

Diyerek evden ayrılıp şirkete doğru yol aldım. Yeni iş bulmak zor olacaktı ama her daim ukala zibidiyi görmek istemiyordum.


/Yoongi\

Dosyalar gereksiz derecede başımı ağrıtıyordu. Biraz mola vermek adına odamdaki deri koltuğa uzanmış ve gözlerimi kapatmıştım. Kapı sesi geldiğinde gözlerimi açmadım. Fakat yaklaşan ayak sesleri gelenin benim tarafıma doğru adımladığının kanıtıydı.. Kokusu çok tanıdıktı sanki...

Dm: Uyuyunca pek masum görünüyor..

Duyduğum ses ve sözler kalbimi anlamsız şekilde hızlandırmıştı. Bu aptal kız neler söylüyordu böyle.?

Dm: Şöyle bir bakınca kediye mi benziyor ne.?

Kendi kendine gülerken benzettiği şeye hafif bozulmuştum. Ben kediye benzemiyordum.!

Dm: Duyarsa kesin öldürürdü beni kibirli şey..

Dudaklarımı oynatmamak için kendimle savaş halindeydim resmen.

Dm: Zaten uyuyor en iyisi istifamı buraya bırakıp gitmek..

Son söylediği şeyle gözlerimi açtım. Tam gidecekken ona seslendim.

/Dami\

Yg: İstifanı kabul edeceğimi mi sandın.?

Duyduğum sesle korkarak arkama döndüm. Kahretsin uyumuyormuş.!

Dm: Ama siz-

Yg: Uyumuyordum, evet.

Dm: Yah.! Siz iyice oyuncu oldunuz.!

Gülerek masadaki kağıdı alıp yırttı.

Dm: Ne yapıyorsunuz siz.?!

Yg: Şşş sesini kıs.!

Diye tısladığında derince bir nefes alıp sakince konuşmaya başladım.

Dm: Bakın hani ben istifamı verecektim ve siz beni kovacaktınız.?

Biraz düşünüyor gibi yapıp "tıch"ladı. Sinirlerime hakim olamıyordum.

Dm: Manyak mısın ya.?! Kov sende rahatla bende.!

Yaklaşarak tam burnumun dibinde durdu.

Yg: Çünkü gitmeni istemiyorum...

Kısık sesle söylediği şey kalbimin salakca hızlanmasına sebep olmuştu.
Bir kaç saniye bir şey demeden bir birimizin gözlerine öylece bakmıştık. Ama içeri bodozlama giden Bay Jung bu gereksiz anı bozmuştu.

Hs: Yoon- ohh şey özür dilerim.

Sırıtarak bize yaklaşan Bay Jung neler düşünüyordu bilmiyorum ama ben yine Bay Mine döndüm.

Dm: Kovmuyorsunuz yani.?

Yg: Tanrı aşkına odana git asistan Dami...

Gözlerimi devirin ikisinin de önünde eğilip odadan ayrıldım. Asansöre binince elimi kalbime koydum.

Az önceki bakışı ve sözleri beni neden bu kadar heyecanlandırmıştı ki.?

^^^^^

Anahtarla kapıyı tam açacakken kendiliğinden açıldı. Soojindir diye sevinirken JaeYeolu görmek yüzümdeki gülümsemeyi silmişti.

Jy: Merhaba Dami..

Dm: Merhaba..

Önce banyoya girip elimi yüzümü yıkadım. Sofraya oturunca her kesin masada olmasına raģmen halam başlamıyordu fakat ben açım.

Dm: Başlasak mı.?

Hala: JaeYeol da gelsin.

Dm: Offf..

Halam ve annem bana gözlerini devirince yine ofladım. O sırada JaeYeol da gelmiş benim karşımda oturmuştu.

Jy: Afiyet olsun...

Her kes ona karşılık verince halam başladı yemeğe ardından da biz başladık. Rahatsızdım çünkü JaeYeolun bakışlarını hissediyordum. Daha fazla dayanamayark ona baktım. Tahminim doğruydu.

Dm: Neden bakıyorsun.?

Kaşlarımı çatarak sorduğum soruyla masadakilerde ona bakmıştı. Gergince gülümseyip halama bakarak yanıtladı fakat ona ben sormuştum.

Jy: Yok sadece tanımaya çalışıyorum sizleri..

Cevabına bir şey demeden yemeğime devam ettim.

Ba: Sen ne iş yapıyorsun oğlum.?

Onlara bakmasam da dinliyordum.

Jy: Avukatım efendim..

Hala: Aa ne güzel, ne güzel hem okumuşsun hem yakışıklısın...

Halamın imasına neredeyse kusacaktım.

Dm: Afiyet olsun sizlere..

Diyerek odama girdim ve yataģa attım kendimi. Çok yorgundum...

Ama telefonuma gelen bildirim sesiyle masadaki telefonumu almaya kalktım.

+9300:
Yarın erken gel şirkete işimiz var.

Dami:
Sen kimsin.?

+9300:
MİN
YOONGİ
;)
[Görüldü]

Şimdi görüldü yaptım diye beni kesmez değil mi.? Yok ya.. hiç hatırlamaz bence...

Umarım..

Umarım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


PiYoN🎭 MYGHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin